Μια ταινία θυμάμαι.
Να πρέπει να σκεφτώ για να απαντήσω...
Κουλουριασμένη σε ένα καναπέ με μια κουβέρτα.
Έκανα ότι μπορούσα για να χαμογελάσω
...Σε ονειρεύτηκα ή με ονειρεύτηκες εσύ?
...Μη με αγγίζεις. Έλα αύριο.
Με φθείρει, με λυγίζει.
Που είσαι όταν σε χρειάζομαι?
Μια φορά στη ζωή βρίσκεις κάποιον που αλλάζει τον κόσμο σου. ...Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσα να πω. Απλά κράτα με.
Ατέλειωτες νύχτες μ' αφήνουν να νιώσω.
Τα φώτα σβήνουν άσε με να νιώσω...
............
Δε θα καταλάβεις ποτέ τι κρύβει το σκοτάδι μέσα του.
Τι κρύβεται μες στο μυαλό μου.
Τρομακτικά πλάσματα σέρνονται, γεμίζουν το κρεβάτι σου.
Σύντομα θα τον νοιώσεις να σέρνεται στο μυαλό σου.
Αυτό είναι το χρώμα μου, αν το θες.
Αυτή είναι η προσφορά μου, πάρτη αν τη θες.
Μακάρι να΄ξερα που ανήκω.
Πες μου αλήθεια...πως με βρήκες?
Πάρε ανάσα... Μη φοβάσαι να νοιαστείς. Φύγε μα μη με αφήσεις.
Μίλα μου
Σιωπή
Είναι εύκολη η σιωπή.
Δε θα αφήσω κάτι που χρειάζομαι. Θα περιμένω δίπλα σου ώσπου να κοιμηθείς.
Όλα όσα κάνω καμιά φορά...δεν είμαι εγώ μα κάποιος άλλος.
.
.
.
.
.
Τελείωσε ο χορός.
.
.
.
Είμαι εδώ.
Εσύ?
