Για λίγο...
Θα αποφασίσω να μην ακούω ένα τραγούδι όταν βυθίζομαι μόνη σε νερό.
Θα θυμίζουν τα σεντόνια μου, το βράδυ, ένα χορό.
Θα χάνομαι όταν βλέπω τον ουρανό απ'το μπαλκόνι μου.
Θα χαμογελάς όταν βλέπεις τον καπνό σου να καταφέρνει να γεμίσει ένα δωμάτιο.
Θα γίνουν ρίζες κάποια κλαδιά σου μέσα μου.
Θα σου αφήσουν μικρά σημάδια τα δικά μου.
Κι ύστερα πάλι...
Θα σου ψιθυρίζω στο αυτί τη νύχτα.
Θα με αγκαλιάζεις για να κοιμηθώ.
Θα γελάς όταν τρομάζω.
Θα κρατάω το γέλιο σου μέσα μου για αυτά που με τρομάζουν πραγματικά.
Η μέρα θα ξεκινάει με ένα φιλί.
Η νύχτα θα γεμίζει με ανάσες.
Ώσπου...
Ο φόβος δεν θα αφήσει ξανά γυμνούς πολεμιστές.
Θα γίνουμε ζωγραφιές ο ένας του άλλου.
Στο σώμα και στο μυαλό.
Αυτές που φτιάξαμε ο ένας για τον άλλο.
Αυτές που χαράξαμε τελικά ο ένας μέσα στον άλλο...
