Πόσο δύσκολο να είναι..

"You believe but what you see
You receive but what you give"

Nightwish-Amaranth

Είναι αργά και κοιμούνται όλοι στη γειτονιά.
Ένας παράξενος τύπος ξέμεινε από κάποιο παράλογο ξενύχτι μεσοβδόμαδα και κάθεται στο μοναδικό παγκάκι του πάρκου.
Ο ουρανός απόψε είναι πεντακάθαρος, έρχεται καλοκαίρι και φοράει κάθε βράδυ τα καλά του πια.
Ο μοναχικός θεατής της σκούρας φορεσιάς του τον παρατηρεί αμίλητος.
Μόνο ο καπνός απ΄το τσιγάρο του φαίνεται αν κάτσεις και προσέξεις τη σταθερή αυτή εικόνα. Είναι το μόνο πράγμα που κινείται αθόρυβα, σαν ένα φίδι χωρίς σάρκα που σέρνεται ανάμεσα στις φυλλωσιές.
Απ΄το μπαλκόνι μου κοιτάζω μια τον ουρανό και μια τον άγνωστο.
Να κατέβω να καθίσω μαζί του?
Έτσι για παρέα.
Κι αν θέλει να μείνει μόνος?
Θα έφευγα ξανά.
Μπα...
Ένα αστέρι έπεσε.
Άραγε να το είδε κι εκείνος?
Δε σάλεψε πάντως.
Η αλήθεια είναι πως είμαστε μεγάλοι πια για να κάνουμε ευχές.
Χμμμμ..εγώ πάντως θα ευχόμουν να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω.
Βιάστηκα να μεγαλώσω και τώρα παρακαλάω το χρόνο να με ξεχάσει.
Χα!
Τραγικά ειρωνικό...

Κοίτα τον όμως..άναψε κι άλλο τσιγάρο κι ακόμα κοιτάζει τον ουρανό.
Μόνος..
Καμιά φορά το χρειάζεσαι να μείνεις μόνος.

Εεεεεεεεεεεεεε ρε άνθρωπε είσαι για μια αγκαλιά?

Χαβαλέ θα είχε να κατέβαινα και να του έλεγα κάτι τέτοιο...
Να φανώ εγώ η δυνατή, προσπαθώντας τη δική μου αδυναμία να καλύψω.
Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι?
Κι αν είναι..

Έπιασε ψύχρα, να μπω μέσα να κρυφτώ στο κρεβάτι μου.
Κι όμως θα΄θελα να τον πάρω αγκαλιά απόψε.
Έτσι, για να έβγαινε μια ευχή του αληθινή...