Κοίτα...
Ελεύθερος πάνω απ’όλα. Αυτό φωνάζεις για να κρυφτείς. Και μέσα σου προσεύχεσαι να μην ακούσει κανείς πίσω απ΄τη φωνή σου.
Μοναχός σκορπίζεις τη μαγική σου σκόνη σε κορμιά. Καλύπτεις το μέσα σου στη μυρωδιά τους.
Ενώνεις τα δάχτυλά σου με άλλα κάθε φορά. Βυθίζεσαι στη ζέστη του παρελθόντος για ασφάλεια.
Ντρέπεσαι να κοιταχτείς στον καθρέφτη και γλείφεις ξένες πληγές τα βράδυα.Τις δικές σου τις αρνιέσαι ξανά και ξανά.
Ανοίγεις πόρτες και πριν φύγεις κλειδώνεις καλά. Ορκίζεσαι με κραυγές χίλιες αλήθειες.
Θανάτους ποτίζεις τα χώματα που πατάς…κι όμως σηκώνεσαι και περπατάς.
Είναι που πάντα σου θα είσαι ελεύθερος. Είναι που διάλεξες λάθος λέξη για να σε βαφτίσεις και με αυτό το λάθος όνομα συστήνεσαι παντού. Και περπατάς μια πλάνη και σέρνεις μέσα της όσους τρέχουν κοντά να σε μυρίσουν.
Λέξεις μου καταστρέφουν τα δάχτυλα και θέλω να μείνω όμορφη απόψε. Θέλω να αγγίξω τα δικά σου στον καθρέφτη μου. Τα δικά μου που βάφτισα δικά σου. Γιατί πάνω απ’όλα είμαι ελεύθερη και η σκόνη μου θέλει να σκορπιστεί.Ουρλιάζοντας θα βυθιστώ σε ξένες πληγές, θα τις νεκρώσω με τη γλώσσα μου και ύστερα θα κλειδώσω..... Είναι που πάντα μου θα είμαι ελεύθερη, είναι που ο καθρέφτης μέσα μου δε θα ξεχάσει πως με λένε. Όσα ονόματα κι αν του δώσω, όσο κιαν ντρέπομαι να τον δω...είναι εγώ και είναι εδώ. Και με κοιτάζει μες στα μάτια κάθε που γυρίζω πίσω. Κάθε φορά..σε κάθε εσένα.
Μοναχός σκορπίζεις τη μαγική σου σκόνη σε κορμιά. Καλύπτεις το μέσα σου στη μυρωδιά τους.
Ενώνεις τα δάχτυλά σου με άλλα κάθε φορά. Βυθίζεσαι στη ζέστη του παρελθόντος για ασφάλεια.
Ντρέπεσαι να κοιταχτείς στον καθρέφτη και γλείφεις ξένες πληγές τα βράδυα.Τις δικές σου τις αρνιέσαι ξανά και ξανά.
Ανοίγεις πόρτες και πριν φύγεις κλειδώνεις καλά. Ορκίζεσαι με κραυγές χίλιες αλήθειες.
Θανάτους ποτίζεις τα χώματα που πατάς…κι όμως σηκώνεσαι και περπατάς.
Είναι που πάντα σου θα είσαι ελεύθερος. Είναι που διάλεξες λάθος λέξη για να σε βαφτίσεις και με αυτό το λάθος όνομα συστήνεσαι παντού. Και περπατάς μια πλάνη και σέρνεις μέσα της όσους τρέχουν κοντά να σε μυρίσουν.
Λέξεις μου καταστρέφουν τα δάχτυλα και θέλω να μείνω όμορφη απόψε. Θέλω να αγγίξω τα δικά σου στον καθρέφτη μου. Τα δικά μου που βάφτισα δικά σου. Γιατί πάνω απ’όλα είμαι ελεύθερη και η σκόνη μου θέλει να σκορπιστεί.Ουρλιάζοντας θα βυθιστώ σε ξένες πληγές, θα τις νεκρώσω με τη γλώσσα μου και ύστερα θα κλειδώσω..... Είναι που πάντα μου θα είμαι ελεύθερη, είναι που ο καθρέφτης μέσα μου δε θα ξεχάσει πως με λένε. Όσα ονόματα κι αν του δώσω, όσο κιαν ντρέπομαι να τον δω...είναι εγώ και είναι εδώ. Και με κοιτάζει μες στα μάτια κάθε που γυρίζω πίσω. Κάθε φορά..σε κάθε εσένα.
Ως το τέλος της μαγικής μου σκόνης. Ως την άκρη μου που κανείς δεν έφτασε ποτέ.
Εμένα κοιτάω...
