Χμμμμμ....Τελευταία ευχή του 2009....

Να κάνω μια λίστα θέλω να τη μαζέψω ρολό και όταν έρθει ο κοκκινιάρης να του τη βάλω στον κώλο.
Δεν υπάρχει? ΠΟΙΟΣ? Τι λέτε ρε???
Δεν υπάρχει ο Σάντα? Και εγώ που θα ρίξω το φταίξιμο των πιο μαλακισμένων στιγμών μου τις τελευταίες ημέρες του χρόνου?
Σε εμένα?

.....................

Μάλιστα.....
Ταξίδευα στο Κτελ για πίσω με μια γκόμενα που δούλευε ακριβώς στην ίδια θέση με εμένα ΑΛΛΑ στην Αθήνα και ερχόταν ΣΠΙΤΙ της για πρωτοχρονιά. Εγώ πάλι έτυχε να φεύγω απ΄το σπίτι μου μιας και δε δουλεύω εκεί και μιας και ήταν αδιανόητο να λείπει η πολύτιμη βοήθειά μου από τη δουλειά (χα!) αυτές τις ημέρες. Έπαιρνε όλο τον κόσμο τηλέφωνο να κανονίσει, να πει για το καινούργιο σπίτι που αγόρασε στην Αθήνα, για το μπαμπά της που χάρηκε τόσο πολύ για το κοριτσάκι του και φιλούσε μέχρι και το συμβολαιογράφο...Δε ξέρω τι με πείραξε πιο πολύ απ΄όλα στα λόγια της αλλά ο λαιμός μου κλείδωσε, δε μπορούσα να πάρω ανάσα. Χτύπησε το τηλέφωνο και ήξερα πως αν μιλήσω λίγο παραπάνω θα βάλω τα κλάματα με τόση δύναμη που θα της βρέξω τα κόκκινα λουστρίνια της και θα ψάχνει χρονιάρες μέρες να τα αντικαταστήσει οπότε κρατήθηκα. Έβαλα το mp3 τέρμα και την άφησα να ξεφορτίσει το κινητό της με τα ίδια και τα ίδια ξανά και ξανά...
Τεσπα.
Εγώ φταίω...

.............................

Σήμερα ήρθα το πρωί και βρήκα στο γραφείο μου ένα μπουκάλι κρασί, κόκκινα στολίδια και ένα κιβώτιο ακτινίδια.
Ακτινίδια δεν τρώω, το κόκκινο δε με τρελαίνει αλλά το κρασί θα είναι το άλλο μου μισό αύριο το βράδυ.
Ελπίζω να μην ισχύει αυτό το "όπως σε βρει η αλλαγή του χρόνου έτσι θα είναι όλος ο χρόνος"....
Γιατί για όλο το '10 εγώ θα φταίω πάλι ............

Χμμμμμ....Τελευταία ευχή του 2009....
Mια μεγάλη αγκαλιά.
Να έχετε όλοι.

ΥΓ.Να περάσετε τέλεια παίδες και καλή χρονιά!

Να περάσετε τέλεια παίδες μου...!!!!
ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤΣ
:)

Me MySeLf & I..

Κρυώνω και μ' αρέσει πολύ.
Γκρινιάζω και δεν αρέσει σε κανέναν.
Έχω διαφορετικό κασκόλ για κάθε μέρα του χειμώνα γιατί λατρεύω τα κασκόλ.
Έχω διαφορετικό μπινελίκι για κάθε συνάδελφο γιατί λατρεύω να τους μπινελικώνω...
Πως είναι το ξημέρωμα στο αγαπημένο μου παγκάκι στο προαύλιο του παλιού μου σχολείου?
Πως είναι να κατεβαίνεις ψιλομεθυσμένη την Ερμού και να νομίζεις πως όλα αυτά τα λαμπάκια στολίστηκαν ξαφνικά στα μαλλιά σου και λάμπουν τόσο κοντά?
Πως είναι να ξυπνάς με ένα φιλί να κρέμεται στον ώμο σου?
Πως είναι να κοιμάσαι πριν έρθει ο ύπνος απλά γιατί είσαι τόσο ήρεμος και γεμάτος?
Πως είναι να ξυπνάει η κολλητή σου με πρησμένα μάγουλα φανερά νυσταγμένη ακόοομα, μόνο για να κάνετε μαζί καφέ και να σε αφήσει να ξεκινήσεις το πρωινό σου παραλήρημα?
Πως είναι να σε ξυπνάνε τα ναζιάρικα γρυλίσματα απ΄το αγαπημένο σου σκυλάκι που κοιμάται όλη νύχτα κολλημένο στην κοιλιά σου και βαρέθηκε να σε περιμένει να σηκωθείς για να παίξετε?
Πως είναι να έχεις παρέα το βράδυ και το επόμενο πρωί?
Μου έλειψαν όλα αυτά...
Και κάτι ακόμα.
Καλημέρες ρε .........................................................

ΥΓ. Παρεπιπτόντως, διαβάστε στην Κωλόγρια αυτό και ΚΑΝΤΕ ΕΝΑ ΔΩΡΑΚΙ!!!! ;)

POW

θέλω να τρυπήσω το πάπλωμα στο σημείο που έχω το τηλεκοντρόλ να μπορώ να αλλάζω κανάλια χωρίς να το ξετυλίξω γιατί με ζεσταίνει.

θέλω να βρω ένα τρόπο να μη στάζει αίμα όπου κόβομαι γιατί βαρέθηκα να λιποθυμάω το κέρατό μου!

να μάθω τεχνικές από κάποια μακρινή πολεμική τέχνη για να μην ανακατεύεται το στομάχι μου όταν πίνω. . . είναι το μόνο πράγμα που μπορώ να κάνω χωρίς να σκέφτομαι αλλά με ανακατεύει τόσο όσο και οι σκέψεις μου.

να κάνω μαθήματα ανώδυνου τοκετού ώστε όταν μου έρχεται να ουρλιάξω όλα τα μπινελίκια της κοινωνίας στους αγαπημένους μου τοίχους να παίρνω δυο τρεις ανασούλες και να ηρεμώ.

να βρω ένα μαγικό ημερολόγιο που θα μου αλλάζει τις μέρες που γαμιέται ο κόσμος με εκείνες που είναι απλά καλές. υπάρχουν μέρες απλά καλές. υπάρχουν και γαμάτες κάπου πίσω αλλά αυτές θέλω να τις έχω εκεί και να τις ξαναδώ μόνο αν ξανάρθουν και θέλουν να με δουν κι αυτές.

να βρω τρόπο να ενώσω το χαρτί κουζίνας σε ένα ατελείωτο ρολό που δε θα κόβεται στις μικρές εκείνες τρυπίτσες για να μπορώ να φυσάω τη μύτη μου τις μέρες που γαμιέται ο κόσμος και ρίχνω μπινελίκια στους τοίχους μου τυλιγμένη στο ζεστό μου πάπλωμα.

να δέσω , να φιμώσω και να κρατήσω όμηρο το μεγαλύτερο κομμάτι του μυαλού μου.
να πιω πολύ για να πω όσα θέλω χωρίς να ανακατευτώ και να προσπαθήσω να μη λιποθυμήσω όταν με κάνει να ματώσω.

γαμώ τη μέρα και την ομίχλη λατρεμένε μου χειμώνα
θα πω στον επόμενο που θα με πάρει τηλέφωνο οτι τον αγαπάω
θα πω στο σουβλατζή ότι δε θέλω να τον ξαναδώ
θα πω στο μπαμπά μου ότι έπρεπε να πω σ' αγαπάω πριν καταφέρει να με κάνει να μη τον ξαναδώ

μάλλον θα κάτσω εδώ και δε θα κάνω τίποτα. εκτός αν σκίσω το πάπλωμα που έχω αφήσει να με κρύβει και να ζεσταίνει το μυαλό μου που φοβάται να αλλάξει κανάλι.....

Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ...

Δεν είναι που έχω είναι μάλλον που δεν έχω επομένως δεν υπάρχει λόγος και δεν είναι μόνο ο λόγος που δεν υπάρχει αλλά αυτό δε με πείραζε πριν άρα τώρα υπάρχει κάτι άλλο μαζί με την απουσία όλων των άλλων και δεν είναι η πρώτη φορά που δε με καταλαβαίνω η πρώτη φορά που δε με αντέχω η πρώτη φορά που χάνω παραδίνομαι αφήνομαι ξεχνιέμαι άρα ούτε αυτό φταίει και μακάρι να ήξερα δηλαδή τι φταίει

δεν ξέρω

και δεν είμαι απαισιόδοξη αλλά δεν είμαι και αισιόδοξη και είναι λάθος λέει να χρησιμοποιείς το δεν γιατί είναι αρνητικό οπότε καλύτερα να πω νομίζω αλλά και αυτό έχει ένα δεν μέσα του γιατί δεν είμαι σίγουρη άρα προσπαθώντας να αποφύγεις τον αρνητισμό ουσιαστικά χρησιμοποιείς ένα καλυμμένο πλην που δεν ακούγεται αλλά υπάρχει

δε ξέρω

νομίζω ότι όσο και να προσπαθήσω να καλύψω αυτά που υπάρχουν πάλι θα φανούν και είναι ένα κάρο πλην αλλά είναι τέτοιος ο αριθμός τους που στο τέλος κάνουν πάλι πλην άρα δε χρειάζεται να τα μετρήσω ούτε να τα καλύψω ούτε να μιλάω χρειάζεται

δε ξέρω

ξυπνάω κάποιες φορές σίγουρη ότι δεν με πειράζει και μέχρι να ξανακοιμηθώ είμαι σίγουρη πως με πειράζει τόσο πολύ και ξέρω πως πρέπει να μάθω να κοιμάμαι και να ξυπνάω έτσι

απλά

γιατί

κάποια πράγματα δεν αλλάζουν

ποτέ

και μάλλον είμαι ένα από αυτά

Ντριιιιιιιιιιιιιιιιν!!!!

-Νευρασθενικοπούλου, παρακαλώ? (εγώ!)
-Καλημέρα σας..(καθυστερημένη κυρία που έχει καλέσει τρεις φορές μέσα στην ίδια εβδομάδα για το ΙΔΙΟ θέμα..)
-Καλημέρα (αρχίζει να με γαργαλάει η φλέβα των νεύρων μου στο μέτωπο γιατί αναγνωρίζω την ίδια ενοχλητικά ηλίθια φωνή για τέταρτη ρημαδοφορά!)
-Την κυρία Αδιαφορίδου θα ήθελα...
-Η κυρία Αδιαφορίδου λείπει σε άδεια όλη την εβδομάδα, πως μπορώ να εξυπηρετήσω?(προσπάθεια να λύσω το θεματάκι της το οποίο είναι το ίδιο όλη την εβδομάδα και δε λύνεται γιατί η ίδια είναι παντελώς ηλίθια...)
-Α...μάλιστα...καλά....και πότε θα γυρίσει???(πέρα βρέχει λέμεεεεεεεεεεεεεεεεεε.....)
- Εφόσον έχει άδεια ΟΟΟΛΗ την εβδομάδα θα επιστρέψει από Δευτέρα(γιατί τότε ξεκινάει η επόμενη εβδομάδα..........ή έτσι συνηθίζεται τουλάχιστον!).Μήπως μπορώ να βοηθήσω σε κάτι εγώ?(τελευταία μου προσπάθεια με τη φλέβα να χτυπάει πιο έντονα τώρα....)
-Τηλεφωνώ απο......................(ξέρουμε...προχώρα....) και μας ζήτησε κάτι δικαιολογητικά..
-Πολύ ωραία! Να τα στείλετε τότε για να μπορέσει να προχωρήσει η διαδικασία πληρωμής.(άραγε με κατάλαβε ΑΥΤΗ τη φορά?????)
-Ναι αλλά σε ποιόν να τα στείλουμε?(παρντόν?????)
-Στη συνάδελφο που σας τα ζήτησε και χειρίζεται το θέμα σας!(ε????..............)
-Ναι αλλά αφού δεν θα είναι εκεί ποιος θα τα πάρει???
(εδώ ακούγεται στο πίσω μέρος του μυαλού μου η γνωστή φωνή του ανεξέλεγκτα ειρωνικού και αφρισμένου -πλέον- εαυτού μου να ουρλιάζει.."στείλε τα γαμημένα δικαιολογητικά και γάμα το ποιος θα τα πάρει ηλίθια, μαλάκω, καθυστερημένη γαμώτοκέρατοτουκεράτουμουγαμώωωωωωωωωωωωωωωωω")
-(Αλλά ως επαγγελματίας υπομονετικός μαλάκας απαντώ....) Τα εσωτερικά διαδικαστικά ζητήματα δεν θα πρέπει να σας απασχολούν. Στείλτε τα δικαιολογητικά να προχωρήσει το αίτημά σας και αν δεν βρίσκεται η συνάδελφος εδώ θα τα παραλάβει όποιος την αναπληρώνει...(Θεέ μου ας με κατάλαβε , ας με κατάλαβε, ας με κατάλαβεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!)
-Α......καλά τοτε....εντάξει...γειά σας!
-Γεια σας..
ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΕΝΤΟΛΕΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΣΟΥ ΛΕΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ.
Με τον ίδιο τρόπο κλείσαμε και τις 3 προηγούμενες φορές!!! Άντε να γυρίσει η άλλη απ΄την άδεια γιατί την πέμπτη φορά που θα με πάρει θα βγουν τόσοι αφροί που θα της στάξει η μάσκαρα απ΄το τηλέφωνο...
ΣΤΟ ΛΕΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!
ΥΓ.Αααααααααααααααααααχ.....ηρέμησα τώρα....

ΥΓ.2 Τα τριχωτά χέρια φυσικά και ΔΕΝ είναι δικά μου και η μουσική φυσικά και ΔΕΝ θα αλλάξει!
;pPppPpPPpPpp

Χθες κοιμήθηκα από τις 10....

Βαριέμαι την εβδομάδα και ακόμα δεν άρχισε...

Νομίζω πως η μόνη διαφορά των 33 με τα 63 μου (αν τα φτάσω ποτέ) θα είναι ότι πριν κοιμηθώ στις 10, σκεπτόμενη πόσο βαριέμαι την εβδομάδα που θα αρχίσει, θα βγάζω τη μασέλα μου και θα τη βυθίζω στο ποτηράκι με το νερό που θα στολίζει το κομοδίνο μου.
............
Α! και πιστεύω ως τότε να έχω ξεπεράσει τον ύπνο αγκαλιά με το αρκουδάκι μου..........
;P

Καλημέρεεεεεεεεεεεεεεεεεεες παίδες!

Hug ...on the wall

Σήμερα ....μετά από τέσσερα, μπορεί και πέντε χρόνια, ζωγράφισα.
Ποτέ δε ζωγραφίζω όταν δεν είμαι καλά.

Είναι νόμος.

Γράφω όταν δεν είμαι καλά και ζωγραφίζω όταν είμαι.

Αλλά...

Πήρα τα καρβουνάκια μου και τα χαρτόνια μου και ξεκίνησα.

Στο μυαλό μου είχα ....

Μπα.

Τελειώνοντας είδα πως είχα φτιάξει μια γυναίκα, με δυο τεράστια μαύρα μάτια και ένα πρόσωπο αποστεωμένο...

Μάλλον υπήρχε λόγος που δε ζωγράφιζα τόσο καιρό.

Τώρα κάθομαι και τη κοιτάω και όσο περνάει η ώρα νομίζω πως μου μοιάζει.

Λέω να τη βάλω στο καβαλέτο μου στην κρεβατοκάμαρα να μιλάμε.

Ναι λέω να μιλάμε.

Αλλά....
Ζωγραφιά είναι δε θα μιλάει.

Σε τοίχους θα μιλάει.

Κάρβουνο είναι δε θα μιλάει.
Λες να αγκαλιάζει τότε?

Λες να αγκαλιάζει τοίχους?

Μαλακία...ζωγράφισα μόνο το κεφάλι.....

Τελικά δε μπορώ να σταματήσω τους εφιάλτες.
Με τίποτα.
Ξύπνησα και έβλεπα ακόμα το μπαμπά να στολίζει λέει το δέντρο στο σπίτι μου.
Τα στολίδια ήταν σκονισμένα...και στις φάτσες τους τα χαμόγελα ήταν σβησμένα.
Έπιασε ένα μεγάλο Άγιο Βασίλη που έχω και η κοιλιά του ξεφούσκωσε βγάζοντας άσπρη σκόνη στο πρόσωπό του και έβαλε τα κλάματα.
Μετά εξαφανίστηκε και άκουγα από κάπου τη μάνα μου να λέει..."ο πατέρας σου συγκινήθηκε που κράτησες τα στολίδια που σου είχε πάρει"...
Τα ποια?
Πότε?
Που?
Ποτέ και για κανένα λόγο.
Γαμημένο μυαλό μου πρωί πρωί.
Σηκώθηκα με δάκρυα στο πρόσωπο ρε πούστη.
Δε θα σταματήσει ποτέ όλο αυτό?
Θα μου πει κάποιος?
Θα έρθει ένας γαμημένος κάποιος να μου λύσει το μυστήριο?
Να με πιάσει που πέφτω ρε...
Δε θέλω τίποτα.
Να ξεχάσω θέλω.
Ή όχι...
Να ηρεμήσω ίσως. Να μη φοβάμαι τη νύχτα που ξαπλώνω και να θέλω να ξυπνήσω το πρωί.
Μαύρα μαλλιά και σκούρα μάτια. Αδύνατη με θυμωμένα χαρακτηριστικά. Αν δε με ξέρεις ήδη, έτσι είμαι. Και να σου πω...
Δε ντρέπομαι να σου πω ότι φοβάμαι ρε.
Και γέλα όσο θες. Και σκέψου ότι θες...
Φοβάμαι να ξανακοιμηθώ.
.........................................................
Όλοι μαζί να πέσετε πάνω μου σήμερα δε θα με κάνετε να νιώσω μεγαλύτερο βάρος από αυτό που ήδη νιώθω.