Στην Ελληνική μυθολογία η Χίμαιρα ήταν ένα ον που ανέπνεε φωτιά, είχε σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού, και για ουρά είχε ένα φίδι. .Ανέφικτο..
Πιστεύετε οτι υπάρχει εκεί έξω κάποιος που συμπληρώνει τον κάθε ένα μας?
Πιστεύετε οτι είναι σωστό να ψάχνει κανείς για κάτι τέτοιο?
Υπάρχει το άλλο μισό?
Αν με ρωτούσατε θα έλεγα πως ναι υπάρχει, αλλά μόνο στη φαντασία μας. Το ιδεατό είναι μια παραίσθηση στην οποία χάνεσαι για να ξεφύγεις απο αυτά που δε σε καλύπτουν και καταφέρνεις μόνο να χαθείς στην αναζήτηση χωρίς τέλος, στον κενό ενθουσιασμό που όταν συναντά την πραγματικότητα σε απογοητεύει.Φταίει μάλλον το πάθος που έχουμε για να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη, μια αγάπη που ο κάθε ένας τη φαντάζεται με άλλο τρόπο.
Μια αγκαλιά, μια κουβέντα , μια ευκαιρία να βγεί το μέσα σου χωρίς προστατευτικά μαξιλαράκια, χωρίς ψέματα και μισές αλήθειες.
Άλλωστε πως ορίζεις το άλλο μισό αν δε γνωρίζεις αυτό που κουβαλάς μέσα σου?
Κι όταν νομίζεις πως σε βρήκες..φτάνει μια μέρα που καταλαβαίνεις πως άλλαξες, χωρίς να το θες, άλλαξαν τα θέλω σου, άλλαξε μορφή ο χώρος μέσα σου και δεν ταιριάζει πια τίποτα..
Μήπως πρέπει να συμβιβαζόμαστε με το καλύτερο δυνατό και να μην κυνηγάμε χίμαιρες λοιπόν?
