Οι αγκώνες στα γόνατα και το πρόσωπο κρυμμένο στις παλάμες.
Σε λίγο πρέπει να φύγει.
Μαύρο σε όλο το σώμα.
Ένας θόρυβος γδέρνει τα αυτιά. Περίεργα ενοχλητικός θόρυβος, αν και θα έπρεπε να τον έχει συνηθίσει πια. Οι δείκτες του ρολογιού γυρίζουν μανιασμένοι, τα γρανάζια του χτυπούν σαν τρελά. Ο ήχος από το μέταλλο που περιστρέφεται την κάνει να χάνει σχεδόν τα λογικά της.
Ρίχνει το βλέμμα στο παλιό ρολόι. Μια δίνη σχηματίζεται στη θέση των δεικτών που συνεχίζουν να γυρίζουν ασταμάτητα. Ο τοίχος ανοίγει και μια μαύρη τρύπα χάσκει στο κέντρο του. Ένας σκοτεινός διάδρομος αποκαλύπτεται και μια σκιά μέσα του περιμένει..δεν γίνεται..δεν υπάρχει αυτό.
Χίλιες λέξεις που ουρλιάζει η λογική την κρατάνε δεμένη στον καναπέ. Τα μάτια της όμως δε φεύγουν από εκεί…Χαμένα μέσα στο γκρίζο στρόβιλο δέθηκαν με εκείνη τη σκιά.
Η σκέψη της λύνεται και τρέχει να πιάσει το χέρι του. Πάει καιρός από τότε που το άγγιξε και θυμάται πως ήταν παγωμένο. Άραγε μπορεί να τον νιώσει τώρα?
Έτσι..?
Κατεβαίνοντας στο σκοτάδι του, με το μυαλό της…
Το φως που μπαίνει απ΄το παράθυρο τη ζεσταίνει στο πρόσωπο και της θυμίζει τους λόγους που κάνουν αδύνατο αυτό που θέλει βαθιά μέσα της.
Η σκιά στέκεται ακόμα εκεί και περιμένει. Την περιμένει …
Ένα πράγμα θέλει να του πει. Δυο λέξεις μόνο…
Φωνάζει..με όση δύναμη έχει.
Η φωνή γίνεται άνεμος μα γερνάει και χάνεται πριν καν κατέβει στο σκοτάδι..
Μακάρι να μπορούσε να πει σε όλους πως τίποτα δεν αξίζει να μένει για αύριο..Δεν ορίζει κανείς το αύριο.
Όσα έχεις μπορούν να χαθούν σε μια στιγμή.
Όσα θέλεις και σιωπάς μπορούν να γίνουν σκιά σε μια δίνη που δε σε χωράει…
Κάποιος μιλάει μες στο δωμάτιο. Τα λόγια του είναι ένα βουητό κάπου πίσω στο χρόνο. Το τώρα είναι μακριά από λέξεις και δεν το φτάνει τίποτα.
Δεν το κρατάει κανείς.
Μια τελευταία ματιά στο ρολόι.
Οι δείκτες σταμάτησαν.
Δε μετράνε ώρες.
Μετράνε χρόνια…
Είναι ένας χρόνος ακριβώς.
Ένας χαμένος χρόνος.
ΥΓ.Σήμερα με ξύπνησε ένας γαμημένος εφιάλτης, για να μου θυμήσει ένα ραντεβού με την πραγματικότητα.
Οι ημέρες θα περάσουν..
Θα φύγω, θα ξαναγυρίσω και θα φοβάμαι πάντα τον επόμενο εφιάλτη..
