Υπάρχει κάτι πιο γαμάτο απ΄το να σου έρχονται τα πράγματα όπως ΔΕΝ τα περιμένεις?Με την ΚΑΛΗ έννοια για μια φορά?
Να σου έρχεται χαμόγελο ενώ περιμένεις την ήττα ..να σου έρχεται αγκαλιά από εκεί που περπατούσες σκυμμένος για να μη φας σφαλιάρα!
Κατέβηκα για μια νομική μαλακία -καθόλου ευχάριστη οφείλω να πω-και βρέθηκα να πίνω καφεδάκι με τη μαμά και την αδερφή.
Περπατήσαμε χαλαρά, πειραχτήκαμε, γελάσαμε με τη μαμά που πάλευε να πετύχει το σωστό σκαλοπάτι στις κυλιόμενες για να μην πέσει..
Όταν ο ένας φεύγει και σου μένει πια μόνο η μία φωνή απ΄τις δυο που σε μεγάλωσαν, φοβάσαι...Αν συμβεί κάτι τέλος, έμεινες ξεκρέμαστος φίλε.
Και όταν είσαι μακριά είναι ακόμα πιο δύσκολα.Γυρίζεις για λίγο και καθώς βλέπεις τα σημάδια του χρόνου στο πρόσωπό της ..όλες τις στιγμές που πέρασαν χωρίς να τις μοιραστεί μαζί σου, λυπάσαι..Λυπάσαι που η επιλογή σου σε έφερε στην άλλη άκρη και εκείνη την άφησε μόνη.Μετανιώνεις, αναθεωρείς, κρατάς ότι έχεις και ξεπερνάς πιο έυκολα θυμούς και παρεξηγήσεις.
Η ζωή δεν χαρίζεται, περνάει και ότι προλάβουμε ..
Αυτό για τη μαμά μου λοιπόν..γιατί όπου κι αν βρεθώ θα θέλω πάντα να είμαι εκεί...
ΠΑΝΤΑ.
