"-Γάτα μου αγαπημένη, γιατί είσαι μουτρωμένη?
-Δε μ'αρέσει η ουρά μου, ούτε το νιαούρισμά μου. Μοιάζω με χοντροπατάτα..Αχ!Γιατί να είμαι γάτα?
............
-Άμπρα Κατάμπρα και λάδι και ξύδι, πλοίαρχος γίνε και φύγε ταξίδι..
-Φοβάμαι τον ωκεανό κάνε με κάτι στεριανό!
...........
-Άμπρα Κατάμπρα και σκόρδα πλεξούδα, γίνε ή μέλισσα ή πεταλούδα!
-Το πρόβλημά μου δεν το έλυσα, καθόλου δε μ'αρέσει να είμαι μέλισσα. Πετάω στον αέρα και ζαλίζομαι, μυρίζω τα λουλούδια και φταρνίζομαι.
-Άμπρα Κατάμπρα τότε και δυο αυγά μελάτα...Γίνε ξανά η όμορφή μου γάτα!
-Ζήτω ξανάγινα γάτα..
-Γάτα μου αγαπημένη είσαι ευχαριστημένη?
-Πάρα πολύ!Το αλατι δωσ΄μου και άσε με να είμαι ο εαυτός μου!"
.....
ΠΟΥ ΠΑΤΕ ΡΕ????ΜΗ ΦΕΥΓΕΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
Καλά μπήκατε παίδες!Εγώ είμαι ρε αλήθεια!!!!
Μισό και θα εξηγήσω..
Η διπλανή μου στην πολυκατοικία-που ο θεός δεν τη λυπήθηκε να της φέρει στο διπλανό διαμέρισμα τον Εντουαρντ Νόρτον ή έστω ένα δίμετρο παίδαρο και της έφερε την αναποδιά με πόδια-δουλεύει σε παιδικό σταθμό.
Επειδή λοιπόν με ακούει να γκρινιάζω ασταμάτητα για τα πάντα και ΠΑΝΤΑ...μου έφερε το παραπάνω παραμύθι να διαβάσω.
Ο άνθρωπος έχει το ανικανοποίητο εκ φύσεως και στη δική μου φύση συγκεκριμένα..αυτό το ανικανοποίητο είναι γραμμένο με τεράστια γράμματα σε μια ταμπέλα από νέον που αναβοσβήνει 24 ώρες το 24ωρο!!!
Μχμμμμ...
Με πιάσατε λοιπόν - όπως λέει και ο τίτλος- σε "μια από εκείνες τις μέρες.."
Ποιές??? Οοοοοοχι της περιόδου ρε..αυτές είναι συγκεκριμένες και τακτικές...εγώ μιλάω για τις άλλες τις πιο σπάνιες.....τις μέρες που ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!!!
Μου φτάνω σήμερα και με γουστάρω κιόλας...
Αν ήρθατε με εκείνο το βαριεστημένο βλέμμα που λέει από μακριά "ας την ακούσω την κλάψα και σήμερα...ΧΑΣΑΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ΧΑ!
Σήμερα δεν έχει..
Μάλιστα αν κρατήσει πάνω από τρείς μέρες το έργο θα κάνω και επέτειο.
Γιατί αν είναι να περιμένω χρόνο για να κάνω την επέτειο χέστε με...είπαμε είμαι καλά δεν είπαμε οτι το΄χασα τελείως!
Αnyway...
Καμιά φορά είναι ωραίο να είσαι γάτα (όχι ακριβώς δηλαδή γιατί εγώ θα προτιμούσα το παραμύθι να είχε σκύλο αλλά τι να κάνεις, αυτό έχουμε.. αυτό σας γράφουμε!!!)
Τι έλεγα και με διακόψατε πάλι?
Α!Ναι...οτι είναι καλό που και που να ηρεμείς έστω και για λίγο, να μη σκέφτεσαι και να περπατάς με το κεφάλι ψηλά...
Να εκτιμάς μικρά γαμημένα πράγματα που δεν είχες και δε ξέρεις πότε -και αν- θα τα έχεις ξανά!
Ένα χαμόγελο σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, μια φωνή που παραμιλούσε χαμένη μάλλον σε κάποιο όνειρο και μια ζεστή νύχτα..
Τι άλλο?
Τίποτα..
Εγώ εδώ και τίποτα άλλο για σήμερα..
Το χαμόγελό μου, όλο δικό μου και όλο αληθινό...μετά από καιρό.
Και ξέρετε ρε παίδες πόσο αξίζει αυτό για μένα?
Είναι "σπάνιο να χαμογελάνε μάτια που έχουν μάθει να πονάνε"..
Έτσι είναι.
Έτσι..
Και θα το κρατήσω όσο μπορώ..
ΜΑΛΑΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ...ΑΡΧΙΣΑ ΤΗΝ ΚΛΑΨΑ ΠΑΛΙ???
ΤΙ ΣΚΑΤΑ???
ΔΕΥΤΕΡΑ ΦΥΣΙΣ...ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ?
!!!!!!!!!!!!!
;PpPPpPPpPP
ΥΓ.Ελπίζω να αργήσω να σας γυρίσω τα άντερα πάλι..αλλά δεν υπόσχομαι τίποτα...
Μία με έχετε...
Φιλιάαααααααααααααααα
