Κοιμήθηκα αργά και ξύπνησα αργά.. Ήπια καφέ για μεσημέρι και θα φάω μεσημεριανό το απόγευμα.
Μπερδεμένη μέρα..
Σταμάτησε και η βροχή...καιρός ήταν, με κούρασε.
Κράτησα το μωρό της διπλανής.. Κι αυτός με κούρασε.
Τον είχα αγκαλιά και σάλιωνε τον ώμο μου, τον άφηνα στον καναπέ και έκλαιγε με αναφιλητά, τον έπαιρνα αγκαλιά και μου χαμογελούσε.
Κι άντε ξάπλα στον ώμο και κούνημα και σάλια πάλι.
Θα μου πεις άμα σε σάλιωνε ο μεγάλος έρωτας δε θα σε χάλαγε..
Όχι.
Ο πιτσιρίκος σε χάλασε..
Ναι.
Πιο πολύ με χάλασε που μου χαμογελούσε.
Με κοίταγε μέσα στα μάτια και γελούσε. Χωρίς λόγο και αιτία.
Ανησυχητικό. Δεν είναι?
Είναι.
Μου τη δίνει να με κοιτάνε μέσα στα μάτια.
Το αποφεύγω...
Κι αυτός εκεί.
Αγκαλιά και σάλια.
Σάλια οι αγκαλιές τη σήμερον ημέρα.
Και το κοίταγμα, σάλια κι αυτό. Κουραστικά όλα. Ανησυχητικά όλα. Μπερδεμένα.
Σήμερα.
Γλίστρησα στο κρεβάτι μου να κοιμηθώ.
Διάλειμμα από τις σκέψεις.
Χωρίς αγκαλιές και χάδια και σαλιωμένα βλέμματα.
Χωρίς μπερδέματα.
Θα ξυπνήσω το βράδυ για να κοιμηθώ το πρωί.
Μια ολόκληρη μέρα μου έφαγε ο πιτσιρίκος.
Μια ολόκληρη αγκαλιά μου έδωσε.
Τι τα θες .
Αφού στα λέω.
Μπέρδεμα οι άνθρωποι.
Σάλια.
Καλά μου τα’πε ο πιτσιρίκος.
Τέλος...άλλη φορά να θυμηθώ να μη τον ξανακρατήσω.
Όταν βλέπω τα μάτια του ξεμπερδεύονται όλα.
Γι αυτό φοβάμαι τα παιδιά.
Για αυτά που λένε όταν σε κοιτάνε.
Γι αυτό προτιμώ να γλιστρώ στο κρεβάτι μου με εμένα.
Να κοιμίζω το παιδί μέσα μου που δε λέει...τίποτα.
Που δε λέει να φύγει.
Τρέχουν σάλια απ΄τα μάτια του και δε μπορώ να το πάρω αγκαλιά.
Χίλιες φορές καλύτερα να μένω μπερδεμένη.
ΥΓ. ΝΑΙ είμαι μια χαρά(!) και ΟΧΙ δε θέλω παιδιά λέμεεεεεεεεεεε!
;p
