Ο Προφητέστ μου σούταρε ένα κλήρο για παιχνιδάκι και να΄μαι!
Πέντε λέξεις -σκορδαλιά, ποζιτρόνιο, γκαργκόυλ, οδοστρωτήρας, πίπα- μια ιστορία.
Να με συγχωρείτε για τα γαλλικά μου αλλά ξέρετε πως τους έχω αδυναμία..πάμε?
..............................
Μαλάκα Μήτσο…τι πουτσόκρυο είναι αυτό?
Φίλε, τον έχω κόψει φέτες λέμε!
Να την πέσουμε για κανα ύπνο λέω εγώ, να ξεγελάσουμε και το κρύο και την πείνα και όλα.
Ααααααααααααααχ που φτάσαμε..να κοιμόμαστε στα πεζοδρόμια και στα πάρκα..
Εμεις.
Ποιοι ..εμείς!
Εγώ δηλαδή γιατί για’σένα χέστηκα, με στο συμπάθειο!
Μου κόλλησες από κείνη τη μέρα και δε λες να ξεκολλήσεις.
Θυμάσαι ρε τη μέρα που σε γνώρισα ?
Τι τα’θελα τα γκομενιλίκια μου λες?
Γνώρισα εκείνο το τρελό γκομενάκι…
Ακόμα τη θυμάμαι, κοντή μεν αλλά με υπέροχο οπίσθιο σύστημα, κουνιστό και λυγιστό..και ένα τρίχωμα ρε Μήτσε.. άλλο να στο λέω και άλλο να σου τύχει!
Ααααααααααααααααχ!
Άρχισα να κουνάω αυτιά, ουρές..ότι είχα που μου περίσευε και εκείνη μάσαγε φίλε, μα την αλήθεια!
Λέω και εγώ (και εκεί σκίστηκε όλο το σχέδιο..) θα κάνω το ρομαντικό.
Τα γουστάρουν αυτά οι γκόμενες…να ξες.
Και αρχινάω που λες να κυλιέμαι στα γκαζόνια.
Και πάρτον από εδώ και δώστου από κει και τα πόδια πάνω και κωλοτούμπες και χάρη και…κλαααααατς !
Μου κολλάει ρε φίλε ΑΚΡΙΒΩΣ μέσα στο μάτι μια τσίχλα ΝΑ!
Γαμώ το σίστο μου..και σαν να μην έφτανε αυτό τρίβομαι κι άλλο ο άμοιρος μπας και φύγει και κλαααααατς (ξανά) μου κολλάει ένα γαμημένο φύλλο πάνω στην τσίχλα.
Αυτό ήταν!
Πίπα έγινα μεγάλεεεεεε!!!!
Δε με πάταγε καλύτερα οδοστρωτήρας!
Μου’γινε η μούρη κρέας!
Έχασα το φως μου, έχασα και τη γκόμενα που με πέρασε για μαλάκα.
Όχι πως δε θα έμοιαζα με τραγικό μαλάκα εκείνη την ώρα αλλά τεσπα.
Τι τα θές?
Μέχρι το βράδυ ξυνόμουν για να βγει το σκατόφυλλο και η τσίχλα.
Ε..μετά μου έμεινες μόνο εσύ….
Με την κουβέντα πείνασα ρε Μήτσακλα, να’χαμε τώρα από κείνα τα φαγιά της κυρα Ευτυχίας ε?
Κανα μπριζολάκι, κανα κοτοπουλάκι..
Μμμμμμ
Μωρε με τη πείνα που’χω τώρα εγώ και σκορδαλιά να μου’δινε θα την έτρωγα!
Α ρε κυρα Ευτυχία να΄σουνα τώρα εδώ..
Θυμάσαι ρε?
Θυμάσαι την κυρα Ευτυχία?
Σε πήγα εκεί τη μέρα που σε γνώρισα.
Μεγάλο σπίτι είχε και καλούσε και κόσμο πολύ..αλλά το χαλάκι αποκλειστικότητα!
«Για το σκλιμ!!»
Θυμάσαι ?
Έτσι έλεγε και κάνανε πέρα όλοι.
Πόσα δίποδα έμπαιναν εκεί μεσα έ?
Πηδώντας μπένανε, σέρνοντας βγαίνανε..
Το λεγε η περδικούλα της ..
Πάντα αναμμένο το φως και ανοιχτή η πόρτα..μεγάλη καρδιά παιδί μου!!!
Αλήθεια ρε Μήτσακλα εκείνο το μπασμένο με τη χωρίστρα και τα πατομπούκαλα το θυμάσαι?
Κάθε μέρα ρε παιδί μου, κάθε μέρα εκεί.
Επιστήμονα τον έλεγε η κυρα Ευτυχία..
Σα στραβοχυμένος λουκουμάς αδερφέ μου.
Τραγική επιτυχία όλος!
Τον κοιτούσες και δε χόρταινες φίλε.
Ο αποτυχίας αυτοπροσώπως..
Με γούσταρε όμως.
Με χάιδευε πάντα και ένα βράδυ γυρίζει και μου λέει..
«Τι κοιτάς ρε ποζιτρόνιο? Θα βρεις και εσύ κάποτε το ηλεκρόνιό σου!»
Ακούς τι είπε Μήτσε?
Επιστήμονας παιδί μου σου λέει.
Το ΄ξερε πως θα σε βρω κάποτε.
Και σε βρήκα.
Έστω εσένα…
Αλλά δε μ’αρεσε το «ηλεκτρόνιος» και έτσι σ’εβγαλα Μήτσο.
Δε σε χάλασε ε?
Καλό παιδί ο επιστήμονας αλλά κάποια στιγμή έκοψε.
Μπορεί να βρήκε και αυτός τον δικό του ηλεκτρόνιο..
Εγώ πάντως τη κυρα Ευτυχία δε θα την άλλαζα με τίποτα.
«Γλυκομ’ τι θα γινς συ αμα κλεις τα ματούλιαμ’ ?»
Να τι έγινα..
Να.
Πεινάω Μήτσε, κρυώνω κιόλας..
Άκου γουργουρίζει η κοιλιά μου..
Γκαργκουλ, γκαααααρρρργκουυυλ..
Ζζζ…
Νύσταξα Μήτσε…
Πείνασα για παρέα..
Ζζζζζ…να΄ταν εδώ η κυρα Ευτυχία..ζζζζ…να δεί πως ο ηλεκτρόνιός μου είναι…ζζζζζ…
ένα τσιμπούρι…πεινάω…ζζζζζζζζπφφφφφχχχχγκαργκ….ζζζζζζζζζζζζζζζζζζ
ΥΓ1.για να χαμογελάσουν όσοι πεινάνε για παρέα..
ΥΓ2.εεχμμμμ...το ρημάδι το γκαργκουλ δεν έμπαινε πουθενά ;p!!
update: Ξέχασααα...καλώ τους Karyatida, Luthienaki, Tuco, Lee, Deadend, Vou και Naritako(αν και θα φάω πίτα!) να γράψουν ένα αριστούργημα με τις λέξεις..
παρτούζα, λογάριθμος, σιρόπι, ντιστεγκές, παρθενορραφή...ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑ
Παρεπιπτόντως ντιστεγκές είναι ο μάγκας (γιατί εγώ βοηθάω..άκου γκαργκουλ! πφφφφφφφφ...)
