Μια γκρίζα ημέρα...σε ένα βαγόνι με γκρίζους ανθρώπους και σκοτεινή διάθεση.
Κοιτάζω έξω και οι εικόνες περνούν αδιάφορες. Αλλάζουν χρώματα, αλλάζουν μορφή και σχήμα αλλά δε με νοιάζει. Δεν παρακολουθώ, δεν είμαι εδώ κι αν με κοιτάς και νομίζεις πως σε ακούω..κρίμα δεν είμαι εδώ..ποτέ δεν ήμουν.
Συνεχίζω να κοιτάζω έξω όμως γιατί προτιμώ ένα τοπίο που απλώνεται σαν χρωματιστή κορδέλα.. από τα μάτια σου. Όπως προτιμώ μια γελοία ταινία απ΄το να σου μιλάω.
Ακούω μουσική και χάνομαι σε μέρη που θα ήθελα να δω, σε ένα χειμωνιάτικο τοπίο με ένα θαμπό ήλιο. Ξέρεις πόσο λατρεύω το χειμώνα, ξέρεις πόσο μισώ τον ήλιο.
Ευτυχώς οι ώρες πέρασαν και δύει κι αυτός, θα με αφήσει να απολαύσω μια σκοτεινή διαδρομή στη σκέψη μου χωρίς να με τυφλώνει με τις ηλίθιες αλήθειες του και τα κραυγαλέα χρώματα.
.......................................
Θα σηκωθώ απ’τη θέση μου και θα πετάξω έξω απ’το παράθυρο μέσα στον απογευματινό άνεμο...θα αφεθώ για λίγο σε ένα λυτρωτικό κενό, σε ένα υπέροχο τίποτα. Καμιά φορά το τίποτα είναι όλα όσα θέλω, καμιά φορά το κενό είναι όλα όσα χρειάζομαι. Μη γελάς ..νομίζεις πως τα ξέρεις όλα? Δεν είναι το άδειο μου αυτό που με καταπίνει ..είναι εκείνοι που το πρόσταξαν να έρθει να με πάρει. ‘Όταν τις αποφάσεις τις παίρνω εγώ για μένα έχουν άλλο κόστος, όταν βουλιάζω εγώ είναι γιατί το θέλω και γιατί ξέρω πότε και πώς θα ξαναβγώ.. Μη γελάς...δοκίμασες για μια φορά να νιώσεις? Όσα σου λέει η λογική δεν είναι πάντα αλήθεια, ένας διακόπτης ασφαλείας είναι και ξέρεις από τι σε απομονώνει? Από εμένα ..γι’αυτό ποτέ δε θα με γνωρίσεις , γι’αυτό ποτέ δε θα κάτσω να σε ακούσω.
.......................................
Νύχτωσε κιόλας ρε φίλε.. μίκρυνε η μέρα. Καρφωμένη έξω απ΄το παράθυρο αντικρύζω μόνο μαύρο και ξαφνικά δυο μάτια. Να λοιπόν που ήρθε η ώρα να σε κοιτάξω στα μάτια... βαθιά .. για μια φορά. Θυμάσαι αυτά τα μάτια? Δεν άλλαξαν από τότε που ήμουν παιδί, μόνο τα μονοπάτια τους πλήθυναν, ψάξε μέσα θα με συναντήσεις.
Δάκρυα κυλούν σιωπηρά.. .χωρίς λόγο.
Μη φοβάσαι ξέρω πως είναι να με κουβαλάς και να μη θέλεις, ξέρω πως είναι άλλα να θες εσύ και άλλα εγώ. Ως τώρα μπορεί και εγώ να σε φοβόμουν, μπορεί να μην ήθελα να αποδεχθώ ότι μοιάζουμε.
Σε αυτό το ταξίδι με το γκρίζο καιρό, στα μάτια μου μέσα θα σε γνωρίσω..θα με βρώ.
