Χρόνιαπολλάκαληχρονιάααααααααα

Χμμμμμ...μιας και τα Χριστούγεννα είναι πίσω απ'τη γωνία και 100 μέτρα απέναντι πληρώνει τον καφέ του και βγαίνει και ο 2008..είπα να σας αφήσω για λίγο με ένα εορταστικό και απροσάρμοστο-όπως πάντα-ποστ!
.....
Όταν ήμουν μικρή, περίμενα κάτω απ΄το δέντρο όοοολη νύχτα το χοντροκώλη κύριο με τα κόκκινα, να μου φέρει ένα γαμοδώρο και φυσικά ποτέεε δεν ήρθε.. ενώ εγώ ξυπνούσα πιασμένη με τα μαλλιά μπλεγμένα μες στη φάτνη και τα λαμπάκια να έχουν αφήσει σημάδι στο μάγουλο...
Κατάλαβα, αργότερα, οτι εκείνος ήθελε να έρθει αλλά οι ΜΑΛΑΚΕΣ-που ήταν ένα συμβούλιο απο κάτι κακούς κίτρινους ανθρώπους που δούλευαν σε ένα κακό εργοστάσιο με το όνομα "Αφεντιλίκι" - δεν τον άφηναν γιατί ο μπαμπάς μου λέει δεν θα είχε λεφτά να τους πληρώσει για το δώρο μου, το δώρο της αδερφής μου και το φαγητό του μήνα..Το ίδιο πάθαιναν και πολλά παιδιά στη γειτονιά μου και όλα είχαν τα ίδια σημάδια απ΄τα λαμπάκια στο μάγουλο και φυσικά δώρο μηδεεεεεέν.
Βέβαια ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί, για να μας φέρει ο κόκκινος κύριος τα δώρα, έπρεπε οι μπαμπάδες μας να πληρώσουν, αφού δούλευαν όοολη μέρα και θα έπρεπε με τόοοση δουλειά να παίρνουν χρήματα αρκετά ακόμα και για να φάει ο χοντροκώλης παππούς μαζί μας.
.....
Μεγαλώνοντας ξεχάστηκε ο κόκκινος κύριος, αποκτήσαμε τα δικά μας αφεντικά και τα δώρα άλλαξαν..μια καλή δουλειά, ένας δικός μου χώρος, μια αγκαλιά...
Το τελευταίο δέντρο στολίστηκε σε ένα νοσοκομείο και ευχήθηκα χρόνια πολλά σε κάποιον που γιόρταζε την τελευταία του πρωτοχρονιά..
Φέτος λοιπόν, θα ήθελα βαθιά μέσα μου να πιστέψω σε ένα χοντρό κύριο με κόκκινα..και να του ζητήσω να μου φέρει πίσω μια νύχτα με τα μαλλιά μου μπλεγμένα στη φάτνη και τα λαμπάκια να με κόβουν στο πρόσωπο..ένα πρωί που δε θα έλειπε κανείς από εδώ..

Ξέρω πως υπάρχουν παιδιά, μέσα σε κάποιους από εσάς, που ίσως να κάνουν την ίδια ευχή με εμένα, ακόμα κι αν ξέρουν πως δε θα ξυπνήσουν με τη φωνή που θέλουν στα αυτιά τους.
Δε πειράζει ..εμείς την κάναμε την ευχή μας, στείλαμε ένα γλυκό φιλί και τα χρόνια πολλά σε εκείνους που λείπουν..

Για όλους εμάς λοιπόν ρε παίδες, όλα τα κακά παιδιά ..εύχομαι υγεία και ένα τεράστιο χαμόγελο που να χωράει τα πάντα..και εμένα και εσένα και όλους μας, ένα χαμόγελο για να μη λείψει κανείς ξανά!!
Καλά Χριστούγεννα και καλή χρονιά σε όοολους.


Χαμογελάμε λέμεεεεε
Φιλιάααααααααα ;p

Αυτός

Ξέρεις πως είναι καμιά φορά που ξεκινάς να πας για τσιγάρα και στη διαδρομή αποφασίζεις να περπατήσεις λίγο να σκεφτείς. Κλοτσάς πετραδάκια και παίζεις με τις πλάκες στο πεζοδρόμιο, ψάχνεις το πιο λαμπερό αστέρι σε όσο ουρανό μπορείς να δείς και ανασαίνεις το κρύο βγάζοντας ζεστασιά με πυκνό άσπρο χρώμα..
Ένα τέτοιο βράδυ πέρασα και εγώ, ξεκίνησα για κάτι που χρειαζόμουν, στην πορεία άλλαξα γνώμη και αποφάσισα να μιλήσω με τον ουρανό. Πέρασε η ώρα και ξεχάστηκα και εκείνος με περίμενε και ανησύχησε.. Εγώ χάθηκα παίζοντας και γελώντας και δεν τον σκέφτηκα ούτε στιγμή.
Όταν πια είπαμε τα πάντα με τα σύννεφα, άδειασα ότι είχα στα αστέρια και τακτοποίησα μπροστά μπροστά στην ψυχή μου το χαμόγελο ..χαιρέτησα τον ουρανό μέχρι την επόμενη μας βόλτα και πήρα το δρόμο του γυρισμού.
Εκείνος με έψαχνε παντού, φώναξε και δεν τον άκουσα ποτέ, έκλαψε και όταν κουράστηκε να προσπαθεί, ξάπλωσε και αποκοιμήθηκε στη μεριά του κρεβατιού που έχει το άρωμά μου..
Μπήκα και όταν τον είδα θύμωσα..
Τα έβαλα με το παιδί μέσα μου που έχασε το δρόμο για λίγο παραπάνω, με τον εγωισμό μου που έψαχνε τρόπους να διώξει όσα βάραιναν μα δε θυμήθηκε πως κάπου ο εαυτός του περιμένει...
Τον πήρα αγκαλιά και πάλι όπως πριν φύγω και με συγχώρεσε χωρίς μια λέξη...
Του ψιθύρισα πως άλλη φορά όπου κι αν είμαι...με όποιον έχω ανάγκη να βρεθώ ..δε θα τον ξεχάσω ποτέ...γιατί είναι ότι έχω ..εγώ και ο εαυτός μου.

Καλώς ήρθααααα..

Το τριήμερο τέλειοοο, ξέσκασα με τα φιλαράκια, πήγα και από το Σταυρό του Νότου όπου πέρασα πάλι τέλεια παρακολουθώντας τα παιδιά και μιας και έφυγαν οι μέρες, μου έλειψε και ο αγαπούλης, γύρισααα.Μόλις ήρθα με περίμεναν στημένοι στη γωνία με τη δουλειά παραμάσχαλααα..


Έτσι ακριβώς είναι λέμεεεεεεε..
αλλά δε μασάμε, κολυμπάμε γιατί έρχονται γιορτές σε χιονισμένα μέρη ΠΑΛΙ με τα φιλαράκια..οπότε ΦΕΡΤΕ ΜΟΥ ΚΙ ΑΛΛΑΑΑΑ ΧΕΣΤΗΚΑΑΑΑ!!!

ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ ΠΑΙΔΕΕΕΕΣ!!!!

Γιου-χου!

Kαι επειδή εγώ θυμάμαι όλους τους φίλους(!)μου ..σας έρχομαι πετώωωντας!
Ματς παίδες!

Σήμερα...

"Καλό ξεκίνημα ρε για πρωινό έφαγα γκρίνια
με μπαγιάτικα προβλήματα και λίγο γκίνια
Πήρα μια ανάσα βαθιά να μαζέψω λίγο αέρα
όμως το ίδιο μου βρωμάει κι αυτή η μέρα
Πρωί-πρωί οι ίδιες φάτσες τα ίδια γαμώτο
για το ρημάδι της γραμμής που χάθηκε το πρώτο
Κι εκεί στο κρύο - πόσο γουστάρω
κάπως έτσι ρε θα είναι όταν θα σαλτάρω
Και θα με χάσετε όλοι και χάρισμά σας η πόλη
που περιμένει η παστρικιά κάποια γιορτή και σχόλη
για να γιορτάσετε παρέα όσο χρόνο περισσεύει
από μια πόρνη ελευθερία που ζητιανεύει
στιγμές κι αν θες πολλές πάψε να κλαις
Σήκω τριγύρω και δες
Έχουμε χάσει τα ίδια και μη ζητάς την αλήθεια
από ένα μάτσο αρχίδια που μας γίναν συνήθεια
Ψάξε μόνος σου την άκρη να βρεις
μυρίζει ωραία η ζωή τράβα και κοίτα μη χαθείς
Εγώ θα φύγω από δω κι αν έχει ψέμα κι εκεί πέρα
θα ζω για πάντα αυτή τη γαμημένη μέρα"

ΥΓ.θα μου πεις που το θυμήθηκες το τραγουδάκι..
Για σήμερα άσε με να λέω ότι θέλω, να μιλάω σ'οποιον θέλω..με ξενερώσανε, πρωινιάτικα, ρε φίλε όλοι και χάρισμά τους η πόλη..

Ότι μπινελίκι προαιρείσθε, σε όποιον σας φταίει, ακόμα και αν δε φταίει ..μπείτε και δώστε ελεύθερα..ΣΗΜΕΡΑ!

Τους είδα..

.. και ήρθα να στο πω..
Στην αρχή δεν κατάλαβα τι έγινε..άλλαξε χρώμα ο ουρανός σαν να άνοιξε μέσα του μια ρωγμή και άφηνε μια υποψία απ’το ξημέρωμα αρκετή για να σκίσει τη νύχτα στα δύο...
Τα σύννεφα ενώθηκαν σε ένα τεράστιο πέπλο πολύχρωμο, ονειρικό..
Κρύφτηκα πίσω από μια σκιά μαγεμένη..
Αν θέλεις με πιστεύεις..
Ήρθαν από τις δύο άκρες του ορίζοντα λες και αιωρούνταν καιρό σε χίλιες ζωές και τελικά βρέθηκαν εκείνη τη στιγμή μπροστά μου.
Λες και ήξεραν το που, το πότε και το πώς αλλά το περίμεναν αιώνες..
Τι να σου πω..
Αγκαλιάστηκαν αέρινοι, σχεδόν διάφανοι σε μια απόλυτα άηχη νύχτα..
Ενώθηκαν σε ένα φιλί τόσο αληθινό που έκανε όλα τα χείλη που θυμάμαι να φαντάζουν ψεύτικα...
Κι ήταν εκεί εμπρός μου, στη μέση του ουρανού, δύο πλάσματα που όριζαν τον έρωτα, το πάθος, το όνειρο.. όλα όσα νομίζεις ότι ξέρεις και έχεις ζήσει.
Όλα τα έφτιαξαν ξανά, γλιστρώντας απαλά στο πουθενά που τα κρατούσε..
Έγραψαν με τα κορμιά τους σχήματα γεμάτα ένταση...
Κι ύστερα αργά ο ένας χάθηκε μέσα στον άλλο ..οι διάφανες υπάρξεις έγιναν ένα, έγιναν νύχτα και ουρανός..και έπαψα να τους βλέπω..
Έμεινα απλά κρυμμένη πίσω απ΄τη σκιά μου, έχοντας πάνω μου το χρώμα από εκείνο το φιλί που νιώθω ακόμα να με καίει..

Footsteps

Τώρα ..λέξη περίεργη, όπως όλες όσες ψάχνουμε για να χωρέσουν μια ανάσα και δε γίνεται..

Στο τώρα που σε έχασα επιπλέω απλά ..δεν ξέχασα.

Δύο βήματα πίσω..

Χθες..στην παιδική μου ηλικία, τότε που ήταν φυσικό να κρύβομαι.

Στο χθες που μεταμφιέστηκε για πάντα με τη στολή του "πνίγομαι".

Δύο βήματα πίσω..

Παρελθόν..χαμένο κάπου στην ψυχή μου.

Στο παρελθόν που κρύφτηκε το κορίτσι που έλεγαν "χαρούμενη ζωή μου"

Δύο βήματα πίσω..

Πίσω..στο απέραντο υγρό που ντύθηκε η αρχή μου.

Στο πίσω που δεν είχε ακόμα μάτια, στόμα και φωνή απ΄τη φωνή μου.

Δύο βήματα πίσω..

Στην απόφαση που πήρε ο κόσμος να με δει, στη στιγμή που βγήκα με μια πρώτη ανάσα, σε εκείνη που θα με πήρε ευτυχισμένη αγκαλιά... σε αυτόν που τότε ήταν ζωή και όχι σκιά.

Τόσα βήματα πίσω για να βρω πως ξεκίνησε το κορμί και η ψυχή μου, για να δω το παιδί στο χαμόγελο, να ζήσω την αγκαλιά, την αρχή μου..

Τόσα βήματα για μια στιγμή που θα ανασύρω από τη λήθη ..

Θα σηκωθώ στις μύτες να την κοιτάξω κρυφά..

για να πεισθώ

πως έστω αυτή επέζησε..

για να πιαστώ

να πω πως είχε αρχή πριν να σκιστεί..

αυτό το παραμύθι..

Think Different!

Think Different!
Αυτό θα κάνεις ..λέει.
Εντάξει λοιπόν, αν αυτό φτάνει για να πετάξω , να το κάνω. Να σκεφτώ "κόκκινα" όσο κι αν το σιχαίνομαι, όσο κι αν το περιφρονώ..Θα βάλω τα δυνατά μου και θα φτιάξω τις πιο ζωντανές σκέψεις ..για διακοπές Χριστουγεννιάτικες, για χίλια φωτάκια, για δώρα πολλά γύρω από ένα δέντρο και ευχές από αυτούς που θέλω να μου τις πουν..και δεν θα είναι εκεί. Θα το φουσκώσω το μπαλόνι μου να πάει πιο ψηλά από όσο με πήγαν όλα μου τα όνειρα. Να δω από εκεί όσα δε φτάνω, όσα σκούριασαν και ξεχάστηκαν. Εκεί λοιπόν, θα αφήσω όλα όσα δε μπορώ να πω, θα τα μοιράσω στα σύννεφα να ενωθούν μεταξύ τους ή να χαθούν για πάντα. Δε με νοιάζει τι θα γίνουν, μόνο να φύγουν από μενα, δε με νοιάζει και αν στα φέρει ο άνεμος ένα απόγευμα στα αυτιά σου..να φύγουν μόνο γιατί εμποδίζουν το στόμα μου να βγάλει τον αέρα..
Να το κάνεις λοιπόν..ξαναλέει.
Φουσκώνω, βάζω όλη μου τη δύναμη και ελπίζω εκείνος από εσάς που έχει την καρφίτσα..να μην έρθει να σκάσει το μπαλόνι μου ποτέ... γιατί είναι δύσκολο για ΄μένα να βρω κόκκινο και έχω μόνο ένα μπαλόνι..

Μονόλογος...

To σημερινό post..είναι εκτός ροής προγράμματος και αφιερωμένο στο μόνο άτομο που με κράζει 24/7..τον it is!!!!

Λεπόν, θα ακολουθήσει ακατάσχετος μονόλογος χωρίς καμία συνοχή και καμία απολύτως ουσίααααααααααα (για να μη ψάχνεστε το λέωωωω).Παμε???
ΜΠΟΥΟΥΟΥΟΥΜ!
Την εβδομάδα που πέρασε που λέτε ξέχασα το ονοματεπώνυμό μου..(σπάνιοοοο). Ρώτησα και μου είπαν ότι με λένε Πολύ..
Τι Πολύ λέω ρε παίδες?
Δουλειάααα ντε!
Α!...Ωραίο με λένε Πολύ Δουλειά και γιορτάζω πότε?
Τη μέρα του μαλάκα..ήτοι κάθε μέρα εκτός ΣΚ!
(Ναι, ναι..ξέρω κάποιοι γιορτάζετε και το ΣΚ,..Ε!ΤΙ ΘΕΤΕ ΝΑ ΣΥΝΩΣΤΙΣΤΟΥΜΕ? ΓΙΟΡΤΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ!ΠΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ!)

Τι έλεγα? Ναι..εκεί που γιόρταζα λοιπόν το νέο μου όνομα εν μέσω τρελής χαρτούρας και σερπαντίνων με όλα τα χρωματιστά μπινελίκια της εβδομάδος..μπαίνει μια μύγα...!
Θα μου πεις ..μύγα χειμωνιάτικο..και θα σε προλάβω να σου πω ότι οι μύγες εδώ..είναι ειδικές..παντός καιρού. Είναι κάτι σαν τα Ο.Υ.Κ! Έρχονται να σου καταστρέψουν ότι νεύρο σου έχει απομείνει σε φάση "κορδόνι είμαι και θα σπάσω".
Μπαίνει που λες και βλέπει τους άλλους να "βαράνε μύγες"..τρομάζει και τι κάνει???
Όχι πες τι κάνει? Λιποθυμάει που? Μέσα στο νερό του μαλάκα..δηλαδή -αν με παρακολουθείς ακόμα-..ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΜΟΥ!!!!!!!
Το προσπερνώ γιατί δε με παίρνει να αρχίσω να ουρλιάζω ΑΥΤΗ τη στιγμή και πάω να το πλύνω.
Ένεκα που με το σφουγγάρι των πιάτων πλένουν και τον πάγκο, τα διάφορα ντουλάπια και τα παπούτσια τους ενίοτε..το έπλυνα με το χέρι και μετά έβαλα το νεράκι μου και ξαναγύρισα με χαρά (!!!!) στην εργασία μου ΟΕ ΟΕ ΟΕ!
Πίνω που λες μια γουλίτσα και φτύνω βατράχια πράσινα, σαν το FAIRY ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΕΒΔΟΜΑΔΕΕΕΣ! ΑΥΤΟ!
Χμμμ μάλλον μου έπεσε πολύ -σκέφτομαι - και αποφασίζω να το αντιπαρέλθω και αυτό ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΑΑΣ!
Συνεχίζω που λες τη μαλακοδουλειά μου και εκείνη τη στιγμή βρίσκει ο αγαπητός διπλανός μου να πετάξει το ελατηριάκι- με το οποίο έπαιζε -μέσα..μέσα λέω και παρακολούθησέ με..ΣΤΟΝ ΚΑΦΕ ΜΟΥ!!!
Και ρωτάω εσένα- που πλέον με ξέρεις- με νερό που έχει γεύση βιλανόβα, καφέ με αξεσουάρ ελατηριάκι να επιπλέει, ένα πάκο χαρτούρα να μου κρύβει την πρόσοψη και ονοματεπώνυμο Π.Δ. TI OΨΙΟΝ ΕΧΩ ???
ΤΑ ΜΠΗΓΩ ΤΑ ΜΠΙΝΕΛΙΚΙΑ Ή ΤΑ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΙ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΜΟΥ ????
Ε???

Μονόλογος τέλος..
Πληροφοριακά δεν τα έμπηξα, βγήκα και έκανα τσιγάρο ενώ ο αγαπητός συναδελφούλης μου έφερε άλλο καφέ!!!

"Dee do de de, dee do de de
I don't have no time for no monkey business.."
ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΠΑΙΔΕΕΕΕΣ!