Χάθηκε σε ένα μονοπάτι συννεφιασμένο,χωρίς πολύ φως..το φως το άφηνε πίσω όσο προχωρούσε.
Δεξιά και αριστερά μόνο πέτρες ψηλές που έκοβαν τον ουρανό σε μια λωρίδα,σαν λεωφόρος που περιμένει να περπατηθεί απο τα πόδια που μπορουν να την φτάσουν.
Έσκυψε και κοίταξε τα δικά της πόδια..γυμνά και κοκκαλιάρικα.Χαμογέλασε αχνά, ήρθε στο μυαλό της η φωνή του πατέρα, το παρατσούκλι του για εκείνη..κοκκαλιάρα.
Συσπάσεις έφεραν στα μάγουλα ένα δάκρυ, η εικόνα του στο κρεβάτι όταν τον χαιρέτησε για να φύγει, όταν τον έιδε-χωρίς να το ξέρει-για τελευταία φορά..το παρατσούκλι της στο σώμα του ραμμένο, δεν ήταν πια αστείο..
Κοίταξε πάλι εκείνη την ανεξερεύνητη μπλέ γραμμή,τα δάκρυα κύλησαν πίσω όπως έγυρε το κεφάλι.. στα μαλλιά της που είχαν κολλήσει υγρά στα μάγουλα.
Που να πηγαίνει το μονοπάτι, αναρωτήθηκε...Θυμήθηκε τις νύχτες που φοβόταν και κοιμόταν αγκαλιά με την αδερφή της.Της λείπει, πόσο της λείπει, σχεδόν πονάει το άδειο κομμάτι της.
Πόσο αλλάζουν όλα, αν ήξερε πόσο πολύ αλλάζουν όλα θα..
Σταμάτησε για λίγο..να ξεκουραστεί.Τα λίγα βήματα που την έφεραν ως εδώ τη βάρυναν με εικόνες που ρούφηξαν το κουράγιο της.
Μπροστά σκοτάδι, πίσω το φως είχε γίνει πια τόσο αδύναμο που δεν της έδινε κουράγιο για να σηκωθεί ξανά.Μήπως να έμενε εδώ, να κοιμόταν λίγο μέχρι να ξημερώσει..κι αυτός ο ουρανός πόσο θα ήθελε να μπορεί να τον φτάσει,να γίνει ένα μαζί του, να την κρύψει πίσω απ΄τα αστέρια του, να την αφήσει να ονειρεύεται στα σύννεφά του.
Πως το έλεγε η μητέρα να δεις..κάθε ένας πρέπει να κοιτάει ως εκεί που φτάνει..
Ποτέ δεν το δέχθηκε αυτό..γιατί να το δεχθεί άλλωστε..κάποτε θα βρεθεί στον ουρανό, το ξέρει,κι όταν γίνει αυτό θα μιλάνε οι δυο τους για πάντα.
Πιάστηκε απ΄τις πέτρες και στηρίχτηκε να σηκωθεί..
τότε κοίταξε γύρω και είδε μια μαύρη γραμμή να σχηματίζεται..όλα κατέρρευσαν σαν να ήταν χάρτινα και απέκτησαν την ίδια τραχιά υφή.Μια χοντρή κλωστή άρχισε να τυλίγεται γύρω της ώσπου έφτασε στο πρόσωπο.Ένιωσε ένα φοβερό πόνο στο στόμα σαν να την έκοβαν χίλια γυαλιά..θέλησε να ουρλιάξει αλλά δεν έβγαινε τίποτα πια..λες και όποια ευκαιρία είχε ως τώρα να μιλήσει έσβησε απο αυτή τη μάυρη κλωστή..
ΣΙΩΠΗ
Ξύπνησε ..τι πόνος..έτρεξε στον καθρέφτη να δει τι είναι αυτό που την πνίγει..
ΣΙΩΠΗ
