Βουτιά.
Στα βαθιά τους.
Παράλογο όλο.
Αναίτιο.
Ανούσιο έγινε ξαφνικά.
Γέμισε με καυτό νερό το μυαλό μου και ξέπλυνε ότι είχε γράψει η λογική μου τόσα χρόνια.
Λευκό πανί έμεινε το μέσα μου.
Βρεγμένο λευκό πανί.
Το έσκισα και το έδεσα στα δάχτυλά μου να στεγνώσει.
Παράλογο όλο.
Αναίτιο.
Ανούσιο έγινε ξαφνικά.
Γέμισε με καυτό νερό το μυαλό μου και ξέπλυνε ότι είχε γράψει η λογική μου τόσα χρόνια.
Λευκό πανί έμεινε το μέσα μου.
Βρεγμένο λευκό πανί.
Το έσκισα και το έδεσα στα δάχτυλά μου να στεγνώσει.
Κι έτσι όπως το είδαν λευκό να ανεμίζει ..νόμιζαν πως παραδόθηκα.
Και χαμογέλασαν.
Μα τώρα με όσα λύθηκαν θα κόψω ανάσες με τα δόντια μου.
Τόσες όσες χρειάζεται για να χαμογελάσω εγώ.
Στεγνή. Ντυμένη με κομμάτια ..απ΄τα βαθιά τους.
