Βαρύτερη.
Ξαφνικά.
Ζυγίζω δύο.
Αρώματα.
Αγκαλιές.
Ανάσες.
Φωνές.
Χαμόγελα.
Χαμογέλα!
Ψυχή μου, πίσω μου.
Σε ένα κόκκινο πάπλωμα.
Θα σε αφήσω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Θα πάρω γόμα να σβήσω το δρόμο να μη το βρεις.
Δε χρειάζονται οι δρόμοι πια.
Δε χρειάζεται τίποτα.
Φτάνουν εκείνες οι δυο σκιές στον τοίχο μέχρι να φυσήξει η νύχτα το κερί μου.
Θα της αφήσω τη μυρωδιά απ΄τον καπνό μια φωτιάς που κρύφτηκε.
Θα μου αφήσει τη φωτιά μέσα μου αναμμένη.
Όσο ζυγίζω ακόμα τον εαυτό μου.
Λίγο ακόμα…

Για΄μένα.
Δύο.