Τα κρατάς στα χέρια,δυο κομμάτια που απ΄τον καιρό που έχει περάσει απο πάνω τους μοιάζουν πια ίδια αν και ποτέ δεν ήταν..
Τα φέρνεις κοντά να τα ενώσεις,κάποτε έδεναν με τη μία,τώρα οι εσοχές τους έχουν φθαρεί και υπάρχουν κενά..
Αφήνεις κάτω το ένα και προσπαθείς να βρείς γύρω άλλο που να του ταιριάζει..μπα..
πιάνεις ένα βαθύ μπλέ γυαλιστερό και λείο..ολοκαίνουργιο..τα φέρνεις κοντα..
πωπω όμορφο χρώμα θα ταιριάζει με το πολυκαιρισμένο άσπρο σου..
τίποτα..το γυρίζεις απο εδώ,το περιστρέφεις ..ανάποδα..τίποτα..
κρίμα..
μη ψάχνεις άλλο..όσο και να ψάξεις κανένα δεν θα δένει με το κομμάτι σου..
πιάνεις πάλι εκείνο το φθαρμένο παλιό τετραγωνάκι..κάποτε ήταν κόκκινο..
κλείνεις και τα δυο μέσα στα χέρια σου..θα το γυαλίσεις,θα το κολλήσεις ..κάτι θα βρείς..
το βλέμμα σου εξετάζει το χώρο..άραγε θα τα καταφέρεις να ενώσεις τη μοίρα και τη θέληση..;
