Γυρίζει γύρω γύρω σαν φυλακισμένη..
Κλαίει και φωνάζει για τους τοίχους που την περικυκλώνουν..δεν μπορεί να ανασάνει πιά..
Δεν βλέπει,δεν ανοίγει τα μάτια της για τίποτα..μόνο σκιές.
Τα πόδια της διαγράφουν κύκλους γύρω απ'τον εαυτό της..σαν το σκυλί που είναι δεμένο σ'ένα πάσαλο και κάνει γύρους για να λυθεί μα το μόνο που καταφέρνει είναι να κονταίνει το σχοινί του ..να βαθαίνει κι άλλο στο χώμα.
Όλοι βρήκαμε τοίχους γύρω μας κάποια στιγμή..και όλοι παγιδευτήκαμε σ'αυτούς και με τον πανικό μας τους κάναμε ολοένα και πιο ψηλούς..ήρθε η ώρα όμως που κοιτάξαμε στον ουρανό και τότε φάνηκαν πιο εύκολα όλα..Ακούς?
Εγώ θα έρθω για σένα ..θα σκάψω με τα χέρια να ανοίξω να μπει φώς..αλλά δε φτάνει αυτό
..μόνο αν σηκώσεις το κεφάλι θα βρείς αυτό που αναζητάς..
Τον ουρανό δεν μπορεί κανείς να στον στερήσει..
ΥΓ.για μια φίλη που πολεμάει τις σκιές..
