Καλημέρα αγαπητά μου παιδιά..Καιρό έχω να σας δώ και το ξέρω πως σας έλειψα.
Ξέρω επίσης πως δε θα τολμήσετε να πείτε το αντίθετο γιατί θα κάνω τα γνωστά μου μαγικά και θα γεμίσει ο τόπος βατράχια και σκατά.
Και καλά, όσους από εσάς τους κάνω βατράχια θα ελπίζουν μήπως τους φιλήσει κανένας γκαβός και ξαναγίνουν άνθρωποι, οι υπόλοιποι που θα γίνουν σκατά όμως σε τι θα ελπίζουν? Σε ένα μπουρμπουλιστικό θάνατο με το πιο γλυκό καζανάκι?
Σε μια ερωτική συνύπαρξη με 300.000 μύγες?
Χμμμ..τώρα που καταλήξαμε στο ότι σας έλειψα λοιπόν να προχωρήσουμε στην ιστορία.
Ναι, σήμερα έχω να σας διηγηθώ μια ιστορία.
.....................................
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα πολύ γλυκό κοριτσάκι που βρέθηκε σε μια- «αφιλόξενη» θα το θέσω-πόλη. Εκεί που λέτε έσφιξε τα δόντια και άρχισε να δουλεύει και να συνυπάρχει γενικότερα με πολλούς –«μαλάκες» θα το θέσω-ανθρώπους.
Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι μια απλή ημέρα στη δουλειά της. Η κεντρική ιδέα στην οποία θέλω να βασίσετε την προσοχή σας είναι η συμπεριφορά των ανωτέρω ανθρώπων σε σχέση με τις συνθήκες υγιεινής. Το’ χουμε? Πάμε.
Πρωί.
Νεύρα το κορίτσι μας, όπως πάντα.
(Κατασκευαστικό λάθος της είπε ο γιατρός...γεννήθηκε νευριασμένη, τι τα θες!)
Παρκάρει, ανεβαίνει, ξεκλειδώνει το γραφείο και παίρνει τα τζάτζαλά της να πάει για καφέ στην κουζίνα.
Βάζει 4 κουταλιές ζάχαρη και μία καφέ στην κούπα της.
Ρίχνει λίγο νεράκι και αρχίζει να χτυπάει το καφεδάκι.
Ταυτοχρόνως βάζει νερό στο βραστήρα και περιμένει να ζεσταθεί.
ΝΑΙ ΡΕ 4 ΚΟΥΤΑΛΙΕΣ ΖΑΧΑΡΗ? ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ?..... ΒΑΤΡΑΧΙΑ ΚΑΙ ΣΚΑΤΑ? ΤΟ ΛΥΣΑΜΕ ?
Λοιπόν…
Ζεσταίνεται αισίως το νεράκι και καθώς αρχίζει να γεμίζει την κούπα ακούει ένα πλοοοοοοοοοοόπ μέσα στον αφρό!!!!
Σκέφτεται…"δεν είδα κάτι, ιδέα μου θα ήταν..ναι αλλά άκουσα κάτι και ακούω πολύ καλά…"
Μ’αυτά και μ’αυτά αναποδογυρίζει την κούπα στο νεροχύτη ξεκινώντας χαλαρά τα πρώτα μπινελίκια μέσα απ΄τα δόντια της.
Μπααααααααααααααααάμ! Στο νεροχύτη..ΤΙ?
ΤΙ?
ΈΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΟΧΥΛΙ!!!!!!!!!!!!
Με παρακολουθείτε ρε?
Ένα ολόκληρο κοχύλι στη μέση του νεροχύτη. Το ξεπλένει, το κοιτάει…λαμποκοπούσε το κοχύλι...
1300 σκέψεις πέρασαν απ΄το μυαλό της διανθισμένες με τρελά νεύρα και υπέροχες καινούργιες λέξεις!
"Να ήθελε κάποιος να το καθαρίσει ?
Να ήθελε κάποιος να έχει παρέα ο βραστήρας?
Να σκέφτηκε κάποιος μαλάκας ότι έτσι θα καθαρίσει Ο βραστήρας?
Οόοοχι ρε φίλε αποκλείεται…
ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ!"
Παρατάει τις εικασίες και βράζει νερό στο μπρίκι για να πιει επιτέλους αυτό το γαμημένο καφέ…χωρίς να κολλήσει 85 αρρώστιες.
Ανάβει τσιγάρο και στέκεται απορημένη πάνω απ΄το κοχύλι.
Έρχεται συνάδελφος κουνιστή και λυγιστή με 20 κιλά κολόνια και 12 τόνους μάσκαρα και μεικ απ.
"Που πας ρε Καραμήτρο σαν το τζόκερ πρωινιάτικο?
Και η μπουρδελοκολόνια δεν έχει οδηγίες χρήσης, ένα δοσομετρητή, κάτι?
Μέχρι η Βέφα προσέχει τις ποσότητες που βάζει στις συνταγές για να μην είναι το φαί για πέταμα…", και χαμένη στις σιωπηλές συναδελφικές τις σκέψεις ακούει:
-Καλημέρα Α...
-Καλημέρα Μ….(Μη σου γαμήσω!)
Ρε ξέρεις τι βρήκα μέσα στο βραστήρα?(Πλησιάζει η συνάδελφος να φτιάξει τσάι…ΠΦΦΦΦΦΦΦΦΦ!)Βρήκα ένα κοχύλι ρε, είναι δυνατόν?
-Α…ναι μωρέ είναι για να φύγουν τα άλατα από το βραστήρα. Είπε κάποιος χθές πως κάπου το άκουσε και το κάνανε.
-Παρακαλώ? Τι λέτε ρε? Και που σκατά ήταν το κοχύλι πριν το βάλετε εκεί?
Και αν δε το έβλεπα..που δεν το είδα..αν δεν το άκουγα? Θα μου καθόταν στο λαιμό αφού έσπαγα 12 δόντια και κατάπινα τα υπόλοιπα σε σφραγίσματα? Θα πήγαινα 3ο σύννεφο αριστερά από κοχύλι? Και δηλαδή ΑΝ κάποιος είχε ακούσει ότι πρέπει να βάλει την κάλτσα του μέσα για να φύγουν τα άλατα, θα στραγγίζαμε την κάλτσα κάθε πρωί για να πιούμε καφέ?
Το ξύδι ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ?
ΡΕ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ?
Εντομεταξύ η συνάδελφος σηκώνει τους ώμους αδιάφορα λες και έχει διακτινιστεί στη χώρα της πλήρους ψυχραιμίας που δε μπάζει λογική από πουθενά... και λέει.
-Εγώ θα πιώ!
Φτιάχνει το τσάι και ακολούθως παίρνει το σφουγγαράκι των πιάτων και απομακρύνεται από το νεροχύτη... Πηγαίνει ακριβώς κάτω απ΄το φως της κουζίνας και ..αρχίζει να καθαρίζει τα παπούτσια της που ψιλοείχαν σκονιστεί είναι η αλήθεια!!!
ΜΕ ΤΟ ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΚΙ ΤΩΝ ΠΙΑΤΩΝ ΛΕΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ…ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΗΣ…ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΝΕΤΕ ΦΑΣΑΡΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΔΑ ΜΙΚΡΟ ΚΟΧΥΛΙ????????????????????
ΗΜΑΡΤΟΝ ΦΙΛΕ.. (Η αλήθεια είναι πως είχε ακούσει μια τέτοια τρομακτική ιστορία αλλά δεν την είχε ζήσει με τα μάτια της ποτέ!)
Η κοπέλα της ιστορίας μας εκείνη ακριβώς τη στιγμή αισθάνθηκε τη λογική της να λιποθυμάει, τη γλώσσα της να καίει και τις φλέβες στο μέτωπό της να χορεύουν το χορό της κοιλιάς.
ΤΟΥΡΟΥΤΟΥΡΟΥ ΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥΥΥΥΥ ΤΑΜ ΤΑΜ ΤΟΥΡΟΥ ΤΑΜ ΤΟΥΡΟΥ ΤΑΜ!!!
Κοίταξε την κούπα της, που χθές το μεσημέρι είχε πλύνει με ΑΥΤΟ το σφουγγαράκι, σκούπισε το δάκρυ που κύλησε απ΄τα μάτια της σκεπτόμενη το τι μπορεί να έχει καταπιεί ήδη…και προχώρησε προς το γραφείο της.
Έπρεπε άλλωστε να πάρει τηλέφωνο την αδερφή της, απ’ότι θυμόταν είχε εφημερία σήμερα.
Νοσοκόμα η αδερφή της. Και το άσπρο όπως και να το κάνεις σε φωτίζει. Ειδικά αν έχεις μαύρα μαλλιά…
Βέβαια..
Να πάρει τηλέφωνο την αδερφή της.
......................................
Τελικά είχε εφημερία το τρελοκομείο και όντως αν τη δείτε τη φωτίζει το άσπρο. Πίνει και τον καφέ της ήσυχη το πρωί κοιτάζοντας έξω απ΄το παράθυρο.
Είναι και στην πόλη της τώρα…
Και έζησε αυτή τρελά και εμείς την παλεύουμε ακόμα ..ε παίδες?
Αυτά για σήμερα…
Φιλιά σταυρωτά και υπομονή.
Όλα βρίσκουν το δρόμο τους σε αυτή τη ζωή.
Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο …
ΧΑΧΑΧΧΧΑΧΧΑΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤΣ!!!!!!!!
