Ξεκίνησε τη βόλτα της έξω απ΄το κελί.
Άλλη μια μέρα όπως όλες οι άλλες.
Περπάτησε σιωπηλή ως το κομμάτι της αυλής που το γρασίδι είχε φαγωθεί και είχε απομείνει σκέτο χώμα. Απλό σκούρο χιλιογδαρμένο χώμα..Πήρε από κάτω ένα κλαδάκι και βάλθηκε να ζωγραφίζει πρόσωπα στεγνά, χωρίς μάτια, χωρίς στόμα. Σκέτα γυμνά πρόσωπα..
Ο ήλιος τη χτύπησε στο πρόσωπο και μισόκλεισε τα μάτια..Δεν της άρεσε ο ήλιος από παιδί, έδειχνε πολλά, δε σε λυπόταν, έκαιγε..
Πατημασιές την πλησίασαν για πρώτη φορά, το κορμί της μαζεύτηκε ασυναίσθητα σε στάση εμβρύου..έκρυψε το κεφάλι στα γόνατα.
"Γειά σου..Σε είδα που κάθεσαι μόνη σου και ..Τι ζωγραφίζεις?"
Απάντηση δε δόθηκε ποτέ. Γύρισε μόνο και κοίταξε προς το μέρος που ερχόταν η φωνή. Ήταν κόντρα στον ήλιο και δεν μπορούσε να δει παρά μόνο το περίγραμμα του σώματός του. Έσκυψε πάλι στο χώμα της και έμεινε ακίνητη. Περίμενε να τον δει να φεύγει..
Η σκιά του προς μεγάλη της έκπληξη συνέχισε να την σκεπάζει.
"Θέλεις να μιλήσεις μαζί μου? Για λίγο μόνο..Έχω την ανάγκη να μιλήσω και εγώ.."
Ήθελε να μιλήσει μα πως να του εξηγήσει πως κανείς δεν της το έμαθε ποτέ αυτό.
Έπιασε το κλαδάκι της πάλι και χάραξε γράμματα στο χώμα, δεν τον ξανακοίταξε, περίμενε απλά.
"Δεν πειράζει, θα μιλάω εγώ για σένα, θα είμαι η φωνή σου. Εσύ θα μου ζωγραφίζεις και εγώ θα σου μιλάω για τα πάντα. Εντάξει?"
Ζωγράφισε δυο μάτια μόνο..και έτσι ξεκίνησε..
Τα γράμματά της απέκτησαν φωνή, τα βράδια τα φώναζε βαθιά μέσα της για να τα θυμάται. Ο χρόνος έξω απ΄το κελί ήταν τα πάντα, ξαφνικά η σκιά που στεκόταν μπροστά στον ήλιο έγινε τα πάντα.
Εικόνες που την έπνιγαν γίνονταν μια καθαρή φωνή και γέλιο που τα φώτιζε όλα.
Κάποιο πρωί έμεινε μόνη να ανακατεύει το χώμα. Η σκιά είχε πια χαθεί, είχε έρθει η ώρα να χαθεί..
...............................................
Το χέρι της συνεχίζει να σκαλίζει πρόσωπα, γράμματα, σκιές.
Στο σκοτάδι ανάμεσα στους τοίχους ακούγονται οι κραυγές της σιωπής που τόσο καιρό μάζευε.
Έμαθε να μιλάει με τη σκιά και την κατάπιε, έγινε η ίδια το ουρλιαχτό του σε ένα σώμα στεγνό που ακόμα ζωγραφίζει σε εκείνη τη γωνιά με το σκαμμένο χώμα.
Ζωγραφίζει πρόσωπα με χαμόγελα..
