Δεν τις διαλέγεις τις σκιές σου.Δεν αποφασίζεις εσύ το πότε θα εμφανιστούν.
Στο επόμενο βήμα μπορεί να σε προλάβουν, να σκοτεινιάσουν τον πιο γαλάζιο ουρανό.
Είναι στιγμές που ο άνεμος φυσάει αντίθετα και φέρνει μυρωδιές που δε θέλεις να θυμάσαι, ξυπνάει μνήμες που είχες σκάψει βαθιά και τις είχες κρύψει.
Μπορεί το σώμα σου να γίνει ξένο? ΝΑΙ
Μπορεί να σε περίμενε πάντα ένα άγνωστο σώμα?..ΟΧΙ
Τα βήματα πότε πότε θολώνουν απο δυο δακρυσμένα μάτια,
τα πόδια βαραίνουν και η ψυχή κουράζεται..
Ναι ρε..η ψυχή κουράζεται, εσύ μπορεί να μη ξέρεις
ξέρω όμως εγώ.
Πρέπει να πάω κάπου που δεν θέλω,
πρέπει να μιλήσω για κάτι που με πονάει.
Θέλω τόσο πολύ να κάνω κάτι που δεν πρέπει,
θέλω τόσο πολύ να πάω κάπου που δεν έχω ξαναπάει.
Φοβάμαι τι θα δω αν στρίψω στη γωνία και έχω ξοδέψει τόσο καιρό να κάνω κύκλους,
έχουν περάσει τόσα χρόνια και τώρα παρατήρησα αυτη τη γωνία..
Επέλεξα τα χρώματά μου, επέλεξα να μη βλέπω κάθε τι ξένο.
Δείλιασα να ονειρευτώ δυνατά, φώναξα με θάρρος οτι είμαι κάτι που δεν είμαι.
Σαν όλα τα καταστήματα και εγώ..
πέρνα και όλο το οκτάωρό μου θα σου έχω στην πόρτα μια λέξη ΑΝΟΙΚΤΟ
Πέρνα και όταν πέσει η νύχτα, όταν σε δω να φεύγεις θα αλλάξουν τα γράμματα..
θα γίνουν εκείνα που έχω χαραγμένα πάντα σε μια αιώνια ταμπέλα
κρεμασμένη πίσω απτο πιο γλυκό και πιστευτό χαμόγελο..
ΚΛΕΙΣΤΟ
