Τρελό τετραημεράκι ..over!
Παρασκευή βραδάκι μαζεύτηκε το παρεό για καφε-ποτο-κουβεντο-κατάσταση..
Καιρό είχαμε να μιλήσουμε έτσι παίδες..πολύ καιρό..
Μου έλειψε..
Διαφορετικές ιστορίες, αλήθειες απο διαφορετικές φωνές..
Κάποιος χρειάστηκε μια αγκαλιά και ήταν εκεί αμέσως, χωρίς ανταλλάγματα , αληθινή....
Φωνάξαμε, διαφωνήσαμε, ακούσαμε, είπαμε...
Στο τέλος φύγαμε με χαμόγελο..αφήσαμε την πίκρα πίσω στα μισοσβησμένα μας τσιγάρα, το αλκοόλ που ανακατευόταν με τα λιωμένα παγάκια και τις μπερδεμένες μας καρέκλες..
Περάσαμε όλοι μέσα από τα δικά μας ποτάμια, ανεβήκαμε βουνά και δεν ξέραμε τι θα βρούμε στην άλλη πλευρά. Τελικά εμπιστευθήκαμε ο ένας τον άλλο, ο ένας στον άλλο..με την κρυφή ελπίδα να μη πάρουν φωτιά όσα είπαμε, να μη καούν από κανέναν..να μη κάψουν κανέναν..
Για εμένα μια ανηφόρα τελείωσε..ξαπλώνω λίγο να δω τον ουρανό καθαρό επιτέλους..
Αλλιώς είναι να ανασύρεις την εικόνα ενός χρώματος από τη μνήμη σου κι αλλιώς να το βλέπεις γύρω σου πραγματικά...χωρίς να το βρομίζουν οι στιγμές που πέρασαν..
Αυτές οι γαμημένες στιγμές που "η φυγή γίνεται πάθος" και στριφογυρίζουν στο κεφάλι σου όλα, όταν τα τείχη σου κλείνουν και δε βλέπεις που ήταν η σχισμή που σε χώρεσε και μπήκες..Αυτές τις στιγμές είναι που πρέπει να θυμάσαι πως υπάρχουν έξω μάτια που είναι διαφορετικά και θα ψάξουν για' σενα, θα βρούν την είσοδο και θα τη διαλύσουν για να ανασάνεις..Αρκεί να τους εμπιστεύεσαι, αρκεί να θυμάσαι πως είναι εκεί έξω..
Λοιπόν θα προσπαθήσω να θυμάμαι παίδες, ακόμα και τις φορές που χάνομαι, θα προσπαθήσω..
Σας αφήνω να ξεκινήσουμε ο κάθε ένας το δρόμο του..μέχρι την επόμενη φορά.
Θα είστε πάλι εκεί έτσι..?
; )
ΥΓ.Η μουσική ελπίζω να μη σας χαλάσει..έχω ανεβαστική διαθεσούλααα..ΩΩΩΠΑ!
