Περπατάς ανάμεσα σε αρώματα,μουσικές,γέλια και γλώσσες διαφορετικές.
Στα σοκάκια οι σκιές σου απομακρύνονται λες και είναι το μόνο μέρος στο οποίο θέλουν και αυτές να είναι μόνες, το μόνο μέρος που θέλουν να αποτραβηχτούν και να μυρίσουν μνήμες περασμένες.
Σε εκείνο το αγαπημένο καφενεδάκι..πίσω στον καναπέ, ένας καφές και ένα σημειωματάριο ανοιχτό.'Ετοιμο να ποτίσει με τις πιο πνιχτές σκέψεις για άλλη μια φορά.Κι όμως απόψε το κεφάλι άδειασε, το στυλό είναι μπροστά σου και δε σε νοιάζει..
Χάθηκες στις ανάσες του νυχτολούλουδου,στη λάμψη της Ακρόπολης, στους ψίθυρους των περαστικών..
Όμορφα που είναι να σε ξεχνάνε οι στιγμές, να προχωράει η νύχτα και να φεύγει χωρίς να σε παίρνει μαζί της.
Δε χρειάζεται απόψε να μοιραστείς τίποτα,όλα δικά σου για ένα βράδυ,όλα για 'σενα, ακόμα και εσύ.
Καταπίνεις εικόνες και τις κρύβεις μέσα βαθιά, έχεις ταξίδι αύριο και θα ψάχνεις να βρείς τρόπο να το αποφύγεις.
Στο γυρισμό σου ξεφεύγει ένα παλιό χαμόγελο, εκείνο που καιρό τώρα κρυβόταν..εκείνο που σε κάνει να νιώθεις ελεύθερος.Νομίζω πως σε είδα να φτάνεις στο σταθμό ελαφρύς σαν τον άνεμο.Ένας άνθρωπος χωρίς σκιά....μόνο για απόψε.
Στην Πλάκα..για μια βόλτα.
Πήγαινε και θα καταλάβεις.
