13.8.09

Λοιπόν.......

Είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Καρατσεκαρισμένο!
Αν τα όριά μου είναι στο 1,63 που είμαι ξυπόλυτη, τότε τα νεύρα μου είναι 1,84 τουλάχιστον και αυτό είναι μια φιλική τιμή!!!!!
Δεν αντέχω άλλη εξορία, δεν αντέχω άλλη δουλειά, δεν αντέχω άλλη βαρεμάρα και μονοτονία.
Δεν αντέχω άλλη γκρίνια (εγώ γκρινιάζω????) και δεν έχω ούτε ψίχουλο ψυχραιμίας να το κρατήσω για το δρόμο.
Ευτυχώς....φεύγω!
Πάω να χαλαρώσω με ναργιλέδες, να πιω ρακόμελο στην γωνιά των Αγγέλων, να πλατσουρίσω μακριά από όλους και αν προλάβω να πεταχτώ ως το αγαπημένο μου καφέ.
Φίλοι και φίλες... αν γνωρίσω τον Κρητικό των ονείρων μου θα μείνω για πάντα στο νησί. Τέλος!
Να γλιτώσετε και εσείς ..να το βουλώσω και εγώ! (ποτέ ε?...καλά!)
Καλή συνέχεια σε όσους μένουν (αν υπάρχει κανείς εδώ μέσα πια), καλή επιστροφή σε όσους γυρίζουν, καλά μπάνια μου και "wake me up when September .... comes!"
bb παίδεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεες!!!!!!
ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤΣ

4.8.09

Όχι λέμεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!


Πάλι τσιγάρο..
Μα φταίω?
Κάθομαι στο μπαλκόνι και οι σκέψεις γίνονται μια τεράστια άγρια περικοκλάδα που γαντζώνεται στην ηρεμία μου και την πνίγει. Και όλο βγάζει νέα φύλλα και δε βλέπω τη τύφλα μου. Ούτε την κάφτρα απ΄το τσιγάρο μου δε βλέπω να ξέρω που πατάω.
Γαμιέται το τηλέφωνο και τον παίρνει...Αμέ!
Γαμιέται και η ευγένεια και η ψυχραιμία, η άνεση, ο αυθορμητισμός και το ανοιχτό μου το μυαλό.
Χααααααααχαχχαχαχχαχαααααααα
Δεν έχω νεύρα, μάλλον κέφια έχω....
Είναι αστείο να ξυπνάς για την καινούργια μέρα και να μη ξέρεις τι θα σου' ρθει και από που.
Εκεί κατέληξα!
Πήγα να πατήσω μια γάτα που αποφάσισε να πεταχτεί κάτω απ' τη ρόδα μου τελευταία στιγμή.
Θα μου πεις δεν έχει δικαίωμα η γάτα να αυτοκτονήσει?
Έχει και να πάει να γαμηθεί άμα θέλει αλλά όχι να μου χαλάσει εμένα τη μέρα. Όχι αγάπη μου!!!
Πήγα να πέσω πάνω σε ένα παρκαρισμένο γιατί ο κυριούλης που πετούσε στον κάδο τα σκουπίδια αποφάσισε να σκοντάψει παίρνοντας και τον κάδο αγκαλιά και εμένα!
Θα μου πεις δεν έχει ο κυριούλης δικαίωμα να παραπατήσει?
Έχει να πάρει παραμάζωμα και το μισό σύμπαν αλλά όχι εμένα ρε!
Εμένα δε με ακουμπάει κανείς λέμε!
Γιατί έτσι θέλω!
Δε θα μου πας κόντρα εσύ από πάνω να μου χαλάσεις τη μέρα!
Όχι σου λέω αγάπη μου!

Τι κάνουν εδώ ρε όλοι Αυγουστιάτικο ε? ε?

Βάλε λεφτά εδώ, πλήρωσε τους απο'κεί, μετέφερε στον παραπέρα...

Δε θέλω να ακούω άλλα νούμερα λέμε ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!

Που να γινόμουνα μοδίστρα να έπαιρνα τα στριφώματα και τα φερμουάρ στην ξαπλώστρα με το φραπεδάκι μου να έραβα μέχρι να πέσει ο ήλιος.

Θα μου πείς τώρα στα γεράματα το θυμήθηκες που για να δεις το teletext βάζεις ζουμ X 3 ??

Ή που τη νύχτα που είναι άσπρο το χαρτάκι και διάφανη η κόλλα φτύνω και λίγο δάχτυλο (ειδικά άμα έχω πιει...) για να μη καπνίζω τον καπνό απ΄τα πεζοδρόμια...

Τι έλεγα?

Α...στην παραλία πήγα που λες το ΣΚ με τα κορίτσια.

Καλά κορίτσια φίλε αλλά..........ήμαρτον!

Ένα πράγμα θέλω να ρωτήσω...ο θεός όταν μοίραζε ....ΜΠΟΥΣΤΟ....εμένα ποιος πούστης δε με φώναξε ε?ε?

Βγάλανε τα μαγιό και μου κόπηκε η ανάσα.

Λέω κορίτσια...σε περίπτωση που περάσετε από πάνω μου και παραπατήσετε...να θυμάστε :

H πλάτη ΔΕΝ έχει αφαλό!

Καταλαβαίνεις..μη με ξεράνουνε.

Άλλο να πατήσεις πλάτη κι άλλο ότι έχει απομείνει από όσα μοίραζε ο θεός!

Ααααααααααααααααα όχι αγάπη μου σιγά μη σκάσω! Δε μασάμε ρεεεεεεεεεεεε!
Κανείς δε θα μου χαλάσει τη μέρα εμένα ...

Δυο βδομαδούλες μείνανε και τραβάω γραμμές στον τοίχο, στη λίστα για το super market, στο χαλάκι της εξώπορτας (έχει σκόνη...σιγά μη καθαρίσω εγώ και έξω απ΄την πόρτα...παλιά αυτά αγάπη μουυυυυυυυυυ).

Που θα πάει...θα΄ρθει η θαλασσίτσα, το μπαράκι, το ποτάκι...όλα θα έρθουν!

Γιατί..........

ΔΕ ΘΑ ΜΟΥ ΧΑΛΑΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΕΜΕΝΑ...

ΚΑΝΕΙΣ!


ΥΓ. Ακούς καν??

χιχιχιχιιχι

3.8.09

Μ'αρέσει τις Κυριακές γυρίζοντας απ΄τη θάλασσα να ξεχνιέμαι έξω και να με ψάχνεις εσύ.
Μ'αρέσει να κοιτάω τα χρώματα στα φύλλα των δέντρων καθώς ο απογευματινός ήλιος κρύβεται πίσω τους.
Μ'αρέσει να οδηγώ ξημερώματα αφήνοντας τις σκέψεις στο κάθισμα του συνοδηγού να τις ανακατεύει ο αέρας απ΄το ανοιχτό παράθυρο.
Μ'αρέσει να μου ψυθιρίζεις στο αυτί.
Μ'αρέσει να ακούω τον ουρανό να θυμώνει λίγο πριν τη βροχή.
Μ΄αρέσει να με φιλάς μόλις με έχει πάρει ο ύπνος και να ξεκινάς όλα τα όνειρά μου εσύ.
Μ'αρέσει να σε ξυπνάω το πρωί γιατί σε θέλω.
Μ'αρέσει η στιγμή που μπερδεύεται η αλήθεια και το όνειρο, που με κλειστά μάτια μπορώ να σου πω ότι θες. Τότε που όλα μοιάζουν με θολή γραμμή και εγώ ξαπλώνω πάνω της.
Βαραίνουν τα μάτια μου και ξεχνάω το χαμόγελο στα σεντόνια μου, σκεπασμένη με το άρωμα μου. Την πλάτη μου χαιδεύει η ανάσα που ζει στο διπλανό μαξιλάρι και...
Αυτή.
Αυτή ακριβώς τη στιγμή δεν υπάρχει τίποτα που να φοβάμαι, τίποτα που να λείπει.
Κι όλα γίνονται ένα.
Ανάσες και σιωπή μες στη θολή μου γραμμή.
Ανάμεσα σε εσένα και εμένα.
Και έχουν τόσες λέξεις αυτές οι ανάσες....τόση ένταση αυτή η σιωπή.

Μ'αρέσει η ελαφριά πραγματικότητα της θολής μου γραμμής..... όλα υπάρχουν μέσα της χωρίς καν να τα αγγίζω, όλα με έχουν χωρίς καν να το πω.
Όλη μου τη ζωή σου λέω θα άλλαζα με αυτή τη θολή μου γραμμή.