Μια στιγμή, μόνο μια στιγμή έφτασε για να τον κάνει να πάρει την απόφαση..
Η στιγμή που τον πρόδωσαν όλες μαζί για έναν ψίθυρο ..για ένα ψεύτικο χρώμα.
Τις άφησε να φύγουν με την ελπίδα πως γυρίζοντας θα του φέρουν όσα λείπουν, θα του χαρίσουν ότι δεν είχε ποτέ..
Κράτησε μόνο μία για τον εαυτό του, την πιο κρυφή..
Ντύθηκαν τους γκρίζους μανδύες τους και ξεκίνησαν τέσσερα διαφορετικά ταξίδια, η κάθε μία μόνη χωρίς αυτόν, χωρίς τις υπόλοιπες.
Πέρασαν ημέρες και νύχτες πολλές μα εκείνος δεν μπορούσε να αισθανθεί τίποτα, μόνο το στόμα του ένιωθε να τον καίει, μόνο απ΄τα ξεραμένα χείλια του μπορούσε να καταλάβει το χρόνο που κυλούσε με εκείνες μακριά του. Περίμενε υπομονετικά, το μυαλό του έχτιζε τείχη και τα γκρέμιζε μόνο του, χτυπούσε ο εαυτός τον εαυτό του, άναβε χίλια φώτα το μυαλό του για να μη κοιμηθεί και φυσούσε ξαφνικά άμμο και τα έσβηνε..Χανόταν για πολύ, για λίγο...έγλυφε τα χείλη του μετρώντας τις στιγμές επάνω τους...
Ξαφνικά άκουσε θόρυβο..το στόμα του τεντώθηκε σε μια προσπάθεια να χαμογελάσει..ήρθε η πρώτη.
Ο θόρυβος σιγά σιγά ξεκαθάρισε και έγινε λόγια γλυκά που χάιδευαν τα αυτιά του, ένιωσε την ψυχή του να ανοίγει για να ξαπλώσει αυτή η φωνή..
Τα χέρια του άρχισαν να τρέμμουν, τα έσφιξε ..ήρθε και η δεύτερη.
Άνοιξε τα δάχτυλά του αγγίζοντας τον κενό χώρο γύρω του ψάχνοντας τη διαβεβαίωση της απουσίας ..
Μια παράξενη μυρωδιά τον έκανε να μαζέψει ξανά τα χέρια σε γροθιές..ήρθε η τρίτη..
Βάλθηκε να ανασαίνει βαθιά σε μια προσπάθεια να καταλάβει τα κομμάτια αυτής της ανάσας που γέμιζε το χώρο. Κάθε που ρούφαγε αέρα ένιωθε ασφαλής σαν να τον έκλεινε μέσα της μια μεγάλη αγκαλιά, η δική της αγκαλιά..
Μια θολή εικόνα άρχισε να ξεδιπλώνεται μπροστά του, ένα αχνό περίγραμμα εκείνης της σκέψης που είχε φυλάξει στα βάθη του μυαλού του...ήρθε και η τελευταία.
Ανοιγόκλεισε τα βλέφαρα ακόμα μια φορά και κοίταξε γύρω..
Οι τέσσερις αισθήσεις του κρατούσαν τα κομμάτια από αυτό που ως τώρα ήταν όνειρο, ένα αχνά αρωματισμένο όνειρο που ζούσε μέσα του για χρόνια..
Τα πολύτιμα μέρη ενώθηκαν καθώς οι αισθήσεις του άρχισαν αργά να εξαφανίζονται η μία μέσα στην άλλη.....
ακουμπώντας τελικά στην ξεχασμένη γεύση του, το φιλί της.
