...Αντε πάλι μια ακόμα μέρα κουβάλημα..
Βγαίνει έξω και τρέχει μαζί με τους άλλους για τη δουλειά,στο δρόμο είδε δυο τρείς γνωστούς αλλά ποιός τους χαιρετάει τώρα..θα αργήσουμε και.. άστο μωρέ..
Φτάνει στο σημείο που είναι μαζεμένο όλο το φορτίο,πάει και αυτός με τη σειρά του και παίρνει το δικό του μερτικό για την πρώτη διαδρομή..
Μετά από ώρες πήγαινε-έλα κάτω απ΄τον ήλιο..κατάκοπος σταματάει..
παίρνει το δρόμο του γυρισμού..γύρω του όλοι έχουν τα κεφάλια τους σκυμμένα..φαί και ύπνο..αυτό θέλει τώρα..και αύριο μια από τα ίδια..
Λίγο πριν την είσοδο της φωλιάς ακούει κραυγές πανικού..έρχεται,έρχεται..
Πριν προλάβει να σκεφτεί..βρέθηκε κάτω από μια τεράστια σόλα ,κάτω από το παπούτσι εκείνου που βιαστικός πήγαινε για το σπίτι..φαί και ύπνο..αυτό χρειαζόταν μόνο..
κοντοστάθηκε λίγο..έψαξε για το εισητήριο του λεωφορείου και συνέχισε το δρόμο του..με εσένα -που ούτε γειά στους διπλανούς σου δεν είπες σήμερα-κάτω απ'το παπούτσι του..
