20.4.07

ΟFF

Σου έχει τύχει να νιώθεις το μυαλό σου να συρρικνώνεται..να μικραίνει και να κλειδώνει όλες τις αισθήσεις σου..

Να βυθίζεσαι σε ένα ήσυχο σκοτάδι...μαύρο ναι ρε..μαύρο..γαλήνιο και ήρεμο..

Να μην ακούς πια τα λόγια που πληγώνουν,να μη θυμάσαι το πριν ..να μην αισθάνεσαι αυτά που έρχονται και δεν θέλεις να δεχθείς...

Εσύ που έχεις το χαμόγελο,εσύ που έχεις τη δύναμη και το κουράγιο..εσύ που σε κρατάνε τα πόδια σου ακόμα..ΕΣΥ πάλεψε..ΕΓΩ δεν θέλω άλλο..

Θα κοιμηθώ και ας είναι μέρα..θα κοιμηθώ και ας μου μιλάνε...
Κουλουριάζεται η ψυχή μου και δεν περιμένει κανέναν..φεύγει μέσα μου και δεν πιστεύει σε τίποτα..
Θα έρθω πάλι όταν έχω μαζέψει την αντοχή που χρειάζεται για να αντιμετωπίσω το σωρό απ'τα σκουλήκια που περιμένουν..τα σκουλήκια που όσο ήμουν εδώ είχαν άλλη μορφή και οικεία χαμόγελα..τα όντα που με τριγύριζαν και φόρτωναν την πλάτη μου με πέτρες ..Τότε δεν καταλάβαινα αλλά το βάρος έγινε πολύ..και το παιδί μέσα μου ..λίγο..

Μεγάλωσα και η φαντασία με εγκατέλειψε..
Θες χαρά...φύγε..
Θες γέλιο..όχι εδώ..όχι τώρα..
Θες μια άλλη που να αντέχεις..να μη σε σκοτεινιάζει..ψάξε αλλού..

Φύγε φίλε μου γιατί δε γράφω για σένα..γράφω για να μη δω άλλα δάκρυα..γράφω για να αντέξω..

Θα γυρίσω ξανά..όταν έρθει η ώρα..

....................

10.4.07

KAΡΠΕΝ-ISLAND

Είπαμε..ήμουν άρρωστη και θα καθόμουν στη σκατόπολη του κάμπου...
Όμως πέσανε τηλεφωνάκια απ΄τον αρχηγό(καρυάτιδα) και δε γινόταν να πώ όχι..

Πήγα Καρπενήσι..οέοοοοοοοοοοοο

Έφαγα τα κέρατά μου
Πέθανα στο γέλιο..
Έκανα βόλτα στα ποτάμια και τη δροσιά της σκιάς των δέντρων με μια απίστευτη παρέα..
Ένιωσα για άλλη μια φορά πόοοσο σημαντικοί είναι οι καλοί φίλοι και
ρούφηξα όση ζεστασιά μπορούσα απ'το αγαπημένο μου σπίτι στο χωριό...
Ένα σπίτι που ΔΕΝ είναι δικό μου, σε ένα χωριό που ΔΕΝ είναι δικό μου..κι όμως θα ορκιζόμουν πως πάντα ήταν στην καρδιά μου..αυτό και οι άνθρωποί του..Δύο υπέροχοι άνθρωποι με τη μεγαλύτερη αγκαλιά που έχω νιώσει..μας χώρεσε όλους και μας έκλεισε μέσα της ..εγώ είμαι ακόμα εκεί και πιστεύω πως πάντα θα μου λείπει και θα θέλω να την ξαναβρώ..

Μπορεί να ήταν και το ωραιότερο Πάσχα που έχω περάσει ώς τώρα..

Τα αστεία του Α γυρίζουν ακόμα στα αυτιά μου και το γλυκό χαμόγελο της Lee..
Ημουν πολύ τυχερή που γνώρισα το ήρεμο και σταθερό άλλο μου μισό, την Καρυάτιδα και μαζί της όλους εσάς..

Φιλιά πολλά και περιμένω ως την επόμενη συνάντησή μας...

5.4.07

ΠΕΡΙ ΓΚΑΝΤΕΜΙΑΣ...

Ορμώμενη απο post της αγαπημένης συvομήλικης(?) κωλόγριας, θα σας ξεναγήσω πασχαλιάτικο ..στους διαδρόμους του δαιδαλώδους κτηρίου της γκαντεμιάς μου...
Ξεκινώντας θα ήθελα να έχετε στο μυαλό σας τα εξής:
-ΝΑΙ..συμβαίνουν τέτοια πράγματα...
-Αν ήμουν Ινδιάνα θα με φώναζαν ‘’το μαύρο σύννεφο’’ μιας και με ακολουθεί παντού μια ακατάσχετη βροχή..μαλακίας,ατυχίας,ή έστω αληθινή βροχή εν προκειμένω..

Λοιπόν..μετά από πολύ..πολύ όμως καιρό αφραγκίας ..κατάφερα να κλείσω ραντεβού στο κομμωτήριο για να κόψω και να βάψω( μέγα λάθος..) το μαλλί που κόντευε να θυμίζει το γνωστό ‘’ ναυαγό’’ που μίλαγε στη μπάλλα με τη μούντζα..
Πήγα που λέτε η κυρία και τα έκανα κόκκινα..-όχι πολύ..κομοδινί ένα πράγμα για να φανταστείτε- τα ίσιωσα κιόλας..τέλεια λέμε...
Σκάει και τηλεφωνάκι από μια πολύ καλή φίλη να πάμε για καφεδάκι μετά Γαλάτσι....
Οκ....κανονίστηκε...Πάω να βγώ απ’το κομμωτήριο και βλέπω οτι βρέχει καρέκλες... ‘’Ωραία φέτα ..σκέφτομαι..θα σγουρύνει το μαλλί και σκατά..τσάμπα το έφτιαχνα ..’’Σκάει νέο τηλεφωνάκι και έρχεται ο αγαπούλης να με πάρει ..οπότε'' γλιτώσαμε ...φτηνά''..ΛΕΩ...(δε θέλω σχόλια για τον αγαπούλη γιατί τα γκόμενος..άντρας κτλ δε με εκφράζουν..τς τς τς...μια ιστορία λέμε..σκάστε και παρακολουθάτε ντέεεεεεεεε)
Συναντιόμαστε τα δύο ζευγαράκια λοιπόν και καθόμαστε σε μια καφετέρια που είχε έξω ομπρέλλες ενωμένες μεταξύ τους..όπως και οι υπολοιπες καφετέριες γύρω άλλωστε..
Παραγγέλνουμε καφεδιά και κέικ με παγωτό γιατί έπαιρνες δώρο και μία υπέροχη κούπα καφέ έτσι..μου φέρνουν και τις κούπες μας..τέλειος και ο καφές και ανάβω και τσιγαράκι για να χαλαρώσω...

Χράααααααααααααατς...ήταν ο ήχος που θυμάμαι οτι άκουσα πριν ‘’πέσει ο ουρανός και με πλακώσει’’ όπως έλεγαν οι Γαλάτες..Ναι ναι..η ομπρέλλα από πάνω ΜΟΥ σκίστηκε και όοοοοοοοολο το νερό που έιχε μαζέψει έπεσε πάνω ΜΟΥ...
Λοιπόν δεν είμαι περιγραφική αλλά θα προσπαθήσω να σας δώσω την εικόνα ...
Είχα πάνω μου τον καφέ το δικό μου και της φίλης μου..αρκετό παγωτό και λιγο κολλημένο κέικ ..τη μάκα της ομπρέλλας και όλο το νερό...Το μαλλί έσταζε κόκκινο στη ΛΕΥΚΗ μου μπλούζα και το μαγαζί είχε κλάααααααααασει στο γέλιο..
Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν οτι είμαι τουλάχιστον ΕΥΕΞΑΠΤΟ ΑΤΟΜΟ!Απ'το τραπέζι μου δεν μίλησε κανένας, με κοιτούσαν μόνο... Πέρασαν από το μυαλό μου μπινελίκια που πρώτη φορά σκεφτόμουν..το μάτι μου είχε γυρίσει τούμπα αλλά ...
Άνοιξα την ομπρέλλα μου (αφού συνέχιζε να βρέχει μέσα στο μαγαζί πλέον) παραμένοντας καθιστή και περίμενα το σερβιτόρο..Το μαγαζί συνεχίζει να κλάνει λέμε...
Ο παπάρας έρχεται και λέει...
ΜΗ ΜΑΖΕΨΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ..ΘΑ ΣΑΣ ΜΕΤΑΦΕΡΩ ΣΕ ΑΛΛΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΕΓΩ

Ε Λ Ε ΟΣ! ΛΕΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

Σηκώνομαι και λέω ΄΄Με βλέπεις πως είμαι?Οκ...Θα πάρω τις κούπες ..και ότι άλλο γουστάρω από εδώ πάνω ..δεν θα πληρώσω φράγκο..θα σε προσπεράσω και θα φύγω...Αν με σταματήσεις θα γίνει ότι δεν μπορείς καααν να φανταστείς..’’
Πήρα τα πάντα...την ομπρέλλα μου και έφυγα..το μαγαζί φώναζε ‘’καλά του έκανες’’ και χειροκροτούσε αλλά...

Το συμπέρασμα είναι ότι βράχηκα μόοονο εγώ απ'τους τέσσερίς μας και μάλιστα σε συνθήκες όχι τόσο συνηθισμένες..

Αν περιμένετε το καλοκαίρι για να βγείτε για καφέ μαζί μου δεν σας αδικώ...πάντως αν έχει ταβάνι το κατάστημα μπορείτε να μου δώσετε μια ευκαιρία οεοοοοοοοοοοοοοοο

ΑΥΤΑ..ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΠΑΙΔΕΣ...ΠΑΙΡΝΩ ΤΟΝ ΠΥΡΕΤΟ ΜΟΥ(ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗΣΑ ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΟ...)ΚΑΙ ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩΩΩΩ...ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗ ΚΑΨΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΦΙΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ