Ζωή σε παρενθέσεις..την προτίμησες
Χωρίς θαυμαστικά,έτσι τη ζήτησες
ατέλειωτες γραμμές χωρίς ούτε μια άνω τελεία για αναπνοή
και γράμματα μικρά ,αθόρυβα, γραμμένα με τόση υπομονή
και προχωράς στο ατέλειωτο άσπρο μαύρο και ούτε ένα λάθος
ούτε μια κόκκινη γραμμή
λέξεις χαρούμενες, λέξεις θλιμμένες μα χωρίς πάθος
χωρίς αυτό που κάνει να τρέμμει τη φωνή
και σε διαβάζω και αρχίζω να βαριέμαι
και σε κοιτάζω και αναρωτιέμαι
τι θα συμβεί αν ξαφνικά πάρω ένα στυλό
κι αν έρθω και χαράξω μέσα σου ένα θαυμαστικό
για να σε δώ να πολεμάς ένα ερωτηματικό...
