Δευτέρα χαιρέτησα τα 31...τα έκλεισα σε μια ζελατίνη,τα πέταξα στην τουαλέτα και πάτησα το καζανάκι..
Μέσα σε τρείς μέρες πάλεψα με όσα με πίεσαν εδώ και καιρό..και είχα δίπλα μου τους καλύτερούς μου φίλους..όλους..ήταν εκεί με όποιο τρόπο είχε ο κάθε ένας..
Όταν το χειρότερο μαύρο σου το ξεριζώνεις το ανεβάζεις στο στόμα και το φτύνεις έξω με τον τρόπο που κάνει τους πάντες να χαμογελούν..παίρνεις τόση δύναμη..
μπορεί κανείς να μην καταλαβαίνει οτι εσένα σε πονάει μέσα και οτι είναι αυτό που πνίγει το δικό σου χαμόγελο..φτάνει όμως που όταν καταλήγει σε εσάς σας κάνει να γελάτε δυνατά..τόσο δυνατά που δεν ακούω για λίγο φωνές,τόσο δυνατά που μπόρεσα να αντέξω κι άλλα..
Φιλάω μέσα μου το γέλιο σας,τις σκέψεις και τα λόγια και θα ξανάρθω παίδες γιατί σας χρειάζομαι..όλους
ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ..
