Κρυώνω και μ' αρέσει πολύ.
Γκρινιάζω και δεν αρέσει σε κανέναν.
Έχω διαφορετικό κασκόλ για κάθε μέρα του χειμώνα γιατί λατρεύω τα κασκόλ.
Έχω διαφορετικό μπινελίκι για κάθε συνάδελφο γιατί λατρεύω να τους μπινελικώνω...
Πως είναι το ξημέρωμα στο αγαπημένο μου παγκάκι στο προαύλιο του παλιού μου σχολείου?
Πως είναι να κατεβαίνεις ψιλομεθυσμένη την Ερμού και να νομίζεις πως όλα αυτά τα λαμπάκια στολίστηκαν ξαφνικά στα μαλλιά σου και λάμπουν τόσο κοντά?
Πως είναι να ξυπνάς με ένα φιλί να κρέμεται στον ώμο σου?
Πως είναι να κοιμάσαι πριν έρθει ο ύπνος απλά γιατί είσαι τόσο ήρεμος και γεμάτος?
Πως είναι να ξυπνάει η κολλητή σου με πρησμένα μάγουλα φανερά νυσταγμένη ακόοομα, μόνο για να κάνετε μαζί καφέ και να σε αφήσει να ξεκινήσεις το πρωινό σου παραλήρημα?
Πως είναι να σε ξυπνάνε τα ναζιάρικα γρυλίσματα απ΄το αγαπημένο σου σκυλάκι που κοιμάται όλη νύχτα κολλημένο στην κοιλιά σου και βαρέθηκε να σε περιμένει να σηκωθείς για να παίξετε?
Πως είναι να έχεις παρέα το βράδυ και το επόμενο πρωί?
Μου έλειψαν όλα αυτά...
Και κάτι ακόμα.
Καλημέρες ρε .........................................................
ΥΓ. Παρεπιπτόντως, διαβάστε στην Κωλόγρια αυτό και ΚΑΝΤΕ ΕΝΑ ΔΩΡΑΚΙ!!!! ;)
