Να καθαρίσω πρέπει…
Να μαζέψω τα παλιά και να τα κρύψω, να πετάξω όσα δε χρειάζονται και να τακτοποιήσω όσα θα φύγουν.
Χίλιες μυρωδιές…
Απογεύματα στη θάλασσα, βιβλία που διαβάστηκαν, φωτογραφίες μιας στιγμής που πέρασε, σεντόνια που κοίμισαν χαμογελαστά όνειρα …
Πολλά , πάρα πολλά…
Να κάνω μπάνιο πρέπει..
Να βγάλω από πάνω μου αυτή τη σκόνη. Είναι βαριά και πονάει το μυαλό μου. Μου κόβει την ανάσα..
Το χάπι μου, που το έβαλα..?
Εμένα που με έχω..?
Σε έχασα και ’σενα και είναι πολλές οι κούτες τόσων χρόνων. Βοήθησέ με λίγο να μαζέψω. Βοήθησέ με να μας αφήσω να προχωρήσουμε.
Πνίγομαι και σε τραβάω μαζί μου.
Σ’αγαπάω
Πολύ
Όσο τίποτα άλλο..
Τα λύσαμε όλα.
Νικήσαμε ακούς?
Νικήσαμε αλλά πριν φύγουν οι μνήμες που πολεμούσαμε πήραν τη φωνή μου.
Προχωρήσαμε αλλά ο χρόνος με ξεφλούδισε.
Κρατάς μια εικόνα μόνο.
Κενή.
Κοίταξε τα μάτια μου..Δε μπορεί να μη τα θυμάσαι.
Άκουσέ τα …
Κοίταξέ με και βρές το δρόμο σου μακριά.
Πάει καιρός που χώρισε απ΄τον δικό μου..
«Πως βρέθηκε εδώ αυτή η φρικτή φωτογραφία? Ποιος τα έγραψε όλα αυτά πίσω?
Μυρίζει θάνατο το μελάνι, Χριστέ μου! Μυρίζει αλήθεια …Μυρίζει..
Χίλιες μυρωδιές…
Να καθαρίσω πρέπει…»
