06:44
Τις τρείς τελευταίες ημέρες ξυπνάω ακριβώς στις 06:44..
Πες μου μπας και ξυπνάς και εσύ?
Πες μου μπας και κάνεις θόρυβο σπίτι σου εσύ και μου έρχεται εμένα σε ταρακούνημα στην άλλη πλευρά του ημισφαιρίου? Ξέρεις όπως γίνεται με εκείνη την πεταλούδα?
Μπα ε?
Ε τότε τι...τι γαμώτη μου?
Ρε μπας και είναι το γήρας έξω απ΄την πόρτα και μου βαράει το κουδούνι? Πες το μου και αυτό..πες μου οτι κατήντησα σαν τη γιαγιά μου κιόλας. Θα κοιμάμαι με τις κότες και θα ξυπνάω πριν τον κόκορα..πες το μου κι αυτόοοοο!
Πφφφφφφφφ...ορίστε με στεναχώρησες πάλι...Τι θες και μιλάς..
Σου είπα έχω σηκωθεί απ'τα άγρια χαράματα, δεν αντέχει και πολλά το σύστημα, υπολειτουργώ ήδη και κατά τη μία θα αρχίσω να γλαρώνω..Χέσε μέσα Πολυχρόνη που γινήκαμε ευζώνοι..
Έτσι έτσι ..καλά τα λες εσύ αλλά ποιος σε ακούει ε?
Ταβανοσκόπηση και στριφογύρισμα και σκέψεις ..όλα εκείνη την ώρα μου έρχονται αδερφέ..
Τι φαί θα μαγειρέψω, πόσα θα δώσω στο ενοίκιο, να μη ξεχάσω να κλείσω εισητήρια για Αθήνα, να σιγουρέψω την άδεια με το boss..ΟΛΑ ΛΕΜΕΕΕΕΕ!
Ααααααχ..περνάει ο καιρός και δεν το καταλαβαίνουμε, μεγαλώνουμε, αλλάζουμε..
Και μια ωραία πρωία τσουυυπ το μάτι κάγκελο στις 06:44..
Θα το αποδεχθώ, δε γίνεται αλλιώς.
Θα σηκωθώ νωρίς, θα ξεκινήσω νωρίς, θα παρκάρω νωρίς...ξέρεις πως πάει το τραγουδάκι..
Ξεκινάς αεράτη στα 20-κάτι με το come with me για να τη βρείς, να γιορτάσουμε together και η ανάμνηση απ'το Greece θα σου μείνει για forever..
και τσίου τσίου και λα λα λα και ντύνεσαι και βάφεσαι και βγαίνεις , ε δουλεύεις και λίγο..και μετά δουλεύεις λίγο παραπάνω, ε βγαίνεις κιόλας και..
Κλααατς, μπουυυμ, ντααααααααανγκ, ΓΚΛΙΝ ΓΚΛΟΟΝ!
Ποιος? Ναι να τα πείτε..
"Είμαι η Άννα Παναγιωταρά, μια εργαζόμενη γυναίκα, μια καλή νοικοκυρά.."
(Το'χω ανσάμπλ το ρεπερτόριο, είδες τι γίνεται άμα το πάνω βλέφαρο αποχωρίζεται το κάτω νωρίτερα απ'ότι πρέπει?)
Τι έγινε? Τι έχασα? ..Πως ξέφυγα..
Αμ δεν τον κρατάς το χρόνο, δεν έχει τσουλούφι, πουκάμισο, ζώνη..κάτι anyway να το τραβήξεις..Όσο στοκάρισμα κι αν πέσει, όσος παλιμπαιδισμός κι αν ανθίσει στην γκαρνταρόμπα σου, ένα είναι το δεδομένο..Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΝΑΕΙ.
Η βαρύτητα επιδρά πλέον σε όλα όπως και στο ηθικό σου. Το μόνο που δεν πέφτει είναι το βλέφαρο. Τίγκα το μάτι λέμεεεεεεεε
Μία είναι η λύση..(όχι δεν είναι η μιτσουμπισι..) ζήσε τη ζωή πριν σβήσει!
(Να τον είχα τώρα τον Καβάφη εδώ..θα ανατρίχιαζε ο άνθρωπος!)
Τι παπαριές μου λες και είμαι στο πόδι απ΄το πρωι!..Πέφτει ο γενικός το νιώθω..δεν ακούω πάρε το μεδέν!.......
ΟΥΦ!Δε νιώθω καλά..νυστάζω ήδη..
...................Ζ..Ζ.......Ζ..........μη μιλάς άλλο..θα τα πούμε αύριο πάλι..στις 6 και κάτι..
ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ.....
