Σερνόμουν σε ένα όνειρο περίεργο..σε μια ξανθή άμμο που ρούφαγε τα πόδια μου και με τρομερή προσπάθεια προχωρούσα..
Κάπου είχε ήλιο γιατί με έκαιγε..αλλά δεν τον έβλεπα πουθενά..κάπου είχε άνεμο γιατί η άμμος ανακατευόταν αλλά δε φυσούσε στο δικό μου ιδρωμένο κορμί..
και προχωρούσα,βήμα το βήμα με υπομονή..
Ξαφνικά είδα να γυαλίζει μπροστά μου κάτι που με έκανε να θέλω να το πλησιάσω σαν τρελλή..ένα ρυάκι..
ένιωσα τόση δίψα..το στόμα μου ξεράθηκε..λές και ποτέ δεν ήπιε νερό,λες και ήμουν απτην αρχή του ονείρου διψασμένη..
τα βήματά μου έγιναν γρηγορότερα και η ανάγκη βασανιστική..πλησίαζα αλλά όχι όσο πολύ θα ήθελα..
κάποια στιγμή άρχισα να σέρνομαι και τελικά κατάφερα να φτάσω..
τι όμορφο χρώμα,καθαρό,σαν κανένα άλλο,τι γεύση θα έχει άραγε?πόση δροσιά...?
Λάιμαργα βούτηξα μέσα το χέρι μου να αρπάξω όσο νερό χωράει η παλάμη μου και τότε...
το χέρι μου άρχισε να ξεβάφει..μαύρο χρώμα δηλητηρίασε το διάφανο νερό..αρρώστια απλώθηκε παντού..
εγώ το έκανα αυτό?
τράβηξα τα δάχτυλά μου έξω τρομαγμένη και τα κοιτούσα και έψαχνα να βρω τι...
κοίταξα πάλι το νερό και αντίκρυσα μια εικόνα αλλιώτικη..ήταν πιο δυνατό τώρα,έτρεχε με μανία μα ήταν εντελώς καθαρό πάλι..
Σηκώθηκα στα πόδια μου και γύρισα την πλάτη..δεν μπορείς να αγγίζεις ότι θές..δεν μπορείς να ξεδιψάσεις παντού..τα χέρια σου είναι φτιαγμένα να αγγίζουν την άμμο και ότι αυτή σου επιτρέπει να πάρεις..

άρχισα πάλι να προχωρώ βουλιάζοντας μέσα μου..μακριά απ'το νερό..