Δε θέλω να σε ακούω έτσι ..είναι δύσκολα όλα το ξέρω..
Δεν έχω απαντήσεις στις ερωτήσεις σου.
Δεν ξέρω που είναι το φως να στο δείξω, δεν ξέρω που πέφτει η γαμημένη έξοδος για να βγείς,ούτε καν μπορώ να σου υποσχεθώ οτι υπάρχει..
Με έκανες ανίκανη να σου σταθώ, σε έκαναν ανίκανη να με φτιάξεις σωστή.
Λέξεις...που δεν μπορούν να βγάλουν τίποτα απο μέσα, μοιράζουν μαλακισμένες εντυπώσεις αλλά δε σε βοηθάνε και το ξέρω.
Όλα όσα έχεις κοιτάξει από τότε που θυμάσαι σε πόνεσαν, όλα όσα μου δώσατε και εμένα.. πόνεσαν το ίδιο.
Φεύγοντας οι βαλίτσες μου ήταν πολλές αλλά εκείνα που έπρεπε να έχω έλειπαν..Δεν ήξερα τι είναι αγάπη, δεν είχα υπομονή και πίστη. Είδα να πατιούνται απο μικρή και αποφάσισα να τα σβήσω, σκέφτηκα πως θα τα καταφέρω χωρίς αυτά, θα φτιάξω άλλα μόνη μου..
Ξέρεις όμως δε φτιάχνονται, δε βρίσκονται, απλά δεν τα'χω και προχωράω μαθαίνοντας να κρύβω τα κενά. Ξέρεις εσύ καλύτερα από εμένα ..και αυτό με κάνει ένα πολύ καλό ψεύτη ε?
Ναι με κάνει έναν άθλιο άνθρωπο..
Θα σε πάρω πάλι τηλέφωνο όμως γιατί θα μου λείπεις και δε θέλω να κλαίς γιατί σε εμένα τον άθλιο άνθρωπο, σε εμένα τον πολύ καλό ψεύτη ..υπάρχει κάτι που νιώθει, μπορεί να μην αγαπάει , αλλά σε νιώθει..
ΥΓ.Το πιο πιθανό είναι οτι δε θα το διαβάσεις ποτέ αλλά είναι για 'σένα
