Ας πούμε ότι η ζωή είναι ένα τεράστιο γραφείο.
Ένα βαρετό γραφείο που στο δίνουν ξερό και σκονισμένο και το μόνο που έχει πάνω του είναι ένα τηλέφωνο και δύο πλαστικά δισκάκια. Το ένα λέει "Εισερχόμενα" και το άλλο "Εξερχόμενα". Τόσο απλά.
Και εσύ παλεύεις και σκορπίζεις τον καιρό σου διευθετώντας καταστάσεις.
Μμμμμμμμ...4 εισερχόμενα, 2 πολύ απλά τσακ τσουκ...εξερχόμενα!
Ένα δύσκολο...δυο μήνες σκέψης και τσαακ εξερχόμενο.
Το τέταρτο είναι πιο πολύπλοκο. Μμμμμμμμμ ένας χρόνος σκέψης κι ακόμα δε ξέρεις που πρέπει να το βάλεις.
Ντριιιιιιιιιιιιιν..."βρες το τάδε χαρτί που αποδεικνύει πως τότε ήσουν αρκετά θαρραλέος και πάλεψες εκείνη την υπόθεση. Βρες το γιατί πρέπει να την ξαναθυμηθείς και να την ξαναπαλέψεις...χαχαχχαχαχαααα"
Και μένεις λίγο μαλάκας με τη φωνή του "αφεντικού" να γελάει λίγο πριν κοπεί η γραμμή. Λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος πάνω στο γραφείο από την κούραση.
Και έρχονται κι άλλα..κι άλλα...κι άλλα....
Και πάει η FIFO που σου μάθανε στη σχολή. Πάει η οργάνωση και η σειρά σου...
Δε παίζουν πραγματικές διαδικασίες σε αυτό το γραφείο και ήσουν χαζός που τόσο καιρό έτσι αντιμετώπιζες μια ολόκληρη ζωή.
Παίρνεις ένα λευκό χαρτί και γράφεις με χοντρό μαύρο μαρκαδόρο το μόνο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό..."Θα τα καταφέρω".
Και πόσο σκέτο φαίνεται όλο αυτό. Πόσο μοναχικές οι μαύρες λέξεις που επιπλέουν στη λευκή τεράστια θάλασσα. Τεράστια θάλασσα....
Ντριιιιιιιιιιιιιιιιν....."χαχαχχαχαχαχααααα"
.............................
-Θα τα καταφέρω...
Μιλάς μόνος σου συχνά στο γραφείο, το ίδιο κάνουν όλοι στα γραφεία τους μη σε νοιάζει.
Μη φοβάσαι.
Μη το σκέφτεσαι. Πρέπει να συνεχίσεις.

Εισερχόμενα...Εξερχόμενα....

Και το μόνο που μπορείς να σκεφτείς είναι....
Δεν αντέχω....
Και τα μαύρα χοντρά γράμματα θολώνουν. Βρέχονται λες από τη θάλασσα που μέχρι πριν ξεχώριζαν ξεκάθαρα.
Και τότε το γραφείο απομακρύνεται λες και είναι όλο ένα όνειρο. Σβήνουν οι γωνίες του σιγά σιγά και λιώνει το ξύλο χαμηλά λες και το καίει το ανύπαρκτο πάτωμα....Ανύπαρκτο κι αυτό όπως και οι τοίχοι και το ταβάνι.
-Μα δεν αντέχω...
Ντριιιιιιιιιιν.....
Το "αφεντικό" είναι πάλι....
"Λοιπόν? Αποφάσισε!
Θα παλέψεις ή θα μείνεις εξόριστος μες στη ζωή σου...

για μια ζωή


...........Χαχαχαχχααααααααααααα"