Απόψε θα βάλω ένα τζιν και ένα μπλουζάκι, το πράσινο μπουφάν μου που είναι ζεστό και θα βρεθώ στον Πειραιά.
Θα μπω σε ένα πλοίο για Ρέθυμνο να ταξιδέψω όλη νύχτα.
Αυτό θέλω...για να ηρεμήσει το μυαλό μου.
Θα ανέβω στο κατάστρωμα και ενώ κοιμούνται όλοι θα πάρω μια άσπρη καρέκλα γεμάτη αρμύρα και θα κάτσω κόντρα στον άνεμο να κοιτάω τη θάλασσα.
Τη νύχτα και τη θάλασσα. Λίγα άστρα και λίγος αφρός.
Μαύρο και λίγο άσπρο μέσα του..έτσι για την ελπίδα, για την ομορφιά, για παρέα...
Θα αδειάσω ότι έχω μέσα μου θαμμένο τόσα χρόνια και θα υποσχεθώ στη θάλασσα πως στο επόμενο ταξίδι θα της φέρω νέες σκέψεις. Αληθινές, κόκκινες, ζωντανές, ήρεμες..
Θα την παρακαλέσω να μου πάρει αυτές που έχω και..εγώ θα της φέρω άλλες.
Μόνο να μου πάρει αυτές.
Θα καπνίσω τσιγάρα πολλά και όλα θα έχουν γεύση καλοκαιριού.
Τα μαλλιά μου θα μπερδευτούν και θα κολλάνε και τα πάντα γύρω θα γυαλίζουν. Έτσι είναι τα χρώματα όταν ταξιδεύεις ..γυαλιστερά κι ας είναι νύχτα.
Θα περάσουν οι ώρες γρήγορα και όταν φτάσω στο λιμάνι θα κατέβω τρέχοντας.
Θα περπατήσω ως την άλλη άκρη πάνω στα τσιμεντένια δόντια που κόβουν τα κύματα. Πάντα πήγαινα εκεί.
Θα κάτσω σε ένα από αυτά, θα βάλω την αγαπημένη μου μουσική να παίζει και θα μιλήσω όπως έκανα και τότε.
Στη θάλασσα το ξημέρωμα.
Στα χρώματα που θα την ενώνουν με τον ουρανό. Στο άσπρο που θα μεγαλώνει και στο μαύρο που σιγά σιγά θα υποχωρεί γιατί είναι η σειρά του. Γιατί έτσι είναι με όλα. Όταν έρθει η σειρά τους εξαφανίζονται..
Και κάποιος κάθεται σε μια γωνιά και παρακολουθεί..
Θα μιλήσω με στίχους και ποιήματα, με κομμάτια από παλιά βιβλία που έχω διαβάσει, με ένα όνειρο που είχε ο πατέρας μου να φτιάξει κάποτε ένα καϊκάκι.. Το είχε ζωγραφίσει χίλιες φορές αλλά δεν πρόλαβε να φτιάξει τίποτα.
Με ένα όνειρο που έχω εγώ να φτιάξω τη ζωή μου. Δε ξέρω να ζωγραφίζω καλά αλλά ελπίζω να προλάβω να τη φτιάξω για να τη βλέπει ο πατέρας μου και να χαίρεται που ταξίδεψα χωρίς το καΐκι του.
Θα ψάξω το κινητό μου να διαβάσω ένα μήνυμα και θα σφίξω τα χέρια μου μεταξύ τους να ζεσταθούν.

Όταν θα είναι μέρα πια...θα γυρίσω στο παλιό λιμάνι.
Θα πάω στο αγαπημένο μου καφέ για έναν ελληνικό και θα ανοίξω το τετράδιό μου να γράψω.
Έτσι κάνω πάντα στο αγαπημένο μου καφέ. Είναι μυστική συμφωνία για το πρώτο μας ραντεβού κάθε φορά...

Ύστερα γεμάτη με όλα και άδεια απ'οσα με έφεραν ως εδώ...θα περπατήσω πίσω στην άκρη του ονείρου μου και πριν βγω θα σκεφτώ πως... θέλω ένα καλοκαίρι να σε πάω να με γνωρίσεις όπως με ξέρει το νησί μου.

Για απόψε θα ταξιδέψω μόνη μου...να δω το μαύρο να εξαφανίζεται.