31.7.07

Εσένα..


Ζήτωωωω...κλαπ,κλαπ,κλαπ..

Εσένα που σιχαίνομαι
σε χειροκροτώ..
Εσένα που γδέρνεις ότι πιάσεις,που με κοιτάς και βλέπεις πίσω απο εμένα τις δικές σου ανάγκες να ικανοποιούνται,που μου μιλάς για να σφραγίσεις τη δική σου ζωή,που με κρατάς για να μπορείς να σταθείς και να περπατήσεις πάνω στα δικά μου όνειρα..
Εσένα σε χειροκροτώ..
Εσένα που μας ενώνει αυτό που τρέχει μέσα σου..που δεν το ακούς..που σε ζει..
που δε με εκτιμάς,δεν πονάς ,δε χαίρεσαι για μένα..
μόνο πονάς.. εμένα και χαίρεσαι όταν καταφέρνω όσα ζητάς..
Εσένα που δε σε επέλεξα..μας έφεραν μαζί..σε χειροκροτώ
Πήρες όσα χώρεσα..δεν έχει άλλα..Κάποτε θα τελείωναν..τώρα θέλω να φύγεις με το χειροκρότημά μου στα αυτιά σου για πάντα..

ΥΓ.Το χρωστούσα σε κάποια αυτό ..και ήρθε η ώρα να το ακούσει

31+

Δευτέρα χαιρέτησα τα 31...τα έκλεισα σε μια ζελατίνη,τα πέταξα στην τουαλέτα και πάτησα το καζανάκι..
Μέσα σε τρείς μέρες πάλεψα με όσα με πίεσαν εδώ και καιρό..και είχα δίπλα μου τους καλύτερούς μου φίλους..όλους..ήταν εκεί με όποιο τρόπο είχε ο κάθε ένας..
Όταν το χειρότερο μαύρο σου το ξεριζώνεις το ανεβάζεις στο στόμα και το φτύνεις έξω με τον τρόπο που κάνει τους πάντες να χαμογελούν..παίρνεις τόση δύναμη..
μπορεί κανείς να μην καταλαβαίνει οτι εσένα σε πονάει μέσα και οτι είναι αυτό που πνίγει το δικό σου χαμόγελο..φτάνει όμως που όταν καταλήγει σε εσάς σας κάνει να γελάτε δυνατά..τόσο δυνατά που δεν ακούω για λίγο φωνές,τόσο δυνατά που μπόρεσα να αντέξω κι άλλα..
Φιλάω μέσα μου το γέλιο σας,τις σκέψεις και τα λόγια και θα ξανάρθω παίδες γιατί σας χρειάζομαι..όλους
ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ..

27.7.07

For a change..

Ξυπνάω με τη μέρα μου να με κοιτάζει στα μάτια..
''Παρασκευή'' μου λέει..
χέστηκα..απαντάω..
(..ανοιγοκλείνει τα μάτια ..δεν περίμενε τέτοιο φτύσιμο..ο κόσμος τη γουστάρει τρελλά..)
Σήμερα σε αγνοώ φιλενάδα και περιμένω το Σάββατο να με χαιδέψει το πρωι ,να μου χαμογελάσει και να με πάρει εκεί που είναι οι άλλοι..εκεί που θέλω να είμαι και εγώ..
Μπούχτισα εδώ,ζαλίστηκα απ'τις φωνές των ημερών που περνούν και με καλημερίζουν κάθε πρωί..και μου γυρνούν την πλάτη κάθε νύχτα αφήνοντάς με εδώ..
Βαρέθηκα την πίεση και το χώσιμο..
Γιαυτό παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω ..Γιατί ''ΔΕ ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΛΑ ΕΜΕΝΑ..ΑΜΑ ΘΕΛΩ ΦΕΥΓΩ..''σαν άλλος Αντωνάκης και ψάξτε βελόνα και κλωστή να ράψετε..τις τρύπες σας..άαααααντε..πάω Αθήνα να ηρεμήσω έστω για τρείς ημέρες..οεοοοοοοοοοοοοοο

ΥΓ.Σας αφήνω με narcotic παίδες ..για ''εθισμούς''που δεν θέλουμε να κόψουμε..
Φιλιάααααααα

26.7.07

Μίλα μου..








ΠΕΣ ΜΟΥ ΚΑΤΙ..
Θόλωσες εσύ?
Πονάς εσύ?
Μοιράζεσαι εσύ?
Τις σκέψεις σου τις άκουσαν πολλοί?Τις δάνεισες για να μαζέψεις εντυπώσεις?
Φοβάσαι εσύ?
Νιώθεις λάθος..νιώθεις κάτι?
Οι λέξεις χαϊδεύουν τα αυτιά μου..μπορεί και άλλων,μπορεί όλων..
είναι εύθραυστη η ανάσα μου και σβήνει..στην υποψία του κενού ονείρου..θα πάψει

ΠΕΣ ΚΑΤΙ..ΣΚΙΑ ΜΟΥ

Χάρων



Γιός του Ερέβους και της Νύκτας λέει..κάθεται στη βάρκα του και μου χαμογελάει..
τα σκοτεινά νερά είναι γαλήνια και με ηρεμούν..
Στεκόμαι απέναντί του και σκέφτομαι αν είναι η ώρα να ταξιδέψω στη λίμνη του..
Κοιτάζω πίσω και σίγουρα κάτι υπάρχει μα δεν το βλέπω..το μυαλό μου είναι εκεί,στο ταξίδι μαζί του.
Ψάχνω τις τσέπες μου να βρω το αντίτιμο..χωρίς αυτό δεν έρχεσαι,λέει..
ψάχνω,τι θα κοστίσει άραγε..δεν βρίσκω τίποτα..
Να δώσεις την ψυχή σου λέει..
Την ψυχή μου?
Δεν μπορώ να σε δώ,κοίτα με λίγο,ποτέ δεν εμπιστεύομαι κάποιον αν δεν κοιτάξω μες στα μάτια του..έχεις μάτια?
Δε θα περιμένει άλλο..όμως δεν ξέρω..νιώθω ναρκωμένη,όπως όταν κάτι γλυκό σε έχει κάνει να ζαλίζεσαι και να μην ξέρεις αν θα κινηθείς μπρός ή πίσω,όταν είσαι στο μεταίχμιο μιας πραγματικότητας που μόνο στο δικό σου μυαλό ζει..
Η βάρκα του απομακρύνεται ..δυο φιγούρες μέσα..πήγε άλλος στη θέση μου απόψε και έμεινα στην άκρη της στεριάς να αναρωτιέμαι..πρέπει να βρω αντίτιμο..δε θα του δώσω την ψυχή μου..όχι για μια βόλτα..όχι για μια ζωή..

24.7.07

Fate up against your will..


Τα κρατάς στα χέρια,δυο κομμάτια που απ΄τον καιρό που έχει περάσει απο πάνω τους μοιάζουν πια ίδια αν και ποτέ δεν ήταν..

Τα φέρνεις κοντά να τα ενώσεις,κάποτε έδεναν με τη μία,τώρα οι εσοχές τους έχουν φθαρεί και υπάρχουν κενά..

Αφήνεις κάτω το ένα και προσπαθείς να βρείς γύρω άλλο που να του ταιριάζει..μπα..
πιάνεις ένα βαθύ μπλέ γυαλιστερό και λείο..ολοκαίνουργιο..τα φέρνεις κοντα..
πωπω όμορφο χρώμα θα ταιριάζει με το πολυκαιρισμένο άσπρο σου..

τίποτα..το γυρίζεις απο εδώ,το περιστρέφεις ..ανάποδα..τίποτα..
κρίμα..

μη ψάχνεις άλλο..όσο και να ψάξεις κανένα δεν θα δένει με το κομμάτι σου..
πιάνεις πάλι εκείνο το φθαρμένο παλιό τετραγωνάκι..κάποτε ήταν κόκκινο..
κλείνεις και τα δυο μέσα στα χέρια σου..θα το γυαλίσεις,θα το κολλήσεις ..κάτι θα βρείς..

το βλέμμα σου εξετάζει το χώρο..άραγε θα τα καταφέρεις να ενώσεις τη μοίρα και τη θέληση..;

Home..in pieces


Ανάβεις τσιγάρο..ρουφάς τον καπνό και κοιτάζεις τη νύχτα..
πόσο ακόμα?
να'ναι αλήθεια?
μικρές νυχτοπεταλούδες χορεύουν στο αχνό φως σου..
σβήστο και θα φύγουν..στο σκοτάδι δε μένει κανείς..

πληγές που δεν τρέχουν.. πονούν,
βλέμματα που δεν υπάρχουν ..νικούν

μη φωνάξεις,θα τρομάξεις τις ψυχές..
κράτα τα δάκρυά σου μέσα σου
θα χάσεις αν τα βγάλεις

η καύτρα έφτασε στα άκρα σου
σβήνει..σε καίει..
πόνεσε?
μπα η αλήθεια πονάει πιο πολύ..

άπόψε αλλού είναι το βλέμμα και αλλού η ψυχή σου,
ταξιδεύει σε ένα κρυμμένο καλά παρελθόν
σ'εκείνο το φως και θα γυρίσει κομμάτια
ήταν η ώρα να σπάσει

η νύχτα νίκησε ..

20.7.07

Για να σε δώ...





Ζωή σε παρενθέσεις..την προτίμησες
Χωρίς θαυμαστικά,έτσι τη ζήτησες

ατέλειωτες γραμμές χωρίς ούτε μια άνω τελεία για αναπνοή
και γράμματα μικρά ,αθόρυβα, γραμμένα με τόση υπομονή

και προχωράς στο ατέλειωτο άσπρο μαύρο και ούτε ένα λάθος
ούτε μια κόκκινη γραμμή

λέξεις χαρούμενες, λέξεις θλιμμένες μα χωρίς πάθος
χωρίς αυτό που κάνει να τρέμμει τη φωνή

και σε διαβάζω και αρχίζω να βαριέμαι
και σε κοιτάζω και αναρωτιέμαι

τι θα συμβεί αν ξαφνικά πάρω ένα στυλό
κι αν έρθω και χαράξω μέσα σου ένα θαυμαστικό

για να σε δώ να πολεμάς ένα ερωτηματικό...






'Aνοιξε μια ρωγμή και τρέχω να την κλείσω..

Τι γίνεται όταν πύρινες γλώσσες απλώνονται κάτω απ΄τα πόδια σου?

Τι γίνεται όταν πονάς κάποιον χωρίς να θές και τον θες πίσω χωρίς να θυμάται ?

Πως γίνεται να κοιμάσαι με έναν άγγελο και να βουλιάζεις στο σκοτάδι?

θα ήθελα απλά να μην έχω ακούσει..

19.7.07



Στα άκρα στάχτη που ακόμα καίει..και εκεί στο βάθος..καπνός πυκνός..
Δε βλέπω..είναι δύσκολο να δείς μέσα στον καπνό,πρέπει να περιμένω..
ναι αλλά έλα που θέλω να τρέξω ..έλα που δεν μπορώ να κάτσω άλλο εδώ..

Τρείς ρωγμές σε ένα τοίχο..μία για κάθε φωνή..τη δική σου,τη δική του,τη δική μου..
πολλά..πολλά μαζί..και εκείνος ο καπνός δε με αφήνει να πάρω ούτε μια ανάσα..

Σπασμένα γυαλιά..θύμωσες πάλι?Φωνές και δάκρυα,γιατί διάλεξες αυτό το δρόμο..
δεν το είδα μέσα σου ποτέ,κι όμως μπόρεσες ε?πάντα μπορούσες..

Κάθε πρωί φυσάω στο μυαλό μια φούσκα σαπούνι..και έτσι βγαίνει η μέρα,μέσα σε χρώματα,σε ψέμμα..

Κάθε νύχτα σκάει..και ξέρω από πριν τι θα βρώ πίσω,τη στάχτη,τις ρωγμές μου,τα γυαλιά που μοίρασες και είναι μέσα στα μάτια μου..

Τελικά δεν φταίει ο καπνός ..φταίνε οι αλυσίδες που έχω στη σκέψη ,φταίει αυτός ο κόμπος στο στομάχι..

17.7.07

Που είσαι μαλάκα?

Έχει το χαβαλέ της η ζωή..αρκεί να είσαι εκείνος που γελάει..
Βλέπεις κάποιους που σήμερα είστε μαζί εδώ..αύριο να είναι 4 κεφάλαια παρακάτω..
και τι κεφάλαια..νααα με το συμπάθειο..και εσύ αισθάνεσαι σαν να σε πιέζει στο κεφάλι ένας τεράστιος αντίχειρας..και σήμερα εδώ,εδώ,εδώ...και αρχίζεις και βλέπεις αστράκια και εκείνος ο αντίχειρας φρααααααααπ σε βγάζει απ'το χώμα που καρφώθηκες και τσούπ σε πετάει σε μια τρύπα,σε σκεπάζει και καρφώνει και μια πλάκα από πάνω όπως στα καρτούν..ξέρεις ACME..R.I.P!!!
ΓΑΜΩΩΩΩ???
Γαμότατα..ο υπερθετικός καταλαβαίνεις..
και λές πσσσσσσσσσστ φιλαράκο εγώ πως θα τα προχωρήσω τα κεφάλαια..
εεεεεεεεεεεεεεεεεε?
Οπότε σκάβεις σα μαλάκας,σκάβεις και γίνεσαι το χάλι το ίδιο..από εκεί που πριν μερικές σειρές περπατούσες κύριος έτσι??
Φτάνεις κάποια στιγμή στον αέρα..αααααχ λες και καπάκι αρχίζεις να τρέχεις..και
πας,πας ..αλλά κάτι δεν σου κάθεται καλά..τι όμως?
Οι άλλοι που είναι?ακόμα να τους φτάσεις..και ντάααααααααααν?(μ'αρέσουν τα ηχητικά εφέ της ζωής μου..)σου έρχεται η ιδέα..Πας πίσω μάγκα μου..έχεις βάλει όπισθεν και βρίσκεσαι ένα βήμα πριν την αρχή..
Είναι φοβερό..ως τα 30 οι σελίδες του βιβλίου σου είναι λιωμένες απ΄το πίσω μπρός και στων άλλων τα βιβλία...τζάαααααααααααμι..ατσαλάκωτες..μερικές τις πηδήξανε κιόλας..
ε? ναι καλά εσένα σε πηδήξανε αυτές το ξέρουμε..τι να λέει..
ποιός..? τι κάνουμε?καλά είμαστε ..ποιόν?βοήθεια?Ο βοήθειας πέθανε μαλάκα..αλλά που να το ξέρεις ,πίσω-μπρός το έχασες το νόημα..καταργηθήκαν τα κεφάλαια ..άκου και γράφε..χμμμ,καταργηθήκανε που λες τα: ελπίδα,βοήθεια,χαλαρότητα..ε και όλα τα συναφή..και επειδή άργησες πάλι..
κάνε μια επανάληψη τα :πως τρέχουν χωρίς παράπονα,πως κάνουνε οτι περνάνε καλά όταν τους πηδάνε και τέλος εκατό φορές το ΝΙΩΘΩ ΜΕΓΑΣ ΜΑΛΑΚΑΣ ΣΗΜΕΡΑ..εργασία για το σπίτι..




ΕΦΥΓΕΕΕΕΣ!!!
ΥΓ.να μου συγχωρήσετε τα γαλλικά..δεν το΄χω σήμερα..

Γκρι..









-'Ασπρος ε?
-Έτσι λέω..εσύ?
-Μαύρος λένε..
-Λένε..όμως είσαι?
-Έχει σημασία?Δεν είμαι άσπρος πάντως και φαίνεται ότι και να κάνω φαίνεται..
-Φαίνεται μόνο όταν είσαι κοντά..απο μακριά είσαι ίδιος..
-Λες?
-Ναι ρε αν θες να μοιάζεις μείνε μακριά..
-Μα..σωστά..ποιός χέστηκε αν μοιάζω..δε φεύγω θα τα καταφέρω όπως είμαι..δεν είμαι μόνος μου..βρήκα παρέα..το χέρι μου έδώ και χρόνια δεν είναι αδειανό..και μάλιστα είναι και εκείνος άσπρος και δεν τον νοιάζει που δε μοιάζουμε..Ακούς...
Θα μείνουμε εδώ μπροστά στα μούτρα σας..άσπρο και μαύρο..ΈΝΑ

Δύο μήνες μετά..

...Σαν σήμερα,δύο μήνες κιόλας..
δεν ξέρω μέχρι πότε θα μετράω μήνες,
μέχρι πότε θα θυμώνω με εμένα που δεν ήμουν εκεί..
δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να δεχθώ τον άδειο ήχο όταν πέρνω το τηλέφωνό σου..
Θυμάσαι τι μου έιχες πει κάποτε?
''Όταν πεθάνω θέλω να με θυμούνται και να χαμογελάνε ,δε θέλω να με λυπάται κανείς..''
Ξέρεις σε λίγες ημέρες θα είχαμε γενέθλια και θα τα κάναμε μαζί..άργησα να έρθω πολύ ε?..και τώρα δεν έχω..
και εκέινη τη μέρα θα είναι μια άδεια ευκαιρία για ένα χαμένο μαζί.
Όμως για'σενα μπαμπά μου θα έχω πάντα ένα δώρο..
Απο εμένα και το Γ...μια αγκαλιά και ένα χαμόγελο..

16.7.07

Όπως παλιά..


















Έχει μια συννεφιά..ενώ είπαν θα έχει ήλιο..
και δε μου αρέσει η βροχή γαμώτο..δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος..

Λές άμα κάτσω κάτω απ΄το μπαλκόνι να μην βραχώ..μπα ε? δεν τη γλιτώνω,το ξέρω..
καλύτερα να μη βρέξει..

Πάω για ύπνο και θα ονειρευτώ πως λάμπει η μέρα όπως παλιά..πως δεν ήρθαν ποτέ τα σύννεφα στον ουρανό μου..τι σκατά τόσα χρόνια πολέμησα τόοσα σύννεφα,θα νικήσω και αυτό..δεν είναι τίποτα..μια απόφαση είναι και μετά ..μετά θα σηκωθώ απ΄το κρεβάτι μου και όλα θα είναι όπως πριν..

όπως παλιά..

Σήμερα..


...Αντε πάλι μια ακόμα μέρα κουβάλημα..
Βγαίνει έξω και τρέχει μαζί με τους άλλους για τη δουλειά,στο δρόμο είδε δυο τρείς γνωστούς αλλά ποιός τους χαιρετάει τώρα..θα αργήσουμε και.. άστο μωρέ..

Φτάνει στο σημείο που είναι μαζεμένο όλο το φορτίο,πάει και αυτός με τη σειρά του και παίρνει το δικό του μερτικό για την πρώτη διαδρομή..
Μετά από ώρες πήγαινε-έλα κάτω απ΄τον ήλιο..κατάκοπος σταματάει..
παίρνει το δρόμο του γυρισμού..γύρω του όλοι έχουν τα κεφάλια τους σκυμμένα..φαί και ύπνο..αυτό θέλει τώρα..και αύριο μια από τα ίδια..

Λίγο πριν την είσοδο της φωλιάς ακούει κραυγές πανικού..έρχεται,έρχεται..
Πριν προλάβει να σκεφτεί..βρέθηκε κάτω από μια τεράστια σόλα ,κάτω από το παπούτσι εκείνου που βιαστικός πήγαινε για το σπίτι..φαί και ύπνο..αυτό χρειαζόταν μόνο..

κοντοστάθηκε λίγο..έψαξε για το εισητήριο του λεωφορείου και συνέχισε το δρόμο του..με εσένα -που ούτε γειά στους διπλανούς σου δεν είπες σήμερα-κάτω απ'το παπούτσι του..

Γιατί..








Γιατί τη νύχτα γίνομαι καπνός..
σκορπίζομαι και έρχομαι εκεί..

γιατί στο μαύρο γίνομαι αυτός
που δεν θα δείς,μα θα σε δεί..

μεσα στο πλήθος δε μ'αναγνωρίζεις
δεν έχεις ούτε τη δική μου μυρωδιά

ξέρεις το δρόμο να με πλημμυρίζεις
όταν τα μάτια είναι κλειστά

ο κύκλος του ονείρου με περιορίζει
θέλω να αγγίξω ..εσένα

η αλήθεια μου όμως άλλα ορίζει
να μην πλησιάσω κανένα

αν θες να υπάρχουμε μετά
πρέπει να φύγεις τώρα

όσο τα χέρια είναι λυτά
πριν να περάσει η ώρα..

άρχισε αυτό που νιώθω να γίνεται πολύ
διώχνει ακόμα και εμένα

δεν μπορώ πια να είμαι εσύ
βγήκανε πράγματα θαμμένα..

Πρέπει να πάψω τη νύχτα να γίνομαι καπνός..
να σκορπίζομαι και να έρχομαι εκεί..
θα μου λέιψει ο παράξενός σου εαυτός
θα μου λείψει που δεν θα είμαι εσύ...

11.7.07

Για την παρέα ρε μεγάλεεεεεεεε...


Παίδες βαρέθηκα τα δήθεν και τα καλυμμένα..τα σημειολογικά και τα α ου και γράφω το εξής από εμάς για εσάς με αγάπη...

Αν και ως γνωστόν γέρασα και ήρθα σε επαφή με την τεχνολογία ενώ είμαι με το ένα μάτι να κοιτάει τα ραδίκια ανάποδα...(πφφφφφφφφφφφ υπερβολέεες!!)η φίλη LEE -πάντα προχωρημένη και αναλυτική μέχρι σκασμού-μου'χωσε μια και με έχωσε εδώ..(αυτή φταίει ναι...)βρήκα λοιπόν αρχικά από την προαναφερθείσα τον it is-γνωστό και μη εξαιρετέο γόη του διαδικτύου,αρχιμπινελικολόγο και καμιά φορά περιανεμο-υδατολόγο..
ακολούθησε ο τρελός ψηλέας σεφ στην δικτυακή παρέα (γιατί στην άλλη ήταν πριν καν τη γνωρίσω εγώ..)

Κάποια στιγμή που δεν θυμάμαι βρήκα τον ΘΕΟ..ναι τόσο καιρό περίμενα και τον βρήκα στον Η/Υ μου..ήρθε που λέτε και αυτός και δέσαμε..εκ του μακρόθεν..
τελευταία και καθόλου ιδρωμένη αφού τα μάθαινε όλα από πρώτο χέρι.. ήρθε η Καρυάτιδα-Ο ΑΡΧΗΓΟΣ-είχαμε μια θυελλώδη σχέση(επαγγελματική και μετά φιλική κάααργα) προ δεκαετίας και..δεν έχουμε χωρίσει ακόμα..ευτυχώς (ποιός?ΟΧΙ παιδί μου..δεν είμαι λεσβία..έλεος αυτό το μυαλό σου..!)

μετά γνώρισα όοοοοοολους εσάς και γουστάρω τρελά κάθε μέρα που περνάει και μαθαίνουμε ο ένας τον άλλο και ο ένας στον άλλο..

Απλά θέλω να μείνω στην αναφορά της παραπάνω διαδικτυακής παρέας που έδεσε αμέσως και που υπάρχει πάντα στο μυαλό μου..

Εσείς λοιπόν οι 5..(που αν το προχωρήσω είστε 6 με την ξανθιά ψυχολόγο και 7 με τον απίστευτο Α..)ΜΟΥ ΈΧΕΤΕ ΛΕΙΨΕΙ ΠΟΛΥ..

και χέστηκα αν είμαι κλαψιάρα και αν θα με κράξει o IT ΙS...έχω να πω πως στην παρέα αυτή..
Δεν θα πεινάσουμε ποτέ..έχουμε γαμώ τους μάγειρες(μιλάμε όχι μόνο για τη γνωστή αλλά και για την ψυχολογική πείνα ε...)
Δεν θα μείνουμε με καμία απορία γιατί είναι η ειδικότητα της πάντα χαμογελαστής(έλεος...!)lee να λύνει κάθε θεματάκι στο μπάμ!
Δεν υπάααρχει περίπτωση να μας την πει κανείς χωρίς να τον κάνει ο it is να μετανιώσει την ώρα και τη στιγμή που μίλησε..
Δεν θα αποδιοργανωθούμε με τίποτα..γιατί θα μας κρατάει κοντά η λογική και το συναίσθημα..που καταφέρνουν να κρατιούνται μια χαρά σε ισορροπία απτήν καρυάτιδα..
Το μεγαλύτερο βύσμα της παρέας είναι ότι έχει επαφή (μιλάμε directly..)με τον αυγο- θεό..ε δεν είναι και λίγο..ζητάς ότι θες και άμα το πάρεις ....πάντως κενός δεν θα μείνεις είναι σίγουρο..
Τέλος ελάτε και άμα σας λείψει το μπινελίκι,ο τσαμπουκάς και η γκρίνια...τότε απλά ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΡΘΕΙ ΑΚΟΜΑ...ΧΑΧΑΧΑΧΧΑΑ

10.7.07

Στη θάλασσά μου..


...''Παρακαλούνται οι κύριοι επιβάτες όπως ετοιμαστούν για αναχώρηση..''
-Πφφφφ....μωρε τι μας λες,τα ίδια και τα ίδια σε κάθε λιμάνι..βαρέθηκα.Αλήθεια ρε φιλαράκο πως τον λέγανε αυτόνα που'γραψε για ένα κωλονήσι και για το ταξίδι μέχρι εκεί και..πώς τον λέγανε...
-Τοκ,τοκ,τοκ...
-'Αλλοοος..να δείς λοιπόν πως τον λέγανε..τι παπάρας όμως.Άκου λέει αξίζει το ταξίδι..θα'ταν απο αυτούς που σε κάθε λιμάνι τους περιμένουν αγκαλιές,χαμόγελα,βοήθεια,λύσεις.Βέβαια...ας ήταν ρε σαν και εμάς ..να βρίσκει τα χαστούκια απανωτά σε κάθε λιμάνι,πίκρες ,δάκρυα,μοναξιά...Μωρέ θα τον θυμηθώ που θα μου πάει..
Σου'χει τύχει ρε φίλε να μην ξέρεις τι σου φταίει ..να σου υψώνει το ίδιο σου το μυαλό τοίχους τεράστιους που δεν μπορείς να διαλύσεις..να σε σπρώχνει κάτι μέσα σου να ψάχνεις με τα χέρια σε γυαλιά σαν να μην ξέρεις πως θα κοπείς βαθιά?
Σου΄χει τύχει να βγαίνει από σένα θυμός,φόβος,μίσος..σχηματίζοντας μια εικόνα που δεν αναγνωρίζεις πια..να μην ξέρεις από που ξεκινούν όλα αυτά και που τελειώνουν..ε?Λες και ανέβαινες τόσο καιρό μια γαμημένη ανηφόρα..και οκ..ζορίστηκες στην αρχή αλλά τη συνήθισες..παραπονιόσουν που και που αλλά συνέχιζες και ξαφνικά..ξαφνικά ρε φιλαράκο αρχίζει μια κατηφόρα..μα μιά κατηφόρα τρελλή,καταραμένη και κατρακυλάς με τα μούτρα μες στο χώμα..και λες.. Ρε πούστη αφού τόσο καιρό ανέβαινα σα μαλάκας και τώρα κατρακυλάω..αυτή η γαμημένη η κορυφή πότε πέρασε???και αν πέρασε εγώ που ήμουνα??
Για πές λοιπόν σου έχει τύχει να ντύνεται ο εαυτός σου με μια μάσκα και να ορθώνεται μπροστά σου σαν θηρίο...να όπως θα'λεγε αυτός ο μαλάκας ..σαν Λαιστρυγόνας,σαν Κύκλωπας..Ε εγώ αυτούς τους Κύκλωπες,τους δικούς μου τους φοβάμαι..γιατί τους έχω μέσα μου,γιατί δε φεύγουν,γιατί με ξέρουν και ξέρουν τι με πονάει και πώς..
-Τοκ,τοκ,τοκ..
-Άλλος λέμεεεεεεεε
-Άντε ρε φίλε κατουριόμαστε..
-Κατούρα στη θάλασσα ρε..τι φοβάσαι μη σε παρεξηγήσει??Ωωωωωωωωωωωωω
Φιλαράκο πρέπει να φύγουμε ε?..θα κλέισω το καθρεφτάκη και θα σε ξαναδώ στο επόμενο λιμάνι ...Ε ρε και να τον έιχα εδώ αυτόνανε..θα τονε ρώταγα..''κύριος αριστερόχειρας ή δεξιόχειρας?''..θα απαντούσε αυτός ας πούμε δεξιόχειρας...Εεε θα του κατούραγα λοιπόν τη δεξιά να μάθει να γράφει μαλακίες

-''Το πλοίο αναχωρεί σε λίγα λεπτά..''
-Χέσε μας και εσύ μωρή...μας υποχρέωσε και αυτό το λιμάνι...

6.7.07

Red button..









Ακου όνειρο..
Είσαι λέει σε ένα τηλεπαιχνίδι..και όποτε έρχεται η σειρά σου να απαντήσεις ,πριν ακόμα προλάβεις να σταυρώσεις λέξη..μπιιιιιιιιπ τέλος χρόνου και τσάαακ ο επόμενος χαμογελαστός απαντάει και παίρνει τους βαθμούς..
και περιμένεις και να ..πάλι η σειρά σου..
-Ποιός είναι λέει ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου..
-Ο...ΜΠΊΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΠ..ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΟΥ..
-Ο ευατός του ..πετάγεται ο διπλανός..και κλαπ κλαπ κλαπ..το πλήθος τον αποθεώνει..
Μπλά μπλά μπλά..και μπίιιιιπ παρτα τα τρία μου εσύ..όχι δεν είναι η μέρα σου ρε παιδί μου...looser τελείως ...και αυτός ο διπλανός..άντε γ..και εσύ και ο ''φίλος'' σου ντεεεεεεεεεεεε..
ΜΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΠ....
και ξυπνάς..κάθιδρος..
Τι ρέντα είχε ο διπλανός ρε φίλε...
Τώρα που το ξανασκέφτομαι..τι μαλακίες απαντούσε..και το κοινό γιατί χειροκροτούσε...
Όχι ρε στον κόσμο που ζείτε εγώ θα είμαι το τέλος χρόνου..το ΜΠΙΙΙΙΙΙΠ που θα βουίζει στα αυτιά σας...Δεν αξίζει να σκέφτομαι για εσάς ..Δεν αξίζετε τις σκέψεις μου...Δε μου αξίζετε ρεεεε...

Ι CAN DO BETTER ΛΕΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

5.7.07


Κοιτάζω τα άκρα μου..χνουδωτά..λιπόσαρκα..μαύρα..
αιωρούμαι λίγο πάνω απ'ολους ..πόσο θά θελα να μη με σιχαίνονται..να μη με σιχαίνομαι εγώ..να ήμουν κάτι άλλο.Πολύχρωμη,φανταχτερή..αποδεκτή.

Τις νύχτες είμαι αόρατη και νιώθω μοναξιά,σκοτώνω για να ζήσω και με πονάει..
Θα θελα να ήμουν εκεί με εσάς..μα δεν ταιριάζω..πάντα δεν ταίριαζα..
Μόνο τη νύχτα που είμαι αόρατη..μόνο τότε αιωρούμαι πάνω σας και σας προσέχω..
Σκοτώνω και για εσάς..κι ας μην ταιριάζω..

θα θελα μια φορα να με νιώθατε..να κοιτούσατε στα μάτια μου ..όχι σ'αυτα που κουβαλάω..

4.7.07

Εδώ..


Buried at PhotoCasket.com

Το αγκάλιασα και με τρύπησε
είδα να το βάφει κόκκινο το άιμα μου
Απόψε η έλλειψη με νίκησε..
άδειασε το βλέμμα μου

Άσπρα ροδοπέταλλα διώχνει ο αγέρας
αυτό με το αίμα μου το κρατάω εγώ..
Στην υπόκλιση αυτής της ημέρας
θα σε έχω ακόμα εδώ..

Στο τζάμι μια ανάσα αφήνω
το δάχτυλό μου φτιάχνει μια λέξη
η έννοια που θά θελα να γίνω
εκείνη που θα καταφέρει να αντέξει..

3.7.07

Τι είμαι?







Το δυο μου χέρια καμένα βαθιά..
αν πλησιάσεις μυρίζει ακόμα η φωτιά..

Τα πόδια μου χωμένα σε λύματα
μαύρα νερά εκεί που μ'έλουζαν κύματα..

Το κεφάλι μου είναι καυτό,
μη κοιτάξεις ψηλά θα σου κάνω κακό..

Τι είμαι ντυμένη?

ΓΗ!!

..και..απορώ πως δε με γνωρίσατε αφού..
εσείς μαλάκες μου με ντύσατε!