Άνοιξε το παράθυρο και πήδηξε έξω...ήθελε να πετάξει πάλι όπως παλιά πάνω απ΄τα φώτα της πόλης και τους ανυποψίαστους ανθρώπους..ήθελε να μυρίσει τη ζωή των άλλων τώρα που ένιωθε οτι η δική του γλιστρούσε απο μέσα του..
Αντί να πετάξει όμως αυτή τη φορά άρχισε να πέφτει..ο άνεμος τον χτυπούσε στο πρόσωπο καθώς έχανε ύψος και άρχισε να σκοτεινιάζει το μυαλό του..φοβήθηκε τόσο πολύ..
Η απότομη κάθοδος σταμάτησε με ένα δυνατό κρότο...χώθηκε σε εναν υπόνομο και άρχισε να σέρνεται μέσα στη βρώμα...
Πώς βρέθηκε εκεί..είχε άλλο σκοπό για απόψε..ήθελε να δει τη ζωή των άλλων ..να κρυφακούσει τις χαρές τους ..να γευτεί το χάδι τους..να κλέψει τις στιγμές τους..τώρα εδώ τι να κάνει?
Τι βρώμα είναι αυτή γύρω?Σιχαίνεται τα πάντα ..και σέρνεται μέσα τους..
Βλέπει μπροστά του ένα φως..και σέρνεται με όλη του τη δύναμη για εκεί..βγάζει το κεφάλι στο φώς...και βρίσκεται σε ένα δάσος καταπράσινο...
Όνειρο θάναι δε μπορεί...πάει να συρθεί και νιώθει να σηκώνεται...ψηλά...είναι μικρός μικρός ένας κόκκος γύρης που στριφογυρίζει μέσα στο χάδι του ήλιου μέχρι να προσγειωθεί στο αγαπημένο του λουλούδι ...
Μπήκε ήλιος απ΄το παράθυρο και έτσουξαν τα μάτια του..τι όνειρο κι αυτό...
Κοίταξε το ισχνό σώμα του..το σεντόνι λερώθηκε πάλι με αίμα...
Κρίμα ..κρίμα που δεν μπορώ να πετάξω πια..κρίμα που ξόδεψα τόσο χρόνο να σέρνομαι στις βρωμιές μου..κρίμα που δε θα βρω ποτέ το αγαπημένο μου λουλούδι
ΥΓ για ένα δικό μου άνθρωπο
Αντί να πετάξει όμως αυτή τη φορά άρχισε να πέφτει..ο άνεμος τον χτυπούσε στο πρόσωπο καθώς έχανε ύψος και άρχισε να σκοτεινιάζει το μυαλό του..φοβήθηκε τόσο πολύ..
Η απότομη κάθοδος σταμάτησε με ένα δυνατό κρότο...χώθηκε σε εναν υπόνομο και άρχισε να σέρνεται μέσα στη βρώμα...
Πώς βρέθηκε εκεί..είχε άλλο σκοπό για απόψε..ήθελε να δει τη ζωή των άλλων ..να κρυφακούσει τις χαρές τους ..να γευτεί το χάδι τους..να κλέψει τις στιγμές τους..τώρα εδώ τι να κάνει?
Τι βρώμα είναι αυτή γύρω?Σιχαίνεται τα πάντα ..και σέρνεται μέσα τους..
Βλέπει μπροστά του ένα φως..και σέρνεται με όλη του τη δύναμη για εκεί..βγάζει το κεφάλι στο φώς...και βρίσκεται σε ένα δάσος καταπράσινο...
Όνειρο θάναι δε μπορεί...πάει να συρθεί και νιώθει να σηκώνεται...ψηλά...είναι μικρός μικρός ένας κόκκος γύρης που στριφογυρίζει μέσα στο χάδι του ήλιου μέχρι να προσγειωθεί στο αγαπημένο του λουλούδι ...
Μπήκε ήλιος απ΄το παράθυρο και έτσουξαν τα μάτια του..τι όνειρο κι αυτό...
Κοίταξε το ισχνό σώμα του..το σεντόνι λερώθηκε πάλι με αίμα...
Κρίμα ..κρίμα που δεν μπορώ να πετάξω πια..κρίμα που ξόδεψα τόσο χρόνο να σέρνομαι στις βρωμιές μου..κρίμα που δε θα βρω ποτέ το αγαπημένο μου λουλούδι
ΥΓ για ένα δικό μου άνθρωπο
