.. και ήρθα να στο πω..
Στην αρχή δεν κατάλαβα τι έγινε..άλλαξε χρώμα ο ουρανός σαν να άνοιξε μέσα του μια ρωγμή και άφηνε μια υποψία απ’το ξημέρωμα αρκετή για να σκίσει τη νύχτα στα δύο...
Τα σύννεφα ενώθηκαν σε ένα τεράστιο πέπλο πολύχρωμο, ονειρικό..
Κρύφτηκα πίσω από μια σκιά μαγεμένη..
Αν θέλεις με πιστεύεις..
Ήρθαν από τις δύο άκρες του ορίζοντα λες και αιωρούνταν καιρό σε χίλιες ζωές και τελικά βρέθηκαν εκείνη τη στιγμή μπροστά μου.
Λες και ήξεραν το που, το πότε και το πώς αλλά το περίμεναν αιώνες..
Τι να σου πω..
Αγκαλιάστηκαν αέρινοι, σχεδόν διάφανοι σε μια απόλυτα άηχη νύχτα..
Ενώθηκαν σε ένα φιλί τόσο αληθινό που έκανε όλα τα χείλη που θυμάμαι να φαντάζουν ψεύτικα...
Κι ήταν εκεί εμπρός μου, στη μέση του ουρανού, δύο πλάσματα που όριζαν τον έρωτα, το πάθος, το όνειρο.. όλα όσα νομίζεις ότι ξέρεις και έχεις ζήσει.
Όλα τα έφτιαξαν ξανά, γλιστρώντας απαλά στο πουθενά που τα κρατούσε..
Έγραψαν με τα κορμιά τους σχήματα γεμάτα ένταση...
Κι ύστερα αργά ο ένας χάθηκε μέσα στον άλλο ..οι διάφανες υπάρξεις έγιναν ένα, έγιναν νύχτα και ουρανός..και έπαψα να τους βλέπω..
Έμεινα απλά κρυμμένη πίσω απ΄τη σκιά μου, έχοντας πάνω μου το χρώμα από εκείνο το φιλί που νιώθω ακόμα να με καίει..
