Σε πλησίασα φοβισμένος για τις διαφορές μας που μπορεί να με έκαναν διάφανο..
Τα μάτια σου χρειάστηκε να με κοιτάξουν μόνο μια φορά και οι λέξεις σου να αντηχήσουν στα αυτιά μου άγνωστες μόνο για λίγο..ύστερα όλα έγιναν ένα
Δύο εικόνες που δεν ταιριάζουν, δύο ψυχές που ελευθερώθηκαν σε μια αναπνοή, δύο χαμόγελα από άλλο κόσμο..
Εγώ από το χώμα μου .. και εσύ απ'τη θάλασσα
Εγώ άσχημος στα μάτια τους, παράξενος..μικρός..
και εσύ όμορφος, αποδεκτός..
για μια στιγμή είχα τα πάντα, όσα μου απαγόρευαν οι άλλοι, όσα μου στερούσε ο εαυτός μου, όσα δε βούλιαζαν ως εσένα, εκείνα που περίσσευαν στον άνεμο και δε χωρούσαν στο βυθό σου
κι ήταν τόσο απλό να τα αποκτήσουμε..
Έτσι μας βρήκαν τα μυαλά που δε μας χώρεσαν ποτέ, τα βλέμματα που δε μας δώσανε ευκαιρίες..
Έτσι μπορέσαμε, χωρέσαμε, εκεί για πάντα..
Έτσι ζωγραφίσαμε το αδύνατο.. με μια αγκαλιά.
