18.6.09



Όταν ήταν μικρή της είχαν δείξει τον τρόπο οι γονείς της...
Να φεύγει...
Προσπάθησαν πολύ...και έμαθε.
Έκλεινε μάτια και αυτιά και γλιστρούσε από μέσα της ελαφριά και ελεύθερη.
Έπλεκε με τις ανάσες της χαλί και πάνω ξάπλωναν οι σκέψεις της ασφαλείς στη σκιά της νύχτας.
Μακριά ...
Κοντά σε ότι ήθελε...
Περπατούσε σοκάκια, άγγιζε κουλουριασμένους σκύλους σε πόρτες κλειστών καταστημάτων και μύριζε νυχτολούλουδα σε παλιές αυλές.
Από τη νύχτα ως την αυγή...

Απόψε φυσούσε αέρας δυνατός και έβρεχε πολύ.
Φοβόταν...
Κάτι ήταν κοντά..
Και αυτή μακριά από ότι ήθελε....
Κρατούσε σφιχτά μια άδεια πάνινη παρέα.
Αν ήταν μικρή..
Θα ήξερε τον τρόπο για να σβήσει τον ήχο της βροχής, θα ήξερε πως να ξεγελάσει τον αέρα..
Όμως απόψε δεν ήθελε να φύγει ...
Ήθελε εκείνος να 'ρθει.

Έκλεισε μάτια και αυτιά και τον βρήκε να κοιμάται. Άσπρα σεντόνια και εκείνος βιολετί. Μαζεμένο σώμα σαν μέσα σε μια αόρατη αγκαλιά και χέρια σφιγμένα ακόμα...
Έπλεξε με τα χείλη της ένα φιλί στο λαιμό του και του ψιθύρισε στο αυτί πως να τη βρεί μέσα στις σκέψεις του. Ζωγράφισε σημάδια στο σώμα της για να τα ακολουθήσει και κράτησε το πιο όμορφο όνειρο της για να τον χωρέσει.
Και ύστερα ....


Η νύχτα έγινε μονοπάτι και η πόρτα του αέρας ....και η πόρτα της βροχή.

Και ένα.

Όλα.

Με μάτια σβηστά και χείλη σφιγμένα.
Μαύρα μαλλιά και δέρμα που μυρίζει σαν χίλιες φωτιές.
Δάχτυλα που φτιάχνουν όσα η φαντασία δε μπορεί να χορτάσει.
Κοφτές ανάσες και σεντόνια γεμάτα σιωπηλές κραυγές ζωής.
Χαμηλόφωνα...λέξεις που ταξιδεύουν απ΄το μυαλό ως την ψυχή και ...πάλι πίσω.
Ανακατεμένα θέλω και μισά χρώματα.
Και οι δυο τους εκεί.
Μισή η νύχτα και μισό το πρωί....

Σε κάποιο όνειρο δικό της ή δικό του.

......

Από τη νύχτα ως την αυγή...

13.6.09

Είμαι...

Απόψε ...
Κάποιος μου είπε ότι γελάνε τα μάτια μου..και πως λίγοι άνθρωποι το έχουν αυτό.
Αν καταφέρνω να έχω ακόμη καλοσύνη στα μάτια μου..είμαι εντάξει.


.................................................................................

Άφησα πίσω όσα κορίτσια είχα μέσα μου και έφτιαξα γυναίκες.
Διαφορετικές, κάθε φορά και πιο δυνατές για να αντέξουν....λιγάκι πιο πολύ.
Ξεφλούδισαν και φάνηκε το μέσα τους και ήταν όλες ίδιες και καμιά τους εγώ.
Και έφτιαξε μόνος του ο χρόνος μία και είναι όσα κρύβω και όσα ουρλιάζω δυνατά.
Σήμερα είμαι εγώ και ξέρω πια...
Αποχαιρέτησα τα κομμάτια μου που σπάσανε, σταμάτησα να ονειρεύομαι εκείνα που χάθηκαν και στέκομαι ολόκληρη χωρίς τις λέξεις κανενός.
Χωρίς επαίνους, αγκαλιές και χαμόγελα.
Χωρίς μορφασμούς, περιορισμούς και δάκρυα.
Είμαι ότι βλέπει εκείνος που μπορεί να δει και ότι ακούει αυτός που έχει χώρο μέσα του για τη φωνή μου.
.............................................................................

Τώρα...
Άφησα κάποιον τόσο βαθιά μες στο μυαλό μου, που δε μπορώ να πάρω ανάσα.

Αλλά ξέρεις...αν καταφέρνω να ανασαίνω ακόμη μετά από όσες στιγμές η ζωή μου έχει κόψει την ανάσα..είμαι καλά.

9.6.09

Imagination award!


Από το Luthienaki και το art gallery της.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για δεύτερη φορά!
Να πω λοιπόν τα 5 πράγματα που μου αρέσουν σε ότι δημιουργικό κάνω...
Πάμε
1)Είναι η βαλβίδα μου που ανοίγω για να μη με χάσω
2)Με βοηθάει να μη ξεχνάω τον εαυτό που δε δείχνω ποτέ
3)Σταματάει το χρόνο
4)Με κάνει να αισθάνομαι αόρατη και αυτό πάντα μου άρεσε
5) Γενικά επειδή σαν άνθρωπος είμαι λίιιιγο νευρική...το να γράφω ή να ζωγραφίζω είναι το μόνο πράγμα που δε με εκνευρίζει! (Το μόνο λέμεεεεεεεεεεεε!) Άρα λειτουργεί σαν αναλγητικό χαπάκι. Μετά από αυτό όλα πονάνε λιγότερο...
Και τα 5 blogs που αγαπάω να διαβάζω και βραβεύω είναι (με αλφαβητική σειρά):
Τα υπόλοιπα blogs που γουστάρω αλλά δε μου φτάνουν "τα σκαλιά "για να τα βραβεύσω υπάρχουν στα links μου.....ΠΑΡΤΕ ΤΑ ΜΑΤΙ ΝΤΕΕΕΕΕΕΕΕ !!!
;p
ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤΣ