ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΖΩΗ

Αυτά είναι τα δύο αγαπημένα μου σκυλάκια που άφησα πίσω στην Αθήνα....

Ο τριχωτός ήρεμος γίγαντας αριστερά είναι ο Λέων...μόνο στο όνομα είναι λέων ο κακομοίρης..κατά τα άλλα μόιάζει με το γκαζόν...χύνεται κάτω απ΄τα πόδια σου και κινείται πάλι μόνο όταν φύγεις...

Τον βρήκαμε χτυπημένο απο αυτοκίνητο πριν 5 χρόνια..κάποιος έκανε όπισθεν, δεν τον είδε και τον πέρασε από πάνω.

Κουτσαίνει και μπορεί να φάει μόνο αλεσμένο φαγητό αλλά είναι έξυπνος και καλόκαρδος.Έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία στους ανθρώπους και τους εμπιστεύτηκε ξανά...

Ο πινέζας δεξιά είναι ο Ερμής...από που το όνομα?Τι να πω ..ιδέα της μικρότερης αδερφούλας.

Είναι δύο ετών και τον αγοράσαμε αρκετά ακριβά όταν ο προκάτοχος της θέσης που έχει αυτός στον καναπέ...έφυγε μετά απο 15 χρόνια που περάσαμε μαζί του.

Μπορεί σε κάποιους να φανεί γελοίο αλλά ένιωσα τότε οτί έχασα κάποιον πολύ κοντινό μου.Κάναμε παρέα απ'τα 13 μου ως τα 28...ήξερε τα πάντα...είχε δεί πολλά..και μας υπερασπίστηκε και εμένα και την αδερφή μου σε δύσκολες στιγμές.

Το πρώτο πρωί που ξύπνησα και δεν ήταν εκέι..πήγα στο κρεβάτι του να τον πάρω για να έρθει να κοιμηθούμε μαζί αλλά ήταν άδειο..

Έξης..η δευτέρα φύσις ε?

Για πολύ καιρό..βάζαμε νερό όταν διψούσαμε και πρίν πιούμε πηγαίναμε να γεμίσουμε το δικό του...

Κανείς δεν πήρε τη θέση του...ο πινέζας ήρθε ως παρέα στη μαμά για να μη μένει μόνη τώρα που δεν είμαστε εκεί.

Τρέχει όλη την ώρα και έχει αφήσει αναμνηστικές δαγκωνιές σε παπούτσια, καρέκλες, κομμένα καλώδια, μπρίζες και ότι μπορεί να σκεφτεί κανείς με το δικό του μυαλουδάκι..

Μου έχουν λείψει πολύ πολύ και σας τα παρουσίασα για να ακούσω γνώμες...

Άλλωστε πάντα με στενοχωρεί η αντιμετώπιση που έχουν κάποιοι στα αδέσποτα..που κάποτε ήταν παιχνίδια των παιδιών τους και όταν έπαψαν να είναι'' βολικού μεγέθους'' αφέθηκαν στην τύχη τους σε νησιά, βουνά αλλά και ανάμεσά μας...