Είπαμε..ήμουν άρρωστη και θα καθόμουν στη σκατόπολη του κάμπου...
Όμως πέσανε τηλεφωνάκια απ΄τον αρχηγό(καρυάτιδα) και δε γινόταν να πώ όχι..
Πήγα Καρπενήσι..οέοοοοοοοοοοοο
Έφαγα τα κέρατά μου
Πέθανα στο γέλιο..
Έκανα βόλτα στα ποτάμια και τη δροσιά της σκιάς των δέντρων με μια απίστευτη παρέα..
Ένιωσα για άλλη μια φορά πόοοσο σημαντικοί είναι οι καλοί φίλοι και
ρούφηξα όση ζεστασιά μπορούσα απ'το αγαπημένο μου σπίτι στο χωριό...
Ένα σπίτι που ΔΕΝ είναι δικό μου, σε ένα χωριό που ΔΕΝ είναι δικό μου..κι όμως θα ορκιζόμουν πως πάντα ήταν στην καρδιά μου..αυτό και οι άνθρωποί του..Δύο υπέροχοι άνθρωποι με τη μεγαλύτερη αγκαλιά που έχω νιώσει..μας χώρεσε όλους και μας έκλεισε μέσα της ..εγώ είμαι ακόμα εκεί και πιστεύω πως πάντα θα μου λείπει και θα θέλω να την ξαναβρώ..
Μπορεί να ήταν και το ωραιότερο Πάσχα που έχω περάσει ώς τώρα..
Τα αστεία του Α γυρίζουν ακόμα στα αυτιά μου και το γλυκό χαμόγελο της Lee..
Ημουν πολύ τυχερή που γνώρισα το ήρεμο και σταθερό άλλο μου μισό, την Καρυάτιδα και μαζί της όλους εσάς..
Φιλιά πολλά και περιμένω ως την επόμενη συνάντησή μας...
