Starry Night by Van Gogh

Σε σκεφτόμουν χθες το βράδυ..
Τυχερή είμαι που σε άκουσα και άφησα τα χέρια σας να με χαϊδέψουν.
Με έντυσαν και με χτένισαν για να είμαι έτοιμη για τη χειρότερή μου μέρα.
Το πρωί που ξύπνησα με σήκωσε ένα χαμόγελο που κοιμόταν στο μυαλό μου απ΄το προηγούμενο βράδυ.
Τυχερή είμαι που άφησα να μπει εκείνο το χαμόγελο …
Όση ώρα έστεκα στον ήλιο και τα πόδια μου έτρεμαν, μου μύριζε το άρωμα σας.
Ήσασταν όλοι πίσω μου…και δε μιλούσε κανείς. Αν έπεφτα όμως θα με πιάνατε, θα τρέχατε όλοι και το ξέρω. Για αυτό δεν έπεσα. Με είδατε?
Είδατε πόσο δυνατή είμαι?
Τυχερή είμαι που υπάρχετε…
Kι όσο μεγαλώνω τόσο πιο μεγάλοι φαντάζετε και εσείς στα μάτια μου, πιο μεγάλοι από όλα τα άσχημά μου…

Στο γυρισμό δεν ήθελα να μιλήσω.
Για ώρες έξω απ΄το παράθυρο κρέμονταν δυο φωνές ..κάτω από μια ροζ λάμπα σε ένα μικρό χολ.
Τυχερή είμαι για αυτές τις φωνές.

Για όλες αυτές τις φωνές.