Only thoughts..

Κόκκινη γραμμή σε ένα ασπρόμαυρο κείμενο που μετράει χρόνια αφημένο στο συρτάρι του γραφείου σου. Σταγόνες που καίνε και δεν ταιριάζουν πουθενά.

Γράψε ξανά το κείμενό σου και σκίσε το παλιό χαρτί. Κάνε πως δεν τις είδες ποτέ.

Έτσι θα πάψουν να υπάρχουν...?

Ρωγμή στο σκοτάδι. Αιτία να διαλυθεί όποια φαντασίωση έπλεξε η μοίρα και η συνήθεια μαζί. Χίλιοι τρόποι να καλύψεις μια τέτοια ρωγμή.

Ένας μόνο για να σβήσει.

Κρύος άνεμος που αγκαλιάζει ένα σώμα ιδρωμένο μόνο και μόνο για να ξυπνήσει αισθήσεις που λαγοκοιμούνται έναν ύπνο συμβιβασμένο σε γνώριμα σεντόνια.

Σκεπάσου και άδειασε τις σκέψεις σε ένα φιλί, μια αγκαλιά..ώσπου να ιδρώσεις ξανά..

Παρατεταμένος ήχος στο πίσω μέρος του μυαλού, μαθαίνεις να σε νανουρίζει, μαθαίνεις να τον αγνοείς..

Θα καταφέρεις να του μάθεις να σωπάσει?

Πολλά μονοπάτια...ένα για κάθε έναν.

Κάποια ενώνονται για λίγο, ή για μια ζωή.

Άλλα είναι απλώς πολύ μακριά το ένα από το άλλο.

Ποτέ όμως το ίδιο μονοπάτι δεν άντεξε δύο μαζί..

Βροχή που ξεβάφει τη μπογιά και καταστρέφει την ψευδαίσθηση ενός όμορφου κόσμου, αφήνοντας μουτζουρωμένο και νωτισμένο το χαρτί.

Ποιός καλλιτέχνης μπορεί να δημιουργήσει ξανά σε ένα τέτοιο χαρτί...

Τρύπιοι οι τοίχοι της σκέψης, χιλιάδες οι επισκέπτες ενός μόνο λεπτού..
Και πέρα απ'όλα ένα φως ...
Μια λέξη με αγκάθια που γδέρνει τό ίδιο σημείο ξανά και ξανά.
Φως που ένας μόνο μπορεί να αγγίξει...αγκάθια που θα χαθούν στην ανάσα αυτού που κρατάει το όνειρο και μπορεί να το φτιάξει απ΄την αρχή.

Και άκου...

Γράψε ξανά το κείμενό σου και σκίσε το παλιό χαρτί, έτσι θα κλείσει η παλιά σου ρωγμή.
Σκεπάσου και άδειασε τις σκέψεις σε ένα νέο φιλί κι ο ήχος πίσω θα σωπάσει..
Κράτα το δικό σου μονοπάτι και γίνε εσύ ο καλλιτέχνης που θα ζήσει πάνω σε λιωμένο χαρτί.

Τρύπιοι οι τοίχοι της σκέψης...μοναδικός επισκέπτης εσύ!