Μπορώ..πάντα!

Με τόση σιγουριά στο λέω..τόση όση έχω και για το πρόσωπο που ξέρω πως θα συναντήσω στον καθρέφτη μου το πρωί, τόση όση έχω για το αν το γέλιο μου είναι αληθινό ..

Είναι όμως κάτι μέσα μου που με τρομάζει, ένα μικρό κουτάκι με το καπάκι του ανοιχτό.
Εκεί κρατάω το μόνο πράγμα για το οποίο δεν είμαι σίγουρη..

Εσένα ..

Θέλω να σου κάνω χίλιες ερωτήσεις, να προσπαθήσω να καταλάβω αν έχεις κάτι, να μπορέσω να βρώ την άκρη σου. Να σου ζητήσω το κλειδί για το κουτί εκείνο, να μάθω αν το'χεις για να πάψει να χάσκει σκοτεινό..
Δε σε ρωτάω όμως, δε τολμώ καν να προσπαθήσω..προτιμώ να συνεχίσω να σε κάνω να γελάς..Είσαι ωραίος όταν γελάς..όταν ξεχνάς..
Είναι ο τρόπος που βρήκα για να κρατάω τη δική μου πλευρά απ'το σχοινί χωρίς να τεντώνεται, χωρίς να φοβηθείς και να το αφήσεις.
Μόνο που κάθε φορά που δε ρωτάω, κάθε φορά που ξέρεις και δεν απαντάς..αισθάνομαι πως το σχοινί μακραίνει..απ΄τα γέλια σου, απο αυτά που ξεχνάμε..
Σκέφτομαι πως κάποια στιγμή θα είναι οι άκρες που κρατάμε τόσο μακριά η μια απ΄την άλλη που δε θα με βλέπεις πια..
Φοβάμαι πως μια μέρα θα σε χρειαστώ, μια στιγμή που δε θα μπορώ να γελάσω..και εσύ θα φύγεις, θα αφήσεις το χέρι σου ανοιχτό και θα πέσω..

Δε θα ρωτήσω όμως, δε θα ψάξω ..

Έλα..έχω να σου πω κάτι πολύ αστείο. Θα σου αρέσει..
('Ελα και κράτα με λίγο με το γέλιο σου..)
Έλα να παίξουμε ντάμα, σκοτάδι εγώ και φώς εσύ..
(Έλα μου έλειψες πολύ!)