"Scattered wasteland surrounding me Μικρή έψαχνε για όνειρα…τα μάζευε ένα ένα και έντυνε με αυτά τις μέρες της.
Φορούσε τα καλύτερα χαμόγελα και τη ζήλευαν όλοι.
Γύριζε σπίτι απ΄το σχολείο και μόλις έκλεινε την πόρτα έβγαζε ότι υπήρχε μέσα της εύθραυστο και το έκρυβε σε ένα τετράδιο.
Ένα καφετί τετράδιο με μαύρα λουλούδια.
Ότι κι αν γινόταν μετά θα το ξεχνούσε…ότι κι αν γινόταν θα το κρατούσε μακριά απ΄το τετράδιο, μακριά απ΄το μέλλον.
Ήταν πριγκίπισσα , ήταν ξωτικό, ήταν δυνατή, ερωτική, μια δίνη… μια ανάσα ήταν για κάποιον που χωρίς αυτή δε μπορούσε να ζήσει.
Δεν έψαξε.. τη βρήκε μόνος του εκείνος.
Την ξεχώρισε από τα μάτια της.
Την κράτησε στα χέρια του και εκείνη άλλαξε όλες της τις μορφές σε μια στιγμή του αιώνα που πέρασαν μαζί. Έσβηνε η μια ζωή μετά την άλλη μέχρι που αφέθηκε στην αληθινή.
Είχε καταφέρει να γεμίσει τον κόσμο της , είχε καταφέρει να αφήσει το τετράδιο σε ένα ράφι κλειστό για καιρό..
Ήταν κενή, ήταν θυμωμένη, ήταν χαρούμενη, ψεύτικη, αηδιασμένη, μόνη… καταιγίδα ήταν που κατέστρεφε τα πάντα και εκείνη μαζί.
Αδιάφορες οι ημέρες.
Φορούσε τα καλύτερα χαμόγελα και τη ζήλευαν όλοι.
Γύριζε σπίτι απ΄τη δουλειά και μόλις έκλεινε την πόρτα έβγαζε ότι υπήρχε μέσα της εύθραυστο και το έκρυβε σε ένα τετράδιο.
Ότι κι αν γινόταν μετά θα το ξεχνούσε…ότι κι αν γινόταν θα το κρατούσε μακριά απ΄το τετράδιο, μακριά της.
Δεν τον άφησε, έφυγε μόνος του εκείνος.
Δεν την άφησε, χάθηκε κάπου ανάμεσα… κάπου στο χρόνο.
Έμεινε μόνο ένα καφετί τετράδιο με μαύρα λουλούδια γεμάτο λάθη, λήθη, πόνο, ψέμα, αγάπη, έρωτα, αρχή και τέλος.
Ήταν πριγκίπισσα , ήταν ξωτικό ...
Ψεύτικη ήταν, μόνη…
Χίλιες μορφές θα είναι που δε θα μπορείς να ξεχωρίσεις.
Κλειστό τετράδιο θα είναι … κάπου στο χρόνο.
