Μια παρέα..τόσοι διαφορετικοί χαρακτήρες, αλλιώτικα μάτια, φωνές, ψυχές..
Μυστικά..σκληρά, επίπονα, απαγορευμένα, ένοχα..
Μοιρασιές στα κρυφά...με δυσκολία, με χείλια που τρέμουν και μάτια που δακρύζουν, με πονηρά χαμόγελα και μάγουλα κατακόκκινα.
Θα σου πώ αλλά μη το πείς σε κανένα..
Μια υπόσχεση που τηρείται σιωπηρά..και το ξέρεις, όπως το ξέρω και εγώ... κανείς μας δεν θα πεί λέξη πουθενά.
Ξέρω μια μόνο σελίδα σου, έσκισα μία δική μου και την έδωσα σε αυτόν που κάθεται εκεί στη γωνία..κάποτε έδωσα και μια ακόμα πιο βαριά να τη φυλάει εκείνη δίπλα του, και σε ανύποπτο χρόνο έκρυψα μια στα χέρια εκείνου που είναι εδώ μπροστά μου..
Έχω μέσα μου κομμάτια όλων μας μα δε τα ξαναδιαβάζω ούτε σε εμένα, όπως και εσύ, όπως όλοι ..δε θα πούμε τίποτα σε κανέναν..
Γιατί σε αγαπάω και με αγαπάς, γιατί είσαι ο φίλος που δε θα χάσω ποτέ, γιατί ο κρίκος κανενός μας δεν θα σπάσει.
Τίποτα που είναι φτιαγμένο από δάκρυ, πόνο, χαμόγελο και αγνή ψυχή δε σπάει ποτέ.
Αυτό κρατάω μέσα φίλε μου, αυτό θα έχεις και εσύ για πάντα...
ΥΓ.Για την παρέα που έκατσε ως αργά στο τζάκι και τον ψηλέα που είναι πάντα εκεί.
