Λόγω της ημέρααας,λόγω της ημέρας Αντωνάκη μου..υπομονή.
Δε θα πώ τα κλισέ..''δε με ενδιαφέρει εμένα αυτή η μέρα, είναι παράδειγμα εμπορευματοποίησης και κραυγαλέα περίπτωση δημιουργίας πλαστών αναγκών..''
Θα πω οτι αυτή η μέρα κάποτε με στενοχωρούσε..Θες που έβλεπα αγκαλιά τους πάντες γύρω μου, θες που οι καρδιές τίγκαραν τις βιτρίνες, θες το κόκκινο που δεν πάω..Δεν ξέρω.
Ή μάλλον ξέρω..ήταν που αισθανόμουν οτι λείπει κάτι από μέσα μου,από δίπλα μου,από μένα...
Δε λέω αγκαλιασμένοι άνθρωποι υπάρχουν πάντα και παντού..αλλά εκείνη τη μέρα τα πάντα το φωνάζουν ...
Πως είναι τα Χριστούγεννα που θυμάσαι να στολίσεις το Χριστουγεννιάτικο δέντρο την ώρα που όλες οι βιτρίνες χαίρονται στολισμένες μέχρι σκασμού..ή το Πάσχα που όλες οι αυλές μυρίζουν φαγητό και θάθελες ναχεις τη μαμά εκεί να μαγειρέψει...
Έτσι και αυτή τη μέρα..την προσπερνούσα πάντα όπως κάτι που με ενοχλεί και δεν μπορώ να λύσω..
Ευτυχώς όμως στην περίπτωση αυτή το θεματάκι δεν έμεινε άλυτο.Βρήκα αυτό που μου έλειπε και μπορούν να χαίρονται σήμερα οοοόλοι οόσο θέλουν.Μπορούν να τρέχουν σαν τρελλοί να αγοράσουν ότι κόκκινη λούτρινη παπαριά υπάρχει ...να μαδήσουν όλα τα ανθοπωλεία και να σκιστούν στη σπατάλη για το''έτερον ήμισυ''..
Χέστηκα φίλοι μου καλοί,καλοί μου φίλοι..παίρνω αποστάσεις και χαμογελώ ,γυρίζω σπίτι και βρίσκω την αγκαλιά μου...
Λόγω της ημέρας λοιπόν..υπομονή..αυτά που νιώθει κάποιος τα χαίρεται κάθε μέρα και όχι μόνο του αγίου π...ανήμερα
μααατς
