----------------------------------------------------

έφτασε μια στιγμή να φοβηθώ...



Όσο κι αν τρέχω από εμένα..

μέσα μου θα είμαι πάντα εγώ.

....θα είμαι πάντα εγώ?

. . .

Άναψε κεριά στην κρεβατοκάμαρα. Λευκά κεριά που μύριζαν βανίλια.
Έβαλε ζεστό νερό στη μπανιέρα και το αγαπημένο της αφρόλουτρο.
Λευκά όλα.
Άλλαξε τα σεντόνια και τις μαξιλαροθήκες. Κόκκινο και πορτοκαλί.
Διάλεξε ένα μαύρο δαντελένιο σορτσάκι και ένα μαύρο φανελάκι.
Παλιό αλλά αγαπημένο.
Πήγε στο μπάνιο και κοιτάχτηκε στον καθρέφτη.
Τα μάτια της ήταν ...
Kαμιά φορά οι λέξεις δε φτάνουν για να περιγράψεις αυτά που βλέπεις μέσα στα μάτια των ανθρώπων.
Μπροστά της αφρός λευκός και ζεστό νερό..σχεδόν σαν μια αγκαλιά.
Γύρισε το κεφάλι και μπήκε αργά μέσα.
Έκατσε εκεί για ώρα με σιγανή μουσική να ακούγεται απ΄το σαλόνι.
Σκεφτηκε τι θα έλεγε, τι θα της έλεγε...πώς θα ήταν να τη φιλούσε και πόσο πολύ θέλει να τον αγγίξει.
Σκέψεις πάνω από πολύχρωμες φούσκες σαπουνιού.
Σιωπή σε καυτό νερό.

...

Ο αφρός άρχισε να μικραίνει ώσπου χάθηκε.
Βγήκε γυμνή απ΄το μπάνιο στάζοντας σε όλη τη διαδρομή ως την κρεβατοκάμαρα.
Εκεί είχε έναν ολόσωμο καθρέφτη.
Αυτή τη φορά προσπάθησε να αποφύγει να κοιτάξει μέσα στα μάτια της. Άπλωσε κρέμα στην κοιλιά, το στήθος και τα πόδια της..
Ξάπλωσε για λίγο στο κρεβάτι και χίλιες εικόνες πέρασαν από πάνω της.
Παντού.
Η μουσική συνέχισε να παίζει αλλά δεν έφτανε στα αυτιά της πια.
Τα μάτια της άρχισαν να καίνε.
Ολόκληρη άρχισε να καίει...
Το δέρμα κάποιες φορές προδίδει...
Έσβησε το φως και ξάπλωσε πάνω απ΄το πάπλωμα κοιτώντας τη φλόγα των κεριών.
Τις σκιές στον τοίχο.
Σκιές που γλιστρούσαν στο απαλό της δέρμα και έφταναν μέχρι μέσα της.
Ασπρόμαυρα δάχτυλα ανακάτευαν τα μαλλιά της και ζέσταιναν ένα σημάδι που είχε δεξιά στο λαιμό της.
Ήξερε τι χρώμα έχουν τα μάτια της αυτή τη στιγμή.
Ήξερε πως σε λίγο θα έχει το ίδιο χρώμα ολόκληρη...
Αυτό που έχει ο ουρανός πριν βρέξει.
Που έχει ένα σκονισμένο σπίτι κλειστό για καιρό και μια φωτογραφία που πήρε πολύ φως και δε δείχνει τίποτα πια.
Το χρώμα της σιωπής που βράζει, της ακινησίας.
Ενός άδειου χεριού.
Έσβησε ένα ένα τα κεριά και μια συνεχόμενη γραμμή καπνού άρχισε να ανεβαίνει προς τα πάνω.
Μια μικρή γραμμούλα εξασθενημένου λευκού μέσα στο απόλυτο μαύρο.
Αρωματισμένη αρχή για άλλη μια νύχτα.
Αρχή για
γκρίζα όνειρα με μυρωδιές βανίλιας μέσα σε ένα γνώριμο σκοτάδι.

Χίλιες φορές ξεκίνησα να γράψω και χίλιες φορές τα έσβησα όλα..

Όταν ήμασταν μικρές με την αδερφή μου, κάθε φορά που η μαμά έμπαινε στο δωμάτιό μας και το έβρισκε ακατάστατο υπήρχε μια φράση που έλεγε η οποία για σήμερα είναι ότι είμαι και δεν είμαι...
"Ανακατεμένος ο ερχόμενος"
Έτσι έλεγε και ούρλιαζε μετά μέχρι να σηκωθεί και να αρχίσει να μαζεύει η εξής μία...ΕΓΩ!
Νομίζω λοιπόν πως αυτή τη στιγμή όποια σκέψη προσπαθήσει να μπει στο μυαλό μου θα βρει γραμμένη με άσπρη κιμωλία στο μαυροπίνακα που κρέμεται στην ξύλινη πόρτα της εισόδου αυτή ακριβώς τη φράση.
Μέσα μου γίνεται του χαμού...απόψε δε χωράω τίποτα άλλο.

Πήρα τηλέφωνο που λες...

Η συνομιλία ξεκίνησε ως εξής:
-Καλημέρα σας...
-Α!Καλημέρα !!!! (πολύ κεφάτη η φωνή στην άλλη άκρη και έμεινα λίγο μαλάκας!) Σας έχω ευχάριστα και μόλις έκανα την κοινοποίηση του εγγράφου στη διεύθυνσή σας για να τα μάθετε!
................(ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ!!!!!)

Από εκείνη τη στιγμή είμαι ...."Ανακατεμένος ο ερχόμενος"!

Να ξεκινήσω το πακετάρισμα ή είναι νωρίς?
Να φτιάξω ένα σχέδιο δράσης?
Ένα πλάνο για το πως θα χωριστούν οι κούτες....χμμμ..έχω πολλά παπούτσια...χμμ και cd...χμμ...και ....κούτες? Δεν έχω καμία. Και κατσαβίδια δεν έχω, ούτε σφυρί έχω...βασικά εργαλεία δεν έχω αλλά έχω καλλυντικά βοηθάει? Να μου πεις, παίζει να ξεβιδώσεις το κρεβάτι με τη μάσκαρα? Μπα...
Εεε.....χμμμ...

Να σου πω την αλήθεια..

Τέσσερα χρόνια μάζεψα στο μυαλό μου ένα κάρο μαλακίες. Ξεκρέμασα από μέσα μου φωτογραφίες, έκλεισα ολόκληρα δωμάτια και μου άφησα λίγο χώρο για να αναπνέω μόνη μου. Τίποτα παραπάνω. Και περπατούσα πέρα δώθε εκείνο το λίγο χώρο σαν τους φυλακισμένους και έλεγα πως τα καταφέρνω.
Τώρα ...σήμερα...για λίγο...μούδιασα. Αλήθεια σου λέω.
Έβαλα ένα ποτό στο ποτήρι μου, βγήκα στο μπαλκόνι με το τσιγάρο μου και πήρα μια βαθιά ανάσα.
Μπράβο μου!
Άντεξα πούστη μου ....
Ναι, μπράβο ΜΟΥ...γιατί δε ξέρεις.
Σήμερα θα σου πω...
Είμαι ένας χέστης άνθρωπος. Άσε τι λέω. Άσε τους τσαμπουκάδες και τα μπινελίκια. Εδώ μιλάμε για το τέρμα της διαδρομής, όχι για τα αξιοθέατα που βλέπει όποιος με πάει μια βόλτα.
Άμα δεν έχω τοίχο πίσω μου φίλε το βουλώνω και κάθομαι με την ουρά στα σκέλια στη γωνία του μυαλού μου. Στη μούγκα.
Αυτό είμαι.
Τοίχος για μένα είναι όσοι αγαπάω. Και ήρθα που λες εδώ και κάποια στιγμή πίσω μου άρχισε να μπάζει και ...χέστηκα. Αυτό έκανα. Γύρισα το μέσα μου έξω και έβαλα το κεφάλι βαθιά στα άντερά μου να μην ακούω τίποτα. Να μη βλέπω κανέναν.
Τα έκανα χάλια ένα εκατομμύριο φορές...ξέφυγα, μπερδεύτηκα, πνίγηκα, έπεσα. Γαμώ!
Και εις το πηλίκο?
Ευτυχώς όχι μηδέν ρε φίλε!
Ευτυχώς έμεινα εγώ ολόκληρη εις το πηλίκο....
Και όλα ήταν μια παρένθεση.
Λοιπόν...
Γαμώ την γαμημένη παρένθεση στη ζωή μου.
Γαμώ τις σιωπές και τις σκιές όλων των χρόνων με τον εαυτό μου.
Γαμώ τον πανικό που έχω φάει.
Γαμώ τον κανένα που έχω εδώ και δε χάρηκε που θα φύγω.
Γαμώ απόψε φίλε μου!
Αμε...

Γαμώ και δέρνω.
Και μέχρι να σηκωθώ να συμμαζέψω το κεφάλι μου...
Στην υγειά μου!

ΥΓ. Και για να μη ξεχνιόμαστε, η ουσία είναι μία.....R U READY FOR ME????
;PPpPppPppPppPp

Silence calling...

-Καλημέρα ρε..
Θα σου ρίξω ένα χαμόγελο να κρέμεται απ΄τα αυτιά σου.
Θα μου ρίξεις και εσύ ένα γιατί το έχεις πάνω σου.
Όλα καλά?
Θα σουφρώσω τα φρύδια μου για να δώσω έμφαση στην ερώτησή μου. Άραγε φαίνεται αυτό στη φωνή μου? Νοιάζομαι..ακούγεται?
-Εντάξει.
Θα κοιτάξεις αλλού.
…………………
Θα σου πω για τη μέρα μου, για χίλιες δυο ανούσιες μαλακίες και θα γελάω όπου με πονάει πιο πολύ για να μη προδοθώ.
…………………
Θα κάνεις πως με ακούς αν και ξέρω πως έχεις άλλα στο κεφάλι σου. Πολλά.
Δεν πειράζει.
…………………

Θα σε ακούσω γιατί είναι σαν να σε έχω αγκαλιά.
Θα σε κάνω να με πειράξεις.

Θα με κάνεις να γελάσω.
-Θα τα πούμε.
Θα κάνω πως δε με νοιάζει και πολύ, θα θυμηθώ πως νιώθω κάθε φορά που ακούω αυτή την πρόταση στο μετρό.
-Ναι τα λέμε.
Θα ανάψω τσιγάρο και δε θα ξέρω τι σκέφτεσαι.
Ποτέ δε ξέρω τι σκέφτεσαι.
Θα θυμηθώ πως αυτό αποφασίζω κάθε φορά που βλέπω την πλάτη σου.

Έτσι θα φύγει η μέρα.
Με μια αληθινή καλημέρα και μισόλογα πίσω από χρωματιστές προτάσεις.


Καλημέρα ρε..
Μου έλειψες και θέλω να σε δώ.
Κοιμήθηκα χθές πάλι μόνη μου και ήθελα το πρωί να ξυπνήσω μαζί σου.
Σερνόταν η Παρασκευή στα μούτρα μου και θυμήθηκα μια Κυριακή.
Χαμογελούσα όλη μέρα με αυτή την ανάμνηση.
Φοβάμαι σήμερα γιατί περιμένω το αύριο.
Θες να κάτσουμε σπίτι να το περιμένουμε μαζί?
Θες να με κάνεις να κοιμηθώ πάνω σου και να το ξεχάσω?
Θες να υπάρχεις χωρίς να είσαι εδώ?

Όλα θα στα πώ αφού κλείσω το τηλέφωνο.
Και δε θα με ακούσει κανείς.
Για να μιλήσουμε μια άλλη μέρα και να με κάνεις να δω την πλάτη σου ξανά.

Τσικνο-Πέμπτη και στ'α@@@..μας!

Έχουν ξεσκιστεί απ΄το πρωί να παίρνουν τηλέφωνα για τραπέζια, ταβέρνες, συνταγές, τι θα βάλουν, τι θα πιούν, πόσοι θα' ναι, ποιοι θα' ναι....
Σιγάααααααα ρεεεεεεεεεεεεεεε μη σπρώχνεστε! Μια γαμημένη μέρα είναι. Χθες δε φάγατε? Αύριο δε θα φάτε? Δηλαδή τι? Δηλαδή πόσο?
Αμάν πια................
Ένα κωλονούμερο θέλω να υπολογίσω και το γυροφέρνω τόση ώρα γιατί όλο και κάτι μου ξεφεύγει απ΄τη φασαρία και τις παπαριές που ακούω και αναλύω στο κεφάλι μου.
Ναι ρε....μόνο του γίνεται αυτό δε φταίω!
Όπου και να με βάλεις και ότι και να μου δώσεις να κάνω, εγώ θα ακούσω και τι λένε όλοι , θα δω και τι φοράνε και θα σου πω και πως μυρίζανε. Τι να κάνω τώρα? Να αλλάξω σήμερα μετά από τόσα χρόνια? Σιγά και μη!
Και ποτέ και κανένας φίλε.....και για κανένα λόγο επίσης!
Ποιος ξύπνησε στραβά?
Εγώ?
Τι λες ρε...
Καταρχάς ποιος είπε ότι κατάφερα να κοιμηθώ? Που είχε ο από πάνω αγώνα Pro πάλι και μαζεύτηκε το κακό συναπάντημα και κάθε τρεις ανάσες που έπαιρνα και έμπαινα σε sleep mode έβαζαν και ένα γκολ και πεταγόμουνα μαζί με τις μαξιλαροθήκες?
Που 4.30 είδα το ρολόι τελευταία φορά και 6.35 χτύπησε το γαμίδι το κινητό του για να ξυπνήσει? Πως ζει ρε?
Μήπως είναι βρικόλακας?
Πολύ κοντός βρικόλακας πάντως.
Άσε που αυτό συμβαίνει από την Κυριακή e v e r y fucking day!!! Αλλάζει μόνο ο λόγος της φασαρίας.
Κυριακή -γκόμενα
Δευτέρα -καθαριότητα στις 2.30 τη νύχτα από τη γκόμενα
Τρίτη- sleepover τύπου ο οποίος όλη νύχτα έλεγε παπαριές απ΄το σαλόνι που κοιμόταν και λυνόταν στο γέλιο ο δικός μου από την κρεβατοκάμαρα. Που να άκουγα και τον άλλο να γελάσω και εγώ, να πω ...μμμμμμμμ ωραία πέρασα ρε φίλε!
Τετάρτη χθες δηλαδή-παπαρόφιλοι και Pro
Ασιχτήρ γαμώ τις πολυκατοικίες, την αναισθησία, τη μαλακία που δέρνει όλο τον κόσμο, τα νεύρα μου και
ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΛΕΩ!!!!!!!!!!!!

ΥΓ.Δε δουλεύω ρε..κωλοβαράω γιατί είναι Τσικνο-Πέμπτη και είμαι χορτοφάγος! ΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΣΤ!!!!